Behzad S.hی نگاه ب وضعیت اسفبار مدیریت فوتبال مون و نتایج تیمای باشگاهی مون در اسیا بکنیم. و ی نگاهی هم ب ترکیب فعلی نفرات تیم ملی و سطح نفراتمون کنیم ک بلحاظ فنی و ستاره حداقل دو سه رده از تیم دوران برانکو پایینترن ب ی نتیجه منطقی اما تلخ میرسیم. ما اصلا بلحاظ فنی و مدیریتی قابل رقابت با امثال امارات و قطر و ازبکستانم نیسیم جه برسه ب ژاپن و کره و استرالیا ک پر از لژیونرهای بیست سی میلیون یورویی در اروپان.صادقانه بخام بگم تنها نقطه امید فوتبال ایران داشتن ی مربی قویتر از رقباست ک اوردنش تا تموم ضعفهای فاحش مدیریتی و فنی شون را پشت اسم بزرگش پنهان کنن. کیروشم با جوونگرایی اجتناب ناپذیری ک کرده نمیشه ازش توقع ادامه معجزات قبلی جلوی رقبایی همچون ارژانتین .نیجریه .کره« چندین بار » و..باشیم.
تیم فعلی غیر از خود کیروش و بحث جوونگرایی بزرگی ک کرده «و البته سودش برای اینده تیم ملی خاهدبود»،هیچ نقطه امیدوارکننده پررنگی توش دیده نمیشه .اگه صعود کنیم مث دور قبلی با معجزه خاهد بود .و صعود نکنیم اصلا نباید شگفت زده بشیم چون بازیکن و مدیریت و لیگ درستی نداریم ک انتظار بازدهی داشته باشیم.
ازین منظر شاید بهتره کیرش کناربره و ی مربی خارجی ارزونتر شبیه برانکو بیاد تا در صورت ناکامی قابل پیش بینی مون، هزینه های کمتری حداقل تحمیل بشه .کروش اونقدری ک باید توانشو گذاشته جوونگرایی هم کرده ک کاری عظیم بوده . اگه قرارباشه ازش چیزی یادبگیرن تا حالا یادگرفتن.الان کنار رفتنش بهترهس تا اینکه بعد ناکامی احتمالی در دوربعدی تموم دستاورداش زیرسوال ببرن و دارش بزنن فرصت طلبها.کیرش برای این فوتبال خیلی بزرگ هس .بدرد جاهایی میخوره ک بتونن ازش کار مفیدی بکشن.نه اینجا ک اندر خم کوچه ی اول موندن هنوز!!
