بزرگانی که ژاوی را از نزدیک می‌شناختند درباره‌اش حرف زده‌اند...
تیاگو آلکانتارا
ژاوی ابدی است. حتی وقتی در بهترین شرایط جسمی‌اش قرار نداشت چنان بازی می‌کرد که به تیم اکسیژن می‌داد و سرعت می‌بخشید. احساس تاسف می‌کنم دیگر ژاوی را در رقابت‌های اروپایی نخواهم دید. او فوتبال است. او یکی از بازیکنانی است که بارسا را به جایگاه کنونی‌اش رساند.
هریستو استویچکف
یادم میاد پسر کوچولو شادابی در بازی برابر وایادولید وارد شد و با سر دروازه را گشود. گلی که لویی فان‌خال را از اخراج نجات داد. وقتی درباره ژاوی حرف می‌زنیم درباره یکی از اسطوره‌های فوتبال جهان سخن می‌گوییم. یک اسطوره نابغه. او از اولین تا آخرین بازی‌اش برای بارسلونا تاثیرگذارترین بازیکن بود. کسی که بیش از هر بازیکن اسپانیایی قهرمان شده و جام بالا برده. او ژاوی هرناندز است و مایه شرم‌ساری است هرگز توپ طلا نگرفت. تردیدی ندارم روزی مربی بارسا خواهد شد. دیگر بازیکنی بسان او نخواهیم دید.
خورخه والدانو / مربی سابق رئال مادرید
اگر فوتبال یک علم بود، ژاوی فرمول جدیدی را پیدا کرده بود. هیچ بازیکنی مثل او وقتی توپ در پایش قرار داشت آن‌چنان هوشمندانه به آن ضربه نمی‌زد و آن را هدایت نمی‌کرد.
سانتی کازورلا
خوش‌اقبال بودم کنار او بازی کردم. من از ژاوی خیلی چیزها آموختم و هر بار او را تماشا کردم به نکته جدیدی پی بردم. او بازیکنی است که چیزهای بسیار دشواری را بسیار آسان نشان می‌دهد.
ژولن لوپتگو / مربی پورتو
ژاوی فوتبال را تغییر داد. او به ما کمک کرد بازیکنی را تماشا کنیم که در همه سطوح جلو رفت. ژاوی بود که افسانه «جسم قوی داشتن مهم‌تر از هر چیزی است» را پایان بخشید. او بود که چشمان مردمان را به تکنیک والای مردان کوچک اندام باز کرد. بازیکنان پرشماری هستند که قهرمان شده‌اند، ولی بازیکنان کم شماری وجود دارند که نوع فکر ما را تغییر داده و با انگاره‌های نو درآمیخته‌اند و ژاوی چنین کسی است. او آن‌چه را در باشگاهش به کمال رسانده بود در تیم ملی هم به اوج رساند. حفظ توپ، سرعت پاس. او با چنان غنایی این‌ها را انجام داد که تصور کردیم انجام‌شان چقدر آسان هستند ولی آسان نبودند. ضرب‌آهنگ بازی ژاوی بسیار کلیدی بود. او نشان داد ضرب‌آهنگ آن چیزی نبوده که تصور می‌کردیم. او بازی بازیکنان اطرافش را ارتقا بخشید. همیشه پاس مناسبی ارسال کرد، همیشه تداوم داشت و همیشه در جای مناسبی در بطن درگیری‌ها قرار گرفته بود.
رونالد کومان
همه می‌دانستند از سیستم جوانان بارسا بالا آمده. می‌دانستیم دنباله‌رو پپ گواردیولا است و وقتی پپ برود جایش را خواهد گرفت. استعداد شگرفی داشت و از همان سن می‌توانستید دریابید پرواز خواهد کرد. تکنیکش معرکه بود. او برای بارسلونا خیلی کارهای بزرگی انجام داد.
فرناندو تورس
این پایان یک عصر است. پایان دوران یکی از بزرگان. هرگز آن‌چه او انجام داد را فراموش نخواهیم کرد.
سرجیو راموس
ژاوی یعنی فوتبال در خالص‌ترین ترکیب خود.
داوید ویا
ژاوی کلاس و فوتبال همه ما را بزرگ کرد.
خوان لاپورتا
ژاوی مدافع ارزش‌های بزرگ‌ترین تیم تاریخ بارسلونا بود. او بازتابنده مدلی بود که تعهد و تکنیک را ترکیب کرده بود.
جرارد پیکه
او به ما راه و رسم بازی کردن را نشان داد. فرهنگ لاماسیا را معرفی کرد. یکی از آن بازیکنانی بود که بارسلونا را بزرگ ساخت.
سسک فابرگاس
یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی که همه می‌کنند این است که دنبال ژاوی بعدی می‌گردند. دائما می‌خواهند جای او را پر کنند. در حالی که ژاوی دومی وجود نداشته و نخواهد داشت.
کارلس پویول
موتور، شیوه بازی و مغز یکی از بهترین تیم‌های تاریخ بارسلونا بود. امیدوارم خیلی زود بازگردد.
یوهان کرایف
اگر ژاوی روز بدی را سپری می‌کرد، بارسلونا نیمی از کیفیتش را از دست می‌داد. او یکی از سلاطین ضرب‌آهنگ بازی بود. بازی او بود که عملکرد تیم را شکل می‌بخشید. او چیز دیگری بود.
آندره‌س اینیستا
واژه‌های مناسبی برای توصیف او پیدا نمی‌کنم. چه به عنوان یک بازیکن و چه یک انسان. گذر ایام، موفقیت‌ها، احساسات برتافته، جوری که بازی کرد و سخن گفت... همه این‌ها ورای واژه‌ها می‌روند. او بازیکن یگانه‌ای بود که برای باشگاه بارسلونا و تیم ملی اسپانیا هرگز تکرار نخواهد شد.
ویسنته دل‌بوسکه
پیش از فینال سال 2012 در کیف بود که او جلو آمد. آن روزها کمی دلخور بود. جلو آمد و گفت: «... قربان فکر می‌کنم شاید این آخرین بازی‌ام باشد و پس از آن خود را بازنشسته اعلام کنم». جواب دادم: «... ببین ژاوی، کمی صبر کن. فیزیک خوبی داری. به بازی‌ات ادامه بده. دو سال صبر کن. هنوز خیلی چیزها برای لذت بردنت از بازی باقی مانده». آن فینال برابر ایتالیا نمونه‌ای بود که نشان می‌داد یک تیم چگونه باید بازی کند. بهترین بازی بود که انجام دادیم و ژاوی یکی از بهترین‌ها بود. از پله‌ها پایین می‌آمد که رو به او گفتم: «... دیدی چی می‌گفتم پسر؟»
پپ گواردیولا
امیدوارم بازیکنان آتی از او بیاموزند چگونه می‌توان به فوتبال عشق ورزید. حتی یک روز را ندیدم که از فوتبال لذت نبرده باشد. از بازی‌های دوستانه هم لذت می‌برد. وقتی مصدوم می‌شد هم بازی می‌کرد و لذت می‌برد. او آماتورترین بازیکنی است که شناخته و در عین حال حرفه‌ای‌ترین بازیکنی است که دیده‌ام. او بهترین بازیکن تاریخ کاتالونیا است. نه برای این که آن همه جام بالا برد، بلکه برای عشق ورزیدنش به فوتبال.
منبع: گاردین
