طرفداری - آبی پوش های چلسی طی 4 ماه، از عرش به فرش رسیده اند. می شود گفت نزول آنها از پیروزی 5-0 این تیم برابر سوانزی در ژانویه آغاز شد. شاگردان مورینیو به یک باره دچار افت شدند و بازیکنان قهرمان فصل گذشته، به راحتی دستاورد هایشان را فراموش کردند.
جاه طلبان فصل قبل، پیش فصل بدون ریخت و پاشی را سپری کردند و به اندازه سال های اخیر، جاه طلبانه به دنبال تقویت ترکیب خود نبودند و با ادامه روند فعلی (گرفتن میانگین کمتر از 1 امتیاز در هر بازی)، سقوط به دسته پایین تر می تواند سرنوشت چلسی باشد. اما با اطمینان می توانیم فرض کنیم که مشکلات مورینیو عمیق تر نخواهد شد.
26 بازی و 78 امتیاز دست نخورده تا انتهای فصل باقی مانده است که با توجه به امتیاز فعلی آبی های لندن، حد کمال امتیازات آنها در پایان فصل می تواند به عدد 89 برسد. با توجه به فرم فعلی آنها، پیروزی آنها در دو دیدار از بازی های باقی مانده غیر ممکن به نظر می رسد و توجه به این موضوع نشان می دهد که طبق برآورد، چلسی به اهدافش و کسب عناوین نخواهد رسید. مگر آنکه آنها حداقل در 23 بازی از بازی های باقی مانده خود به پیروزی برسند تا شانس دفاع از عنوان قهرمانی خود را داشته باشند و تیم غرب لندنی برای برپایی جشن قهرمانی حداقل باید تا پایان فصل 2016-2017 صبر نماید.
از سویی دیگر، با از دست رفتن شانس قهرمانی، هدف بعدی چلسی می تواند کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا باشد. در حالی که در این مورد نیز شانس مطلوبی ندارد اما قطعا کسب این هدف آسان تر از قهرمانی در لیگ است.
آمار ها نشان می دهد که از فصل 2010-2011، تیم چهارم لیگ برتر انگلیس به طور میانگین، 72 امتیاز کسب کرده است و با توجه به شرایط فعلی چلسی، این تیم تنها می تواند 17 امتیاز از تمامی امتیازات ممکن پیش رو کمتر کسب کند تا به میانگین 72 امتیاز برسد و شانس کسب سهمیه را داشته باشد و برای این کار نیاز است تا چلسی به شکل غیر قابل توصیفی جلوی لغزش های خود را بگیرد و این تیم زخم خورده متحول شود.
با توجه به موقعیت فعلی چلسی، این تیم یا باید عملکردی جادویی داشته باشد تا بتواند بین 4 تیم برتر قرار بگیرد و مجوز حضور در لیگ قهرمانان فصل بعد را کسب کند، یا اینکه بتواند از راه کوتاه تر و سخت تر لیگ قهرمانان، در این فصل به قهرمانی اروپا برسد تا به طور خودکار جواز حضور در رقابت های فصل بعد این تورنمنت را کسب کند. ولی هدف واقع بینانه تر این تیم می تواند کسب سهمیه لیگ اروپا باشد که چلسی امکانات لازم برای قرار گرفتن بین رتبه های ششم تا هشتم را دارد.
در سال های اخیر، قدرت های سنتی لیگ برتر که رقابت های اروپایی را از دست داده بودند، گاهی از این موضوع نیز در لیگ برتر سود برده اند. برای مثال، لیورپول در فصل 2013-2014 که در لیگ قهرمانان حضور نداشت، در آستانه قهرمانی در لیگ برتر قرار گرفت و همین موضوع شاید باعث بشود که چلسی ترجیح بدهد به لیگ اروپا نرود در صورتی که نتواند سهمیه لیگ قهرمانان را کسب کند. زیرا لیگ اروپا چنان ارزشی ندارد که تیمی مانند چلسی در روز پنجشنبه به کشور های شرق اروپا سفر کند. در حالی که باید دو سه روز بعد در رقابت های داخلی به مصاف تیمی از لیگ برتر برود.
هدف مهم مورینیو در ادامه فصل می تواند تمرکز بر روی لیگ قهرمانان باشد. رومن آبراموویچ، مالک چلسی با حمایت از مربی باشگاه خود در طول یکی از بدترین دوران این باشگاه از لحاظ نتیجه در رقابت های مختلف، تعهد خود را به مربی پرتغالی نشان داده است. این مرد روسی یک فرد واقع بین است و یکی از آن بیلیونر های احمق نیست.
در فصل 2009-2010 چلسی زیر نظر آنچلوتی دو گانه را کسب کرد اما در فصل بعد، این مربی ایتالیایی نتایج اسفناکی را در 10 بازی کسب کرد و در یک ماه به ساندرلند، بیرمنگام و ولورهمپتون باخت اما تا پایان فصل به کار خود در این باشگاه ادامه داد. هیچ تهدید جدی برای دو مربی برنده وجود نداشت و ندارد و هر معنی ای که آنچلوتی برای چلسی دارد، مورینیو 100 برابر آن برای این باشگاه معنی و مفهوم دارد.
مربی 52 ساله پرتغالی دریافته است که یا باید غرق شود، یا اینکه بتواند شنا کند. آمار و ارقام مطلوب نیستند، چنانکه آنها باید کمی اعتماد به نفس نسبت به توانایی های خود را بازیابند تا بر مشکلات غلبه کنند اما تاریخ نشان می دهد که آبراموویچ به مربیان برنده خود (به خصوص مربیانی که کارنامه درخشان بین المللی دارند) اجاره ادامه کار تا پایان فصل را می دهد.
شاید عنصری که بیشتر از هر چیزی در کل مجموعه چلسی گیج کننده به نظر می رسد، این است که آنها قهرمان فصل گذشته هستند و در پایان ماه می، آنها مدال طلایی که به گردن آویخته بودند را با طعنه هایی که خود یا هوادارانشان پس از هر باخت می شنیدند از یاد برده اند، در حالی که رقبایشان به بهترین شرایط خود رسیده اند.
بنابراین قهرمان سال گذشته، می تواند بازهم از فرصت بازی های ملی برای برگشتن به شرایط گذشته استفاده کند، اما در هر دوره ای از فصل که فکر می کردیم آنها باز می گردند (وست برومویچ، آرسنال، دیناموکیف و ...) آنها نتوانستند واکنش مناسبی از خود نشان دهند.
مورینیو استعداد، ترکیب مناسب و حمایت های آشکار برای یک شروع مجدد رو به جلو را دارد.با آغاز بازی با نورویچ در استمفورد بریج در شروع مجدد ادامه رقابت ها، خواهیم دید که آبی های لندن چگونه می توانند حرکت رو به جلوی خود را ادامه دهند. برآورد فعلی نشان می دهد که آنها کمی بالاتر از نیمه اول جدول قرار خواهند گرفت، اما هنوز قسمت عمده و اصلی فصل باقی مانده است.
