مطلب ارسالی کاربران
طرفدار بمان!
همه چی از عادت کردن به باخت شروع میشه. اوایل عصبی میشیم،داد میزنیم،اشک میریزیم،ولی وقتی چند بار تکرار شه دیگه با خودمون میگیم "چیکارش کنم؟؟ به جهنم!!". باز هم این اتفاق میفته و با یه حرکت صورت بی تفاوتیمونو نشون میدیم. اما چرا؟؟ فوتبال بدون هوادار یعنی هیچ! مگر هواداری فقط خوشحالی کردن تو روزای خوب باشگاهه؟؟ برای خوشحالی همون اطرافیان بازیکنا و آدمایی که تو استادیومن کافیه این ناراحتیه ک یک دنیا هم براش کمه!! تعصب یعنی طرفداری تا آخرش!! چه خوب،چه بد... چه برد چه باخت... روزای خوب و بد هیچ کدوم همیشگی نیستن.
لذت کل کل با یک طرفدار متعصب تاتنهام برای من خیلی بیشتر از کل کل با یک طرفدار به اصطلاح متعصب فلان تیم متموله. تیمی که امروز قهرمان میشه فردا فالوورای اینستا و توییترش سر به فلک میکشه.ولی با هر باخت هی تعدادشون کم میشه و این سناریو برای تیمای دیگه هم تکرار میشه. یا مثلا اگه فلان تیم گرون ترین بازیکنو نخره یه سریا ول میکنن اون تیمو!! روی صحبت با کساییه که هنوز پای تیمشونن. شهر میلان این روزا حال و هوای خوبی نداره. دورتموند ته جدولو بالا پایین میکنه. اما اونایی که هنوز دارن این دست تیمارو حمایت میکنن باید بهشون تبریک بگم... تبریک به خاطر وفاداری.
میلان به جایی رسیده که مجبوره اتوبوس باشگاه رو به خاطر خرجاش بفروشه. کجاست اون میلانی که فان باستن و رود گولیت تو خط حملش آتیش میزدن به هر تیمی یا اینتری که هر سال یه بازیکن آس میخرید... رونالدو و زامورانو که حتی اسماشون برا له کردن روحیه ی یه تیم بس بود. ولی خب همیشه که اوضاع بر وفق مراد نیست.بالاخره به قولی "یه روز خوب میاد!".
پس طرفدار بمان و امیدوار...