درباره مرد برنده ۳۸ جام در ۲۶ سال حضور نکات زیادی گفته شده اما شاید زندگی دو سال اخیرش، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
درباره بزرگ‌ترین مربی تاریخ معاصر فوتبال هرآنچه باید، گفته شده و حالا در دومین سال جدایی پدر منچستریونایتد از فرزندانش، هنوز بوی او، دلچسب‌ترین رایحه است؛ نه چوب “فن‌خال” و انعطاف بیش از حد “مویس”.
یک- شاید برای ما کمی عجیب باشد اما آن‌ور آبی‌ها، اصطلاحی به نام «استراحت فعال» دارند و به آن پایبند هستند. به این معنا که ضرورتی ندارد صرفا با حضور فیزیکی قدرت خود را به رخ بکشید. می‌توانید مدتی دور از فضای قبلی بمانید و در عوض خلا ایجاد شده را با مطالعه بیشتر، یافتن راهکار برای رسیدن به دیدگاهی بهتر در زمینه خاص خودتان و... را پر کنید؛ کاری که “سرالکس” در دو سال اخیر انجام داد. او در سمت مدیر افتخاری پرافتخار‌ترین تیم انگلیس، هنوز آنالیزهای دسته اول را می‌کند و هر چند “فن‌خال” دیکتاتورماب حتی به او هم اجازه وررود به عرصه فنی را نمی‌دهد اما فرگی ضمن حفظ رعایت فاصله با کادرفنی، به لطف رهنمودهای تاکتیکی خاص، حضور خود در دوران «استراحت فعال» را به رخ می‌کشد!
دو- سرمربی اسکاتلندی در این دو سال و بخصوص روزهای مربیگری فن‌خال، هرگز سعی نکرده نظرات خود را در قالب چیزی فرا‌تر از توصیه ارائه کند. او به عنوان یک حرفه‌ای می‌داند آرامش برای یک مربی تاکتیک‌گرا از هر موضوعی مهم‌تر است و چون خودش دخالت در امور فنی را نمی‌پذیرفت، حالا حتی یک کلمه دستوری یا انتقادی هم در مواجهه با فن‌خال ارائه نمی‌کند تا مبادا شیوه ترسیم شده از سوی مرد هلندی (درست یا غلط بودن شیوه، مبحثی جداگانه می‌طلبد) در ذهن بازیکنان، بار منفی به وجود بیاورد.
سه- فرگوسن در دو سال اخیر، هیچ‌گاه به تیمش طعنه نزده و بیشتر مواقع مانند یک هوادار در جایگاه ویژه به حمایت از تیمش پرداخته است. حس تعلق داشتن به تیم، حال او را بهتر کرده و از طرفی برای بازیکنان وسواس فکری مثبتی در پی داشته است؛ اینکه معمار طلایی‌ترین روزهای تاریخ منچستریونایتد، آنجا روی سکوهاست پس هنوز مانیفست فکری فرگی هم در باشگاه وجود دارد.
چهار- «برای آن‌هایی که فکر می‌کنند در اولدترافورد کار راحتی در پیش دارند، جایی وجود ندارد.» “فرگوسن” در تمام روزهای دو سال اخیر که صرف بازنشستگی‌اش شده، ترجمه این جمله چند سال پیش خودش در اولدترافورد بوده است. کتاب به بازار داده، همایش‌های مختف مربیگری را تجربه کرده، احتمالا کتاب‌هایی با لهجه گووانی خوانده، مدام به ورزشگاه رفته، روی سکو‌ها به آنالیز بازی منچستریونایتد پرداخته و البته بازهم سحرخیز بوده؛ هر چند نه به آن اندازه که کتی، همسرش او را ساعت ۶ صبح از خانه بیرون بیندازد! فقط به اندازه یک استراحت فعال برای یک حامی بزرگ و مردی که دست از تلاش کشیدنش، فعلا غیر ممکن است!
مرتضی یاسری‌نیا- دبیر تحریریه ایفکا
