مطلب ارسالی کاربران
" مرگ "
تنها با فکر کردن به این کلمه و اتفاقات بعدش ، حسی عجیب همه ی ما را به فکر میبره. "انگار که فکر میکنی در اقیانوسی بی انتها که در ان پر از سوال است گم شده ای"
وقتی به این کلمه فکر میکنی هر چی که تو این دنیا هست اون قدر برات بی ارزش میشه که دلت میخواد چشاتو ببندی و گوشاتو بگیری.
اون قدر این دنیا برات بی ارزش میشه که اگه کل پول ها رو رو سرت خالی کنن هیچ کاری نمیکنی.
چون میدونی قراره یه جایی بری که هیچکی باهات نمیاد.
خدایا تو به بنده های حقیرت گفتی هنگام مرگ ، فرشته ای نازل میشه و اگه عمل ها خوب باشه به شکلی زیبا و اگه بد باشه به شکلی وحشتناک ظاهر میشه.
خدایی که "ارحمن راحمین" به حق شایسته توست.
تو چجور مهربانی هستی که از مادر هم بالاتر و دلسوزتری؟
انقدر مهربانی که نمیتوانم توصیفش کنم ولی با روحم کاملا مهربانی ات را حس میکنم چون میدانم روحم روح توست، و روح توست که اندکی مهربانی در این دنیا باقی گزاشته ، روح توست که از انجام گناهان توسط ما ناراحت میشود، وای بر من اگر مرتکب گنا شوم زیرا روحم تویی.
خدایا تو از روح خود در انسان دمیدی و به فرشته ها دستور دادی تا بر روحت سجده کنند ، وای بر شیطان که فرمان نبرد و هم اکنون در حال وسوسه کردن ماست.
ما چطور موجوداتی هستیم که خدا شیطان را به دلیل سجده نکردن به ما طرد کرد
اما ما هنوز مطیع شیطان هستیم ...
شرم بر ما انسان ها
خدایا تو چطور زیبایی هستی که وصفت در ذهن نگنجد چه رسد به زبان؟
تو چطور عادلی هستی که ذره ای نا حقی نمیکنی؟
خدایا تو که هستی که از روح خود در خاک دمیدی و ما را به وجود اوردی؟
تو که هستی که بهشت را به بنده هایت عطا کردی؟ ولی ما قدر نمیدانیم.
خدایا تو همه چیزی ، هم مادر هم پدر ، تو مادر و پدر را افریدی.
تو که هستی که سمیع و بصیر و اگاهی؟ تو که هستی که در همه جا هستی و حتی از رگ خون به ما نزدیک تری؟
خدایا من چگونه و تا کی در انتظار این سوال های بی پایان بنشینم؟
خدایا مشتاق دیدار توام ، من از این دنیای پوچ خسته ام.
خدایا من از مرگ هراسی ندارم ، چون ازاد خواهم شد.
پیغمبر خدا گفت : مرگ همانند پلی است که یک سرش به سوی دنیا و سر دیگرش به سوی اخرت است و اخرش برای نیکوکاران زیبا تر است.
خدایا من ان دنیایی را میخواهم که وعده دادی در ان نه جنگ است و نه مریضی و نه وسوسه های شیطان و نه ناراحتی ، خدایا من عمر طولانی نمیخواهم ، زیرا وقتی که "فقط" به دنیای جاویدان نگاه میکنم ، دنیای فانی را مانند " ذرات سازنده اتم میبینم مقابل منظومه خورشیدی!" چه رسد به اینکه انسان را مقابل دنیای جاودان مقایسه کنم!
خدایا چیست این راز که پس از مرگ فاش میشود؟
ای خدا پس کی این سوال های بی انتها تمام میشود؟
