طرفداری- جانلوییجی بوفون، دروازه بان تیم ملی ایتالیا پیش از دیدار مقابل اسپانیا در مقدماتی جام جهانی با روزنامه مارکا چاپ این کشور مصاحبه مفصلی را انجام داد که صبح امروز بخش کوتاهی از آن را در طرفداری خواندید.
- چرا تصمیم گرفتی دروازه بان شوی؟
وقتی کودک بودم، افسانه ای در زندگی ام حضور داشت: توماس انکونکو، دروازه بان تیم ملی کامرون. جام جهانی 1990 بازی‌های او را در تیم ملی کامرون دیدم و از همان زمان، بعد از ایتالیا، عاشق تیم ملی کامرون شدم. اولین بازی تورنومنت را به یاد دارم، آرژانتین مقابل کامرون بازی می‌کرد و کامرون پیروز بازی شد، از آن بازی تصمیم گرفتم که دروازه بان شوم.
- چرا این همه سال در یوونتوس حضور داشتی؟
چرا که احساس تعلق خاطر به این باشگاه داشتم. 10 سال در پارما بودم و 17 سال هم در یوونتوس. همیشه دوست دارم با یک گروه تثبیت شده از بازیکنان که احساس راحتی در میان آنان دارم، کار کنم. وقتی شما احساس می‌کنید که به روح این مجموعه تعلق دارید، تصمیم می‌گیرید تا ابد آن‌جا بمانید.
- در فوتبال امروز، احساس نمی کنی که این تعلق خاطر از بین رفته است؟
قطعاً همینطور است، فوتبال توسط تجارت احاطه شده است. فوتبال چیزی برای دیدن و سرگرم شدن است. برای من تمام سال‌های حضورم در پارما و یووه، زیبا و راضی کننده بوده است، چراکه در آن لحظات، همیشه یک احساس نزدیکی به تمام هوادارانتان در دنیا دارید.
- یوونتوس تنها تیم ایتالیا بوده که در سال‌های اخیر، توانسته در سطح اول اروپا ظاهر شود، فکر می‌کنی دلیلش چیست؟
دلیلش این است که یوونتوس همیشه یک کادر پیش رو داشته است، کادر مدیریتی که همیشه به آینده نگاه کرده است، یوونتوس را در حال ساخته، امّا به آینده هم نگاه کرده است. این به همین خاطر است که یوونتوس پرچم‌دار فوتبال ایتالیا است.
- در کاردیف و فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید، چه اتفاقی رخ داد؟
اتفاقی که افتاد، نمایش عالی ما در نیمه نخست بود و این تفکر غلط که در بازیکنان به وجود آمد که ما می‌توانیم 90 دقیقه رئال مادرید را اینگونه اذیت کنیم، فکر می‌کردیم این گونه رئال مادرید را با مشکلات بیشتری روبرو خواهیم کرد. امّا داستان فرق می‌کرد، آن‌ها تیم برتر میدان بودند و با شایستگی فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده اند. آن شب، فوتبال درس سخت‌گیرانه ای به یوونتوس داد، طبیعتاً دیدار بعدی مان با رئال مادرید در فینال، با چنین تفکری به میدان نخواهیم رفت.
- خودت از آن شب چه چیزی یاد گرفتی؟
این را فهمیدم که کل مجموعه تیم باید در تعقیب موفقیت باشد، همه مجموعه. یکی از بهترین ویژگی‌های فوتبال ایتالیا، دفاعی بودن آن است. امّا آن شب در کاردیف، ما فراتر از فوتبال ایتالیایی بازی کردیم و سعی کردیم شانه به شانه با رئال مادرید بجنگیم و دیدیم که آن‌ها تیم برتر میدان هستند، امّا ما می‌توانستیم ویژگی‌های بازی مان را بهتر پیاده کنیم. نتوانستیم درک کنیم که برای رقابت شانه به شانه با آن‌ها به چه چیزی نیاز داریم.
