طرفداری- جیمی کاراگر، کارشناس دیلی میل و بازیکن سابق لیورپول، در مطلبی به ستایش از مربیان حاضر در لیگ برتر پرداخته است که بدین شرح است:
به لیگ برترین مربیان خوش آمدید، به فصلی که بیش از همیشه حول اندیشه های مردان کنار زمین می گردد.
امیدوارم این آغاز چیزی بزرگ برای لیگ برتر باشد. اضافه شدن پپ گواردیولا و آنتونیو کونته جدای از بازگشت مورینیو تا با آرسن ونگر، یورگن کلوپ و موریسیو پوچتینو جدال کنند، نوید دهنده فصلی فوق العاده چه از نظر فنی و چه از نظر داستانی و دراماتیک بودن در لیگ برتر خواهد بود.
این ۶ مرد همه جامی را می خواهند که کلودیو رانیری مفتخرانه در ماه می بدست آورد و قاپیدن جام از لستر، نبردی هولناک خواهد بود، چیزی که تا به حال در لیگ برتر دیده نشد است. لیست کسانی که برای لیگ می جنگند فوق العاده است.
به این فکر کنید: در چمپیون شیپ دو مربی وجود دارد که هر دو موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا شده اند، روبی دی متئو و رافا بنیتز. آن ها در دسته پایین تر هستند چون جایی در لیگ برتر برایشان وجود نداشته است.
رونالد کومان طی دو فصلی که با ساوتهمپتون داشت با توجه به بازیکنانی که باشگاه فروخت، می تواند این ادعا را کند که بهتر از آن چیزی که دیگران فکرش را می کردند خوب کار کرده است و حتی زمان هایی وجود داشت که اگر اندکی ثبات بیشتری دیده می شد، می توانست بین چهار تیم برتر قرار بگیرد.
حال او در اورتون است، تیمی که فصل پیش یازدهم شد. این ایده به ذهن می آید که رقابت سخت تر هم می شود.
واقعا یاد دوران طلایی بوکس می افتیم، دورانی که محمد علی، نورتون، جورج فومن و جو فریزر با هم رقابت داشتند، می توانیم با آن مقایسه ای انجام دهیم. دلیل این مقایسه هم استعداد و انگیزه مربیان است، با این حال فقط یک مرد می تواند در ماه می در صدر قرار بگیرد.
آرزوی من این است که در حین رقابت بین این مربیان، تیم های انگلیسی در اروپا نیز به جایگاه بالایی برسند.
برگردیم به سال ۲۰۰۴، بنیتز در حالی از اسپانیا به لیورپول آمد که یوفا کاپ و لا لیگا را با والنسیا برده بود، مورینیو قهرمان اروپا بود و تیمش در پرتغال سلطنت می کرد و برای دومین بار قهرمان لیگش شد.
کسانی که از قبل در آن سال شخصی ثابت شده در لیگ بودند، اولی سر الکس فرگوسن، موفق ترین مربی تاریخ لیگ برتر و سپس آرسن ونگر که در اوج خود بود و آرسنال فصل بدون شکست خود را به اتمام رسانده بود.
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲، فقط یک سال بود که فینال لیگ قهرمانان یک سرش انگلیسی نبود. باشگاه های کشور ما بزرگ ترین جام باشگاهی را سه بار بردند و هیچکس حق این را نداشت که بگوید ما بهترین لیگ و بهترین تیم ها را در اروپا نداریم. دورانی طلایی داشتیم.
مردم می گویند که شما بهترین بازیکنان را نیاز دارید که بتوانید در اروپا سلطنت کنید، ولی مسئله اینگونه نیست. اگر چه انتقال رکورد شکن پوگبا به یونایتد برای لیگ خوب است، تاریخ می گوید که بهترین بازکینان به رئال مادرید و بارسلونا می روند و این روند ادامه خواهد داشت.
ولی طی آن چند سال این قضیه مهم نبود، وقتی که تیم های ما فینالیست می شدند و حالا هم نباید مهم باشد. مربی ها نقش کلیدی را در متوقف کردن بارسلونا و رئال مادرید داشتند، وقتی به کیفیت بخش تاکتیکی در سراسر کشور و همچنین منابعی که باشگاه ها دارند نگاه کنید، می شود نتیجه گرفت که بار دیگر این اتفاق می تواند تکرار شود.
