طرفداری | سرخیو زاراته (Sergio Zárate) زاده 14 اکتبر 1969 در شهر هائدوی آرژانتین است. او در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. زاراته فوتبالش را از تیم‌های پایه باشگاه ولز سارسفیلد شروع کرد و در سال 1987 به تیم بزرگسالان این باشگاه رسید. این بازیکن طی سه فصل به آمار مجموع 72 بازی و 13 گل رسید. سرعت بالا، زیرکی در محوطه جریمه و حرکات انفجاری زاراته باعث شده بود تا طرفداران ولز سارسفیلد به او لقب «اِل راتون» یا «موش» را بدهند. استعداد بالای این بازیکن باعث شد تا در 18 سالگی، پیشنهاد خوبی را از باشگاه نورنبرگ آلمان دریافت کند و با 550 هزار یورو، راهی بوندسلیگا شود. زاراته که در نقل و انتقالات زمستانی 1991 راهی فوتبال آلمان شده بود، نخستین بازی خود برای نورنبرگ را در هفته 17 برابر واتنشید، با گلزنی پشت‌سر گذاشت. 11 بازی و یک گل در این فصل برای زاراته به ثبت رسید. او در فصل بعدی، درخشش قابل توجهی را در بوندسلیگا داشت و توانست تا با آمار 31 بازی، هشت گل و سه پاس گل، یکی از ستاره‌های فوتبال آلمان شود.
بریس برابر بایرن مونیخ و مونشن گلادباخ و گلزنی برابر کلن، دوسلدورف، فرانکفورت و دورتموند، از جمله گل‌هایی بود که این بازیکن با پیراهن نورنبرگ در فصل 92-1991 به ثمر رساند. درخشش برابر بزرگان فوتبال آلمان همانند بایرن مونیخ و دورتموند در 19 سالگی، زاراته را به بازیکنی محبوب در نقل و انتقالات تابستانی 1992 تبدیل کرد. برجسته‌شدن نام زاراته در نقل و انتقالات اروپا با صعود باشگاه جاه‌طلبی مثل آنکونا به سری‌آ همراه بود. ادواردو لونگارینی، مالک وقت آنکونا، علاقه بسیاری داشت تا با خرید ستاره‌های فوتبال اروپا، هواداران تیمش را بیشتر از پیش، خوشحال کند. لونگارینی برای تقویت تیمش، در ابتدا با ژرژ وه‌آ، مهاجم مطرح آن زمان موناکو مذاکره کرد اما پیشنهاد چهار میلیارد لیری او، در حد رقابت با پیشنهاد پاری سن ژرمن نبود تا این مهاجم لیبریایی، از دستان مالک آنکونا، سُر بخورد. پس از بررسی چند مهاجم دیگر، سرانجام سرخیو زاراته جوان، توسط لونگارینی پسندیده شد تا این بازیکن، با قراردادی قرضی به ارزش معادل 350 هزار یورو، پیراهن آنکونا را بپوشد.
در میان شور و شعف هواداران، لونگارینی خرید ستاره نورنبرگ را به هواداران تیمش تقدیم کرد و انتظارات زیادی را برای این بازیکن به جا گذاشت. پس از شروع کار با دیدار برابر تورینو، این مهاجم آرژانتینی در هفته هفتم برابر فوجیا درخشید و با بریس خود، هواداران آنکونا را به ادامه فرم خوب خود امیدوار کرد اما این فرم، بیش از این هفته ادامه نداشت. نیمکت‌نشینی و آمار 13 بازی و دو گل، باعث شد تا این بازیکن به نورنبرگ بازگردد. در بازگشت به آلمان، این مهاجم به فرم خوبش بازگشت و با ثبت چهار بریس برابر هامبورگ، شالکه، فرایبورگ و وردربرمن، با آمار 28 بازی، 13 گل و یک پاس گل، فصل را به پایان رساند. هامبورگ در سال 1994، این بازیکن را با مبلغی معادل 900 هزار یورو خریداری کرد تا زاراته، بار دیگر به ستاره نقل و انتقالات تبدیل شود. دوران حضور این بازیکن در هامبورگ نیز همانند آنکونا بود و با آماری بهتر از 14 بازی و یک گل برابر وردبرمن همراه نبود.
باشگاه نکاکسای مکزیک در سال 1995، مبلغی معادل 500 هزار یورو را برای جذب زاراته پرداخت کرد تا با احیای او، قهرمان لیگ برتر مکزیک شود. زاراته در نکاکسا، یک فوق ستاره بود و به سرعت، بازیکنی محبوب در ترکیب این باشگاه شد. دوران دو ساله همکاری زاراته با نکاکسا، شامل 93 بازی و 29 گل می‌شد. او در سال 1997، راهی آمه‌ریکای مکزیک شد و در یک فصل حضور در این باشگاه، 28 بازی و شش گل را ثبت کرد. بازگشت به نکاکسا در سال 1998، آمار 33 بازی و 10 گل و دو قهرمانی پیاپی در لیگ برتر مکزیک را برای این بازیکن به همراه آورد. ال راتون در نکاکسا، یک هیولای واقعی در خط حمله بود و با موهای دم‌اسبی خود، ضربات ایستگاهی و پنالتی را به گل تبدیل می‌کرد و نقشی اساسی در موفقیت‌های این باشگاه داشت. با این وجود، اختلاف میان او و سرمربی وقت نکاکسا، رائول آریاس، مقدمات جدایی او پس از قهرمانی را فراهم کرد. زاراته پس از نکاکسا در تیم‌های ولزسارسفیلد (هشت بازی و یک گل)، پوئبلا (36 بازی و هشت گل) و دپورتیوو مرلو (11 بازی و یک گل) بازی کرد و در سال 2003، بازنشسته شد.
سرخیو در یک خانواده کاملاً فوتبالی بزرگ شده بود. چهار برادر از پنج برادر زاراته، فوتبالیست حرفه‌ای شدند. بعد از بازنشستگی سرخیو بود که برادر کوچک‌ترش، مائورو زاراته، توانست تا با بازی در تیم ملی آرژانتین و درخشش در سری‌آ، جای خالی برادرش در فوتبال اروپا را پر کند. سرخیو مهاجمی چهارچوب‌شناس و همانند یک جرقه در فوتبال اروپا بود که پس از مدتی درخشش در تیم‌های آلمانی، در لیگ برتر مکزیک به محبوبیت بالایی رسید. تنها بازی ملی سرخیو برای تیم ملی آرژانتین در سال 1992 برابر تیم ملی استرالیا ثبت شد و او دیگر در رده ملی دیده نشد. پس از بازنشستگی، او علاوه بر تنیس، مدیر برنامه و ایجنت چند بازیکن فوتبال، از جمله برادرش، مائورو زاراته شد.
از سری خاطرات فوتبالی روز