- برتری رئال مادرید از نظر جنبه ذهنی،آن هم با توجه به فینال های اسپانیایی-ایتالیایی در سال‌های اخیر؟
بله، بله، قطعاً. امّا در 10 سال اخیر، تیم های اسپانیایی، شامل تیم ملی اسپانیا، همه یک ویژگی خاص داشته اند، آن‌هم این بوده که همیشه آن‌ها خود را سرزنش کرده اند، این باعث شده که آن‌ها یک نوع خاص از فوتبال را ارائه کنند، چیزی که ما هنوز به آن نرسیده ایم. به هر حال در نهایت از شیوه فوتبالی که یووه در سال‌های اخیر ارائه داده راضی ام. اگر در سه سال اخیر، دو سال در فینال لیگ قهرمانان حضور پیدا کرده ایم، نشان می‌دهد تیم بسیار قدرتمندی هستیم.
- داستان جدایی کاسیاس از رئال مادرید را چگونه دیدی؟
نمی‌دانم، نمی‌توانم درک کنم، چراکه در فضای باشگاه رئال مادرید نبوده ام، نمی‌دانم چه چیزی پشت این داستان بوده است، امّا طبیعتاً ناراحتم که کاسیاس را در تیم دیگری می‌بینم.
- به نظرت، رئال مادرید، باید دروازه بانی مانند دوناروما را به خدمت بگیرد؟
رئال مادرید در 10 سال اخیر، کمبود و فقدان چیزی را احساس نکرده است، آن‌ها هر گاه اراده کرده اند، قوی ترین بازیکنان دنیا را به خدمت گرفته اند. امّا کیلور ناواس دروازه بان بزرگی است. آن‌ها با ناواس دو بار قهرمان اروپا شده اند. فکر نمی‌کنم آن‌ها نیازی به خریدن دوناروما داشته باشند، نتایج که می‌گوید ناواس دروازه بان بزرگی است.
چه مهاجمی، بیشترین دردسر را برای تو در دنیای فوتبال به وجود آورده است؟
در سال های اخیر، فکر نمی‌کنم تعداد این مهاجمان زیاد بوده باشد (می‌خندد)، امّا رونالدو برزیلی، کسی است که همیشه برای شما دردسر ایجاد می‌کند. او نمونه ای از کامل ترین فوتبالیست های تاریخ است، سرعت، قدرت، تکنیک، هرچه که یک بازیکن نیاز داشت او در اختیار داشت، او از آن دست بازیکنانی بود که دهان شما را از تعجب باز نگه می‌داشت. او به گونه ای بود که تصور می‌کردید در یک آزمایشگاه تولید شده است. سخت است تصور کنیم یک بشر این همه استعداد در اختیار داشته باشد.
از زندگی بدون فوتبال می ترسی؟
نمی‌ترسم، عاشق زندگی کردن هستم. از بستن یک پرانتز از زندگی ام به هیچ عنوان نمی ترسم. دین زیادی به فوتبال دارم، چراکه به من فرصت داد که احساسات باورنکردنی را تجربه کردم و همین احساسات است که به شما ارزش ادامه زندگی را می‌دهد.
مربیگری را دوست داری؟
نه به هیچ عنوان، شغلی دردسر آفرین، پیچیده و استرس زاست. 23 سال است که هر هفته بازی می‌کنم، سال 97 رفته رفته در ترکیب اصلی تیم قرار گرفته ام و تا کنون 20 سال است که عملاً مرتب هر هفته فوتبال بازی می کنم. در حال حاضر شروع مربی گری برایم پیچیده است و به آن فکر نمی‌کنم. البته این نظرم در حال حاضر است.
چه رویایی داری که دوست داری تحقق پیدا کند؟
فکر کردن به رویا، آن هم با زندگی که من داشته ام، قدرنشناسی خواهد بود. تنها چیزی که دوست دارم، زندگی سالم در کنار خانواده ام است، این که بتوانم فرزندام را بزرگ کنم، در کنار همسرم و اینکه هر روز صبح با خوشحالی از خواب بیدار شویم.
اولین روز بدون فوتبالت چگونه خواهد بود؟
خوبشختانه تابستان خواهد بود و یک تعطیلات فوق العاده را سپری خواهم کرد.
