

مقایسه مثلثهای هجومی پرتغال و آرژانتین در جامهای جهانی از ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۶
از جام جهانی ۲۰۰۶ تا جام جهانی ۲۰۲۶، فوتبال جهان شاهد دو مسیر متفاوت اما همزمان بوده است؛ مسیری که لیونل مسی و کریستیانو رونالدو در رأس مثلثهای هجومی آرژانتین و پرتغال پیمودهاند. هر دو فوقستاره بیش از دو دهه در بزرگترین صحنهی فوتبال جهان حضور داشتهاند و با نسلهای گوناگون از مهاجمان همکاری کردهاند. نگاهی به ترکیبهای هجومی این دو تیم در هر دوره، نشان از تحول تاکتیکی و تغییر نسل در فوتبال دارد.
در جام جهانی ۲۰۰6، پرتغال با مثلثی متشکل از فیگو، پائولتا و رونالدو یکی از جذابترین خطوط حملهی اروپا را داشت. در همان سال، آرژانتین با رکلمه، کرسپو و مسی جوان وارد رقابتها شد؛ تیمی که تلفیقی از تجربه و استعداد نوظهور بود. در آن زمان رونالدو و مسی هر دو در آغاز راه بودند و بیشتر بهعنوان وینگرهای جوان شناخته میشدند تا رهبران تاکتیکی تیمهایشان.
در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، تغییر نسل آغاز شد. رونالدو در کنار سیمائو و آلمیدا بازی کرد، در حالی که مسی با مثلث تهوز و هیگواین زوج خطرناکی ساخت. تیم آرژانتین هجومیتر بود اما ضعف دفاعی و نداشتن تعادل باعث حذف زودهنگامش شد. در مقابل، پرتغال با تمرکز بر دفاع و بازیهای محتاطانه عملکردی محافظهکارانه داشت.
در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، هر دو تیم وارد دوران میانی شدند. مسی، هیگواین و لاوتزی مثلث طلایی آرژانتین را تشکیل دادند که تا فینال پیش رفتند. در سوی دیگر، رونالدو در کنار نانی و ادر تلاش کرد اما پرتغال نتوانست از گروهش صعود کند. در این مقطع، تفاوت در کار تیمی و رهبری مشخص بود؛ آرژانتین حول محور مسی بازی میکرد و پرتغال هنوز در جستوجوی ساختار پایدار بود.
در روسیه ۲۰۱۸، نسل جدیدی ظهور کرد. رونالدو در کنار برناردو سیلوا و گونسالو گوئدس به میدان رفت و مسی نیز با دیماریا و پافون همکاری داشت. هیچکدام از دو تیم نتوانستند به مراحل پایانی برسند اما این دوره نقطهی انتقالی به نسل جدید بود.
جام جهانی ۲۰۲۲ قطر دوران بلوغ نسل تازه بود؛ مسی با مثلث آلوارز و دیماریا توانست آرژانتین را به قهرمانی جهان برساند. در سوی مقابل، رونالدو در کنار ژوائو فلیکس و برناردو سیلوا قرار داشت اما پرتغال در مرحله یکچهارم نهایی متوقف شد.
اکنون نگاهها به جام جهانی ۲۰۲۶ است؛ جایی که احتمالاً آخرین حضور دو اسطوره در کنار نسل جدیدی از ستارهها خواهد بود — لئائو و برناردو سیلوا در پرتغال، و آلوارز و لائوتارو مارتینز در آرژانتین. این رقابت نهتنها مقایسهای بین دو فوقستاره، بلکه بازتابی از دو دهه تحول در فوتبال هجومی جهان است؛ از فیگو و کرسپو تا لئائو و آلوارز.