مطلب ارسالی کاربران
پروژه 2016 اینتر - بازگشت افعی ها
از ستون های جوزپه مه آزا در میلان، تا پیراهن های نخ نمای زانتی در ایران، این روزها «امید» نقطه مشترک تمام آبی و مشکی هاست.
بازگشت مانچو به اینتر، پس از چهار سال سرخوردگی فوتبالی برای کوروانورد و همه عاشقان اینترنازیوناله در سراسر جهان پر از افق های روشن بود چه اینکه آنها پس از حماسه 2010 و سه گانه تاریخی شان هرگز رنگ شادی را ندیده اند. پس از دوران طلایی مورینیو ، از رافا بنیتز تا استراماچونی و ماتزاری هیچکدام توفیق چندانی در باشگاه محبوب ایتالیایی نداشتند و این وسط غم جدایی وسلی اسنایدر، شاهزاده میلیتو، ساموئل، کامبیاسو، ماتراتزی و از همه تلخ تر خاویر زانتیِ افسانه ای که بهترین کاپیتانِ تمام تاریخ باشگاه بود به قدری روی شانه های هواداران سنگینی کرد که موراتی راهی به جز فروش باشگاه نیافت. موراتی را خوب می شناسیم، او مردی است که اینتر را از خانواده اش بیشتر دوست داشت و کسی چه می داند؟ شاید توی بحران اقتصادی اروپا در یک عصر تلخ پاییزی سیگارش را خاموش کرده و به فروش اینتر، برای کمک به زنده ماندن باشگاه فکر کرده و تصمیم آخر را گرفته باشد...
برای ما دیوانه های اینتر، اریک توهیر تاجر ثروتمند اندونزیایی و مالک فعلی باشگاه مردی با علامت های سوالِ بسیار زیاد بوده است. او راه آبرامویچ در چلسی و شیخ زاید در منچسترسیتی را نرفت اما حالا با بالاگرفتن میزان نارضایتی مردم روی سکوها، نقشه پروژه اینتر 2016 را کشیده است.
هدف اول؛ حفظ استعدادهای فعلی باشگاه. متیو کواچیچ، ایکاردی، بروزوویچ، سانتون، هاندانویچ، شقیری و چند ستاره دیگر که غول های اروپا برای جذب شان برنامه دارند.
هدف دوم؛ خریدهای منطقی و با برنامه. مانچینی از همین حالا برای جذب یایا توره و سانیا از سیتی و پدرو از بارسلونا خیز برداشته و زمزمه حضور لاوتزی همچنان به گوش می رسد. با ذکر این نکته که اریک توهیر برای نقل و انتقالات بعدی، علی الحساب بیش از 150 میلیون یورو کنار گذاشته است.
یادمان باشد فوتبال برای افعی ها عاشقانه ای است دوست داشتنی. تا دلامادونینا چیزی نمانده و اینتر شاید بتواند با پیروزی برابر میلان چراغ اول را روشن کند...
