طرفداری- پروانه کاظمی که چندی پیش توانست بر بام قله دائو لاگیری قرار گیرد در این باره گفت:
سال 2014 برای صعود به قله دائو لاگیری اقدام کردم اما به دلیل برخی مشکلات این صعود نیمه تمام ماند. البته در آن سال هیچ گروهی نتوانست به این قله صعود کند و تمامی افراد انصراف دادند.
بانوی هیمالیا نورد کشورمان ادامه داد:
دائو لاگیری قله بسیار سختی است و شرایط آب و هوایی غیر قابل پیش بینی و ناپایداری دارد. بارش‌های زیادی در این منطقه حاکم است. در کل یکی از صعودهای بسیار سخت است اما هیچ کدام از این عوامل باعث نشد تا از هدفم دست بکشم.
وی افزود:
21 فروردین ماه برای صعود اقدام کردم. این صعود یک ماه و نیم به طول انجامید و بالاخره توانستم به هدفم برسم و بر فراز این قله قرار بگیرم. واقعا صعود سختی داشتم. با وجود اینکه گزارش‌های هواشناسی را توسط یکی از دوستانم دریافت می‌کردم اما با توجه به جریانات هوایی محلی به یک باره با تغییرات آب و هوایی روبه‌رو می‌شدیم.
کاظمی گفت:
در این صعود گروه پنجاه نفره‌ای از هند نیز حضور داشتند. گروهی که به دلیل بی‌تجربگی‌شان با خطرات زیادی روبه‌رو شدند. کم تجربگی آنها مشکلاتی را هم برای ما به وجود آورد و در کمپ 3 کمپ ما را خراب کردند.
هیمالیا نورد ایران یادآور شد:
تمامی این سختی‌ها و دشواری‌ها یک طرف، مقدمات فراهم کردن شرایط صعود یک طرف دیگر. هزینه‌های صعود به هیمالیا سنگین و از 15 هزار دلار تا 30 هزار دلار متغیر است. این در حالی است که برای صعودم اسپانسری حمایتم نمی‌کند. البته این مشکل من تنها نیست اما شرایط پیدا کردن اسپانسر برای یک کوهنورد خانم بسیار سخت‌تر از مردان هست.
وی اشاره‌ای هم به داستان صعودش به قله «چوآیو» کرد و گفت:
پاییز گذشته برای صعود به این قله اقدام کردم؛ قله‌ای در مرز جمهوری خلق چین و نپال. قرار بود به دلیل تجربه بالایی که دارم به عنوان لیدر یک گروه کوهنورد را هدایت کنم اما در کنسولگری چین با بی‌احترامی از سوی چینی‌ها روبه‌رو شدم.
کاظمی تصریح کرد:
سه ماه تابستان را برای این صعود تلاش کردم. تمرینات دشواری را پشت سر گذاشتم اما چین اجازه ورود را به من نداد و با کمال بی‌احترامی گفتند به عنوان یک ایرانی اجازه ورود به تبت را نداری. این موضوع را پیگیری کردم اما کسی کمکم نکرد. این اتفاق خیلی در روحیه من تاثیر منفی گذاشت. یکی از تجربه‌های تلخم بود که آسیب روحی و فیزیکی زیادی به من وارد کرد و هنوز هم در حال درمان هستم.
وی تاکید کرد:
با همه مشکلاتی که داشتم برای صعود به قله دائو لاگیری خودم را آماده کردم. هدفی که مدام ذهنم را به خود مشغول و با آن هدف زندگی کرده بودم. بالاخره توانستم به این هدفم برسم و به عنوان یک بانوی ایرانی بر فراز این قله قرار بگیرم و نخستین زن ایرانی باشم که قلل بالای 8 هزار متر جهان را فتح کرده است.
فاتح قله دائو لاگیری در پایان به تسنیم گفت:
این افتخاری است که برای کشورم به دست آوردم. وقتی صعود می‌کنیم چند روزی تمام توجه‌ها به کوهنوردان است و بعد فراموش می‌شویم تا اینکه صعود بعدی انجام بگیرد. این در حالی است که به قول معروف، «ما برای بوسیدن قله‌ها چه خطرها کرده‌ایم.» با این وجود نمی‌دانم نامش راباید بگذارم عشق یا جنون. هرچه هست این سختی‌ها و خطرها را به جان می‌خریم و برای صعود بر قلل دنیا گام برمی‌داریم.