این همچنین نشان می دهد از نظر مربیان چقدر قوی شده ایم، از این نظر که خوزه مورینیو برای اولین بار از سال ۲۰۱۳ در لیگ قهرمانان حضور ندارد و این در حالیست کلوپ و کونته به طور کلی در رقابت های اروپایی حضور ندارند.
مورینیو توجهات را به خود جلب خواهد کرد و می خواهد در همه مباحث حضور داشته باشد تا نشان دهد مرد شماره ۱ کیست. احساس نبردش با گواردیولا باز هم برگشته و حالا رقابت آن ها در مکانی که سطح آن به مراتب از اسپانیا بالاتر است برگزار می شود.
وقتی مورینیو در رئال مادرید بود، مهم نبود که چه کرد یا این که چه کسی را می خرید، چون بارسلونا بهترین تیم جهان را داشت. با بودجه های بزرگ و تجربه بیشتر در لیگ برتر، از خودش برای شکست گواردیولا حمایت می کند. با این حال این نبرد، همه چیز می تواند باشد جز یک جنگ تن به تن، مشتاقم ببینم کونته در چلسی چه می کند.
از نظری او شبیه به مربی لیورپول، کلوپ است، حرکات آن ها میان زمین به همدیگر شبیه است و آن ها را قابل مقایسه می کند.
طی یورو ۲۰۱۶، ایتالیا ستاره خاصی نداشت ولی بسیار بدشانس بودند که در ضربات پنالتی حذف شدند و صعودشان تا یک چهارم نهایی بر اساس چینش تیم و تاکتیک های کونته بود. پیروزی ایتالیا برابر بلژیک و اسپانیا دو تا از بازی های مورد علاقه من در این رقابت ها محسوب می شود.
کونته به نظرم مربی ای می رسد که بازیکنانش دوست دارند برایش کار کنند و خطرناک است که چلسی را خارج از کورس قهرمانی دانست. بله، فصل پیش دهم شدند ولی ۱۲ ماه قبل از آن قهرمان بودند و تنها چیزی که لازم دارند ۳ یا ۴ خرید بزرگ جهت بازگشت به فرم خوبشان است.
ادن هازارد فصل ۱۵-۲۰۱۴ خارق العاده ترین بازیکن لیگ بود، انگولو کانته خریدی بی نظیر از لستر است و عدم حضور در اروپا یک مزیت بزرگ برایشان نسبت به رقباست. لیورپول همچنین از این “لاکچری” برخوردار است تا بتوانند به جمع چهار تیم برتر برگردند.
همه می خواهند در لیگ قهرمانان باشند. ولی هیچ گاه از این سخت تر نبوده که این بلیط طلایی بدست آید و من نمی توانم کمکی به کسی کنم، ولی تعجب نمی کنم اگر در این فصل رکورد همیشگی صعود ونگر به لیگ قهرمانان خاتمه یابد.
او گفت که چهارم شدن مثل بردن یک جام است و اگر آرسنال یکی از چهار تیم باشد، واقعا شبیه به بردن یک جام خواهد بود. آن ها شانس بزرگی برای قهرمانی در فصل گذشته داشتند ولی هنوز مشکلاتی که باعث شد پشت سر لستر بمانند را حل نکرده اند.
ونگر به یک مدافع میانی نیاز داشت تا جای پر مرته ساکر را وقتی که آماده بود بگیرد، ۵ ماه مصدومیت او را هم در نظر نگیریم! سن بازیکنان آرسنال یک سال بالاتر رفته و مشکلات بیشتر می شود، ممکن است آسیب پذیر شوند.
سطح رقابت های این فصل لیگ برتر اینقدر بالا خواهد بود که شما حتی نمی خواهید یک دقیقه آن را هم از دست دهید. اگر همه چیز خوب پیش رود، لیگ برتری ها در اروپا نیز می درخشند و یک دوره جدید از سلطنت خود را آغاز می کنند.
