Armin PeySeparبه امید روزی که مردم کشورم هنرمند های اصیل،تاثیر گذار،بزرگ،مولف،مستقل و ضد سیستم تاریخ رو توی هر هنری بشناسن و از اونا تاثیر بگیرن،
و ذهن‌ها،چشم‌هاو گوش‌هاشونو از هنر های مصرفی،گیشه‌ای،سطحی پاک کنن و قهرمان‌هاشون یه مشت سوپر استار پوشالی نباشن که مثل یه محصول توی یه کارخونه تولید شده باشن و فرق یه اثر هنری که سالها جاودان میمونه و مثل یه کهن الگو توی هر ذهنی تو هر نسلی نفوذ میکنه و تاثیر ژرف روی هسته درونی انسان میزاره و گستره بینش رو باز و بازتر میکنه رو با یه مشت اثر پوچ،بی هویت و بی هسته تشخیص بدن،اثاری که فقط اسم هنر یدک میکشن و تولید میشن گوش و چشم برده های مصرف گرا رو از رویا،هدف،ارمان و لذت های رنگ امیزی شده و ساختگی و خیالی بدست حاکمیت پر کنن و ذهن هاشون مسموم کنند تا از این ذهن های مسموم تو مسیر سیستم بردگی بکشن،تا این برده ها نه به تعریف بردگی برسن و در ادامه مهمترین اصل درونی‌شو‌نو فراموش کنن(آزادی)،و برده ای که نمیدونه برده‌اس چجوری میتونه به مفهوم بشدت انتزاعی آزادی برسه و با یه روان آزاد دلیل و معنا بودنشو توی زیستش پیدا کنه و با این آگاهی مسیر زندگیشو انتخاب کنه(با ذهن آزاد،عاری از هرگونه تبلیغات،روش زندگی،تعریف موفقیت،ارزش عنوان‌ها و هدف های پوشالی که از کودکی توی ذهنمون فرو میشه و حک میشه).تنها مسیر این آگاهی و بینش ،درک و آشنایی با هنر اصیل و واقعیه و هنرمندی که به تعریف آزادی رسیده و هنرشو بر اساس باجه و گیشه خلق نمیکنه بلکه از ریشه وجود و بینشش خلق میشه
