طرفداری | کریس دیکرسون (Chris Dickerson) زاده 25 اوت 1939 در شهر مونتگومری ایالت آلابامای آمریکا است. او کوچکترین قل از سهقلوهای ماهالا اشلی دیکرسون، فعال مدنی و دومین وکیل زن آفریقایی کانون وکلای ایندیانا بود. فعالیتهای نخستین کریس، یادگیری بازیگری، باله و آواز در آکادمی هنرهای نمایشی آمریکا بود. دیکرسون، آرزو داشت تا روزی خواننده اپرا شود و در استیجهای بینالمللی، اجرا کند. پیشنهاد مربی آواز کریس، مسیر زندگی او را عوض کرد؛ سینههای قوی، صدایی قویتر را برای خوانش اپرا به وجود میآورد و از همین روی، کریس با تمرینات ورزشی به منظور رسیدن به این مهم، علاقه جدیدی را با نام «بدنسازی»، در خود پیدا کرد.
نخستین مربی دیکرسون، بیل پرل نام داشت که پیش از همکاری با او، یکی از الگوهای مهمش در ورزش بود. دیکرسون پس از تمرینات سنگین با پرل، در لس آنجلس ساکن شد و با کار به عنوان نظافتچی، خرجهای لازم خود برای ماجراجوییهایش را فراهم کرد. رتبه سوم مسابقات لانگ بیچ سال 1965، نخستین تجربه دیکرسون در مسابقات بدنسازی بود. در عرض یک سال، کریس به پدیده بدنسازی جهان تبدیل شد زیرا توانست تا به قهرمانی آقای ساحل آتلانتیک، آقای شرق آمریکا، بخش جوانان آقای ایالات متحده، آقای نیویورک سیتی، آقای نیویورک متروپولیتن و آقای ایالت نیویورک برسد. دیکرسون در سال 1966، تنها در مسابقات آقای شمال آمریکا، رتبه نخست را به جیم هیسلوپ واگذار کرد و به رتبه دوم بسنده کرد.
در سال 1967، رتبه سوم آقای آمریکا در دو بخش عادی و عضلات، رتبه سوم جوانان آقای آمریکا و قهرمانی بخش عادی و رتبه دوم بخش عضلات آقای ایالات متحده، به کارنامه کاری دیکرسون اضافه شد. پس از دو رتبه دوم در دو بخش جوانان و بزرگسال آقای آمریکا در سال 1969، این بدنساز قهرمانی دوره 1970 همین مسابقات را به دست آورد. دیگر تجربه سال 1970 دیکرسون، حضور در مسابقات مستر یونیورس بود که با رتبه نخست کلاس کوتاه قد و واگذاری رتبه نخست ردهبندی کلی به فرانک زین، همراه شد. در مستر یونیورس 1971 نیز رتبه نخست کلاس قدی برای دیکرسون ثبت شد اما در ردهبندی کلی، این رتبه تکرار نشد. پس از یک سال وقفه، سال 1973، یکی دیگر از سالهای موفق ورزشی کریس بود زیرا او توانست با قهرمانی در دو آوردگاه حرفهای آقای آمریکا WBBG و مستر یونیورس، نامش را بیش از پیش در جامعه بدنسازها مطرح کند.
قهرمانی در یونیورس پروی سال 1974، موفقیت بعدی دیکرسون در بدنسازی بود که با غلبه بر بدنسازهایی چون بویر کو و تونی اموت در کلاس قدیاش، به دست آمد. پس از شروع رقابت جدی کو و دیکرسون، سال 1975 به سود کریس پیش نرفت زیرا او در دو آوردگاه یونیورس پرو و حرفهای آقای آمریکا، قافیه را به کو باخت و رتبه دوم ردهبندی را به دست آورد. پس از رتبه سوم یونیورس پرو و المپوس WBBG در سال 1976، دیکرسون در کاپ حرفهای کانادای 1979 که به میزبانی انجمن IFBB برگزار میشد، عنوان قهرمانی را به دست آورد. او در سال 1979، برای نخستین بار در مسابقات مستر المپیا حضور یافت و با رتبه چهارم دسته سبکوزن، پس از فرانک زین، بویر کو و رابی رابینسون، به کار خود پایان داد. دیگر تجربیات این سال کریس، رتبه دومش در کاپ حرفهای الماس کانادا و گرندپری ونکوور بود.
سال 1980، سالی پر از موفقیت برای کریس بود زیرا او به قهرمانی در کاپ حرفهای کانادا، فراخوان حرفهای فلوریدا، گرندپری کالیفرنیا و میامی رسید و تنها در گرندپریهای لوئیزیانا و پنسیلوانیا، از کسب رتبه شماره یک، ناکام بود. قهرمانی در شب قهرمانان، مهمترین قهرمانی فصل دیکرسون بود که با برتری برابر رابی رابینسون به ثبت رسید. او در مستر المپیای همین سال، شانس بالایی را برای قهرمانی داشت اما بازگشت آرنولد شوارتزنگر، معادلات را برهم زد و دیکرسون، با وجود سالی پربار در بدنسازی جهان به نایب قهرمانی بسنده کرد. دیگر ناکامی سال دیکرسون، رتبه دوم فراخوان حرفهای پیتزبورو، پس از کیسی ویاتور بود. در سال 1981 نیز سناریوی سال قبل دیکرسون تکرار شد و او به قهرمانی شب قهرمانان و نایب قهرمانی مستر المپیا رسید. این بار، دوست صمیمی آرنولد یعنی فرانکو کولومبو، باعث شد تا قهرمانی مستر المپیا از این بدنساز دور شود. از دیگر تجربیات سال 1981 این بدنساز، قهرمانی گرندپریهای کالیفرنیا، لوئیزیانا و واشنگتن و رتبه دوم گرندپریهای نیو انگلند، جایزه بزرگ جام جهانی و جام جهانی حرفهایها بود.
طلسم قهرمانی دیکرسون در مستر المپیا، در سال 1982، سرانجام شکسته شد؛ او در حالی که رقبایی چون فرانک زین و کیسی ویاتور را در پیش روی خود میدید، عنوان قهرمانی مستر المپیا را به دست آورد. این قهرمانی، دیکرسون را به نخستین آمریکایی آفریقاییتبار تاریخ بدنسازی تبدیل کرد که عنوان قهرمانی مستر المپیا را به دست آورده است. پس از رسیدن به سقف آرزو، رتبههای دیکرسون نزول کرد و او در سالهای بعدی، رتبه 11 مستر المپیای 1984، رتبه هشتم آرنولد کلاسیک 1990 و رتبه چهارم المپیا مسترز 1994 را به دست آورد. دیکرسون در سال 1994، از دنیای بدنسازی خداحافظی کرد و شش سال بعد، نامش را در تالار مشاهیر IFBB، جادوانه کرد. دیکرسون که توسط خوانندگی اپرا به دنیای بدنسازی وارد شد، صدای بسیار گرمی داشت و در برخی مسابقات، سرود ملی آمریکا را به خوبی اجرا میکرد. تعادل، وقار و زیبایی، از ویژگیهای هنری بود که دیکرسون در بدنسازی به آن، توجه ویژهای داشت. او که در سال 2020 با مشکلات جسمانی متعددی روبهرو بود، در 23 دسامبر سال 2021، در سن 82 سالگی، دار فانی را وداع گفت. دیکرسون یکی از دگرباشان جنسی بود و آن را آشکارا به اطلاع عموم رساند.
از سری خاطرات ورزشی
