پس از برد 4-1 مقابل یوونتوس در فینال کاردیف، رائول اسطوره ای در گفت و گو با beIN اسپورت بیان کرد که رئال زیدان بهترین تیم تاریخ رئال مادرید است. در همین حال روز گذشته، خوان لاپورتا رئيس اسبق باشگاه بارسلونا بیان کرد که رئال مادرید فعلی بهتر از بارسای گواردیولا نیست، چون بارسلونای گواردیولا رئال را در نیوکمپ 6-2 برده است. با این منطق، هیچ تیمی بهتر از رئال مادریدِ خوان آرمت نیست، چرا که آن تیم در یک الکلاسیکو، 11-1 بارسلونا را شکست داده است.
با منطق لاپورتا و با استدلال از روی تک بازی ها، نمی توان سطح یک تیم را تعیین کرد. بازی مد نظر لاپورتا مربوط به فصل 2008-2009 است، فصلی که خوانده راموس سرمربی رئال مادرید بود. یکی از بدترین فصول تاریخ باشگاه رئال مادرید. این در حالی است که تاریخ سازی تیم زیدان و دو قهرمانی پیاپی در اروپا، در فصولی صورت میگیرد که بارسلونا نیز حداقل در شرایط آنچنان بدی قرار ندارد. رئال در فصل 2008-2009 از لیورپول و سویا نیز 4 گل دریافت کرد. در الکلاسیکوی 6-2، بسیاری از بازیکنان مهم رئال از جمله نیستلروی و اسنایدر، به علت مصدومیت و محرومیت غایب بودند. در آن بازی هاینزه و متزلدر کم تجربه دفاع رئال مادرید را تشکیل میدادند. در خط هافبک لاسانا دیارا و فرناندو گاگو حضور داشتند. در واقع یکی از بدترین رئال مادرید های تاریخ در مقابل بهترین تیم تاریخ بارسلونا قرار گرفت و همین همزمانی بدترین شرایط رئال مادرید و بهترین شرایط بارسلونا تبدیل به دست آویز لاپورتا شده برای اینکه سطح بارسلونای گواردیولا را ارزیابی کند.
کمی بیشتر آن فصل را مرور کنیم. نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، بازی معروف بارسلونا و چلسی سال 2009 و داور نروژی آن بازی ؛ تام هنینگ اوربو !
شبی که داور 6 پنالتی برای چلسی نگرفت، داوری که بالا و پایین پریدن های بالاک و دروگبا مقابل او هم باعث نشد چشمانش را باز کند و پنالتی های گرفته نشده برای چلسی را ببیند. مارتین تایلر، گزارشگر مشهور انگلیسی پس از پایان بازی جملاتی به یاد ماندنی بیان کرد : " امشب، شب مرگ فوتبال بود. صدای زجه ها و گریه های فوتبال شنیده شد. امشب شب نابودی و خودزنی فوتبال بود "
مسئله ی بازی با چلسی تنها به داوری محدود نمی شود، چلسی گاس هیدینگ با ارائه ی یک بازی تاکتیکی فوق العاده، بارسلونای گواردیولا را فلج کرده بود و بارسلونا در کل 90 دقیقه ی آن بازی، تنها یک شوت در چارچوب داشت که همان تک گل بازی از سوی آندرس اینیستا بود.
چنین شرایطی را مقایسه میکنیم با بازی رئال مادرید و بایرن مونیخ امسال در آلیانز آرنا، جایی که مانوئل نویر با 10 سیو، رکورد بیشترین تعداد سیو در یک بازی اروپایی را به ثبت رساند، و نویر بود که با این سیو ها مانع از شکست سنگین بایرن مونیخ و تشریفاتی شدن بازی برگشت شد.
کمک های داوری به بارسلونای پپ در اروپا، مقابل رئال مادرید هم در نیمه نهایی 2010-11 تکرار شد. تا دقیقه ی 61 ، بازی با تساوی بدون گل دنبال میشد تا اینکه در دقیقه 61، ولفگانگ اشتارک په په را اخراج کرد. در تصاویر تلویزیونی کاملا مشخص بود که په په هیچ برخوردی با دنی آلوز نداشته است.
نکته ی قابل توجه، تک بعدی بودن بارسلونای گواردیولاست، بارسلونا در آن زمان مقابل تیم های دفاعی همچون چلسی به مشکل میخورد. رئال مادرید امسال در مسیری بسیار سخت با تیمهایی که سبک بازی مختلفی داشتند بازی کرد و همه را قاطعانه شکست داد. ناپولی و بایرن مونیخ تهاجمی و اتلتیکو مادرید و یوونتوس تدافعی. رئال امسال مقابل ناپولی 6 گل، بایرن مونیخ 6 گل، اتلتیکو مادرید 4 گل به ثمر رساند و در فینال، یوونتوسی که در کل تورنمنت 3 گل دریافت کرده بود را با چهار گل در هم کوبید.
لاپورتا گفت وقتی تیم زیدان به بارسلونا در نیوکمپ 6 گل زد، آنگاه با بارسلونای گواردیولا مقایسه‌اش کنید. اگر یک بازی و یک برد 6 گله معیار برتری است، پس اسم دو قهرمانی متوالی در اروپا را چه چیزی بگذاریم؟ پاسخ به لاپورتا ساده است ؛
1- هر وقت گواردیولا دو قهرمانی متوالی در اروپا بدست آورد، با رئال مادرید زیدان مقایسه اش کنید.
2- هر وقت گواردیولا تیمی بحران زده را در وسط فصل تحویل گرفت و در آخر به قهرمانی اروپا رساند، با رئال مادرید زیدان مقایسه اش کنید.
3- هر وقت گواردیولا در فینال اروپا، مقابل تیمی با استحکام دفاعی یوونتوس، چهار گل زد با رئال مادرید زیدان مقایسه اش کنید.
منبع : رئال مادرید فارسی
https://t.me/Realmadridfarsi
