گون بئلگه دیر، آی سؤزلر گئچدی،
زمان آچدی، آدم قالماز، گئچدی.
باده ایچ، دل خوش ائله، غم سالما،
هر نَرسه فنا دیر، عشق قالار، بئلگه دی.
ترجمه فارسی:
روز و ماه سندی هستند، سخنان گذشتند،
زمان گشود، انسان باقی نمیماند، گذشت.
می بنوش و دل شاد کن، غم را بر جای مگذار،
هر چیزی فنا میشود، عشق باقی میماند.
« ابونصر فارابی »
