مطلب ارسالی کاربران
رسوایی سرنگ و سکوت
آی‌اسپورت - ماجرای دوپینگ حسین عسکری به عنوان یکی از بهترین دوچرخه‌سوارهای ایران در سال‌های گذشته، هنوز هم یکی از پرحرف‌وحدیث‌ترین روایت‌های مربوط به این فدراسیون دوچرخه‌سواری به شمار می‌رود. رئیس فدراسیون از رسانه‌ای شدن موضوع دوپینگ این ستاره، راضی به نظر نمی‌رسد و از هر فرصتی برای نمایش این نارضایتی استفاده می‌کند. قمری در گفتگوی تازه‌اش برای دفاع از عسکری، دست روی بند آیین‌نامه‌ای گذاشته که حتی از خود دوپینگ، تلخ‌تر و زیان‌بارتر است. بر اساس افشاگری قمری، در آیین نامه ستاد مبارزه با دوپینگ، بندی وجود دارد که نام ورزشکار دوپینگی در صورت ارائه تعهد و خداحافظی از ورزش، اعلام نشود. رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری حتی به این موضوع اشاره کرده که در سال‌های گذشته، نام چند ورزشکار سرشناس بعد از مثبت اعلام‌شدن آزمایش دوپینگ‌شان، مخفی مانده و راز استفاده آن‌ها از مواد نیروزا به شرط خداحافظی به شکل یک «راز» در ستاد مبارزه با دوپینگ حفظ شده است. اولین نتیجه این رازداری حیرت‌انگیز، جاری شدن سیل حدس وگمان درباره همه خداحافظی‌های ناگهانی در ورزش ایران است. آیا همه ستاره‌های ورزش که ناگهان در اوج تصمیم به خداحافظی گرفتند، دوپینگی بودند؟ مسئولیت این حجم از تردید درباره سلامت ورزش در 48 ساعت گذشته با کدام شخص و کدام نهاد است؟
رسوایی پنهان‌کاری دوپینگ در ورزش ایران، در شرایطی اتفاق می‌افتد که فدراسیون جهانی مبارزه با مواد نیروزا به هیچ وجه ارفاقی برای ورزشکاران دوپینگی درنظر نمی‌گیرد. در آیین‌نامه جهانی مبارزه با دوپینگ، هرگز بندی برای مخفی‌کاری گنجانده نشده است. ماریا شاراپووا بعد از مثبت اعلام‌شدن آزمایش دوپینگ، ناچار شد در یک موقعیت دشوار توی چشم خبرنگارها زل بزند و خبر محرومیت دو ساله‌اش را با آن‌ها در میان بگذارد. مارین چیلیچ نیز بعد از مثبت‌شدن نمونه خون‌اش با شرط پنهان‌کاری با خداحافظی روبرو نشد. لارس آرمسترانگ و آلبرتو کونتادور در دوچرخه‌سواری، شین وارن در کریکت و چهره‌های شناخته‌شده‌ای مثل پپ گواردیولا و دیگو مارادونا در فوتبال به دلیل استفاده از مواد نیروزا با محرومیت‌های سنگین دست و پنجه نرم کردند و هیچکس تلاش به خرج نداد تا نام‌شان را به رسم «امانت» محفوظ نگه دارد. رئیس کمیته مبارزه با دوپینگ فدراسیون فوتبال ایران اما تایید می‌کند که ممکن است در شرایطی خاص و به دلایلی خاص، نام ستاره‌های دوپینگی برای همیشه مخفی بماند.
بدیهی‌ترین برخورد با ورزشکاران دوپینگی، پس گرفتن مدال‌ها و عناوینی است که آن‌ها به کمک مواد نیروزا به دست آورده‌اند. فدراسیون‌های جهانی مدال ورزشکارانی با نمونه مثبت دوپینگ را پس از خداحافظی و حتی مرگ هم از آن‌ها پس می‌گیرد تا این عناوین به ورزشکارانی سپرده شود که شایستگی بیشتری برای کسب افتخار دارند. در ایران اما چه کسی پاسخگوی حق قانونی ورزشکارانی است که در همه این سال‌ها زیر سایه نام‌های سرشناس دوپینگی قرار گرفتند و خودشان هرگز به حقیقت پی نبردند؟ زیر سوال رفتن روح ورزش و رقابت، اولین ضربه بزرگ آیین‌نامه جنجالی ستاد مبارزه با دوپینگ، در کشوری‌است که به بالاترین سطح از پنهان‌کاری و کدخدامنشی دچار است. کشوری که نام بدهکاران بانکی و ورزشکاران دوپینگی‌اش، مصون می‌مانند. با افشای این روند، پیام روشن نهادهای مبارزه با مواد نیروزا به گوش همه ورزشکاران خواهد رسید. آن‌ها می‌توانند در پایان دوران حرفه‌ای دوپینگ کنند، افتخار به دست بیاورند، تعهد بدهند، خداحافظی کنند و تا پایان عمر بدون هراس برملا شدن راز بزرگ‌شان با افتخاراتی که تصاحب کرده‌اند به خوبی و خوشی زندگی کنند.
