roberto baggioنمیدونم این بحث ها واسه چیه .این مقایسه اصلا معنی نداره.گواردیولا هم خودش میگه و هم دوستانی که اون دوران رو یادشون هست میدونن که یه بازیکن متوسط توی یه تیم خوب بود .خودش هم هیچ وقت در مورد دوران بازیش ادعایی نداشته. این مطرح شدن گواردیولا همش به خاطر دوران فوق العاده یی هست که مربی بارسا بود و همچنان هم مربی موفقی هست.
پپ اصلا به خاطر رابطه صمیمانه ای که با باجو داشت به برشا رفت و بنترین نتایج تاریخ برشا با راهیابی به جام یوفا رقم خورد.کلیپی که روبرتو باجو به دعوت پپ به رختکن بارسا میره و با مسی گپ میزنه تو اینترنت هست. این 2 نفر با هم همین الان هم صمیمی هستن بعد شما دارین دعوا میکنین که کی اسطوره تره. پپ واقعا با شخصیته.
و اما روبرتو " باجو مرد سال اروپا و جهان شد .چند بار آقای گل ایتالیا شد که سخت ترین لیگ برای گل زدنه. یه تنه یعنی به معنای واقعی یه تنه ایتالیا رو تا فینال جام جهانی برد. افتخارات با یوونتوس و میلان هم به کنار. حتی توی بولونیا آقای گل شد. توی دهه 90 بارسلون خواستش ولی چون اون موقع اینقدر لیگ ایتالیا قدرتمند بود مربی تیم ملی اصلا بازیکن خارج از کالچو دعوت نمیکرد چون تیم ملی واسش خیلی مهم بود. خودم حسرت میخورم که چرا به تیم کرایف ملحق نشد.
در مورد باشگاههای اروپا هم یه چیزی بگم که دوستان زیر 25 سال که همه چی رو مسی و رونالدو میبینن یادشون باشه که در سالهای نه چندان دور فقط قهرمان لیگ توی لیگ قهرمانان میتونست شرکت کنه و مثل الان نبود که بعضی وقت ها حتی تیم پنجم هم به لیگ قهرمانان میره .فکرشو بکنید توی لیگ قدرتمند دهه 90 ایتالیا که همه ستاره ها رو جذب کرده بود فقط یک تیم میتونست بره لیگ قهرمانان.پس اینقدر آمار رو ملاک قرار ندین چون واقعیت رو بیان نمیکنه.
مالدینی . دل پیرو . توتی . بوفون همشون افتخار فوتبال ایتالیا و دنیا هستن و منم عاشقشون ولی هر کسی که بازی همه اینا رو دیده باشه و با مردمشون حرف زده باشه و همینطور یه سفر به ایتالیا داشته باشه میدونه که روبرتو باجو خدای فوتبال ایتالیاست .با هیچ کس دیگه قابل مقایسه نیست.
