براي اينكه حرف هامون ورزشي باشه نه ادبياتي، از بازي با كلمات پرهيز ميكنم و فقط از فكت ها صحبت ميكنم.
تایم لاین زندگي ماركيزيو:
١٩٨٦: ١٩ ژانويه يا ٢٩ دي ماه در تورين به دنیا اومد.
١٩٩١: تو پنج سالگي با تیم ٧ ساله ها بازی میکرد ولی حضورش رسمی نبود.
١٩٩٣: تو هفت سالگی به صورت رسمي اومد یوونتوس.
٦-٢٠٠٥: بعد از دوازده سال تيم پريماوراي یوونتوس، با کاپیتانی مارکیزیو، قهرمان شد و به فينال اروپا رسيد.
٧-٢٠٠٦: به تیم اصلی فراخونده شد و كمي قبل از نیم فصل به بازيكن ِفیکس تبديل شد.
٨-٢٠٠٧: با صعود يووه به سري ا ، یه فصل قرضي رفت امپولی و فصل مذكور رو اونجا سپري كرد.
٩-٢٠٠٨: بعد از اينكه تو امپولی ترکوند برگشت یوونتوس و خیلی زود فیکس شد. فصل اولش رويايي بود، هر روز بهتر ميشد و بازي خارق العاده ش جلوي ميلان دهان همه رو بازگذاشت. از ديد هواداران يوونتوس در حضور دلپيرو و ندود و امثالهم بهترین بازیکن ماه سپتامبرو دسامبر شد. اون فصل این قدر ترکوند که آخر فصل لیپی به تیم ملی دعوتش کرد.
١٠-٢٠٠٩: بازهم می ترکوند. در فصلي كه يوونتوس سياهِ سياه بود ماركيزيو مشغول به دست آوردن دل هوادارا بود. آخر فصل بهترین بازیکن فصل یوونتوس شد.
همچنین چن وقت پيش گل اون فصلش به اینتر «رسما» دومین گل برتر تاریخ یوونتوس انتخاب شد.
١١-٢٠١٠: با اومدن دل نری، به هافبک راست رفت و تقریبا به عنوان وینگر بازی کرد. اینقدر خوب بود که تو تیم ملی به عنوان وینگر بازیش می دادن.
١٢-٢٠١١: با پیرلو و ویدال MVP مخوف یونتوس رو تشکیل داده بودن. 9 گل زد و خیلیا اعتقاد دارن هرچند موفقیت یوونتوس كاملا تيمي بود و متكي به فرد خاصي نبود اما اگه قرار بود یک نفر انتخاب شه ماركيزيو نفر اول بود. در آخر دومین بازیکن برتر سال ایتالیا انتخاب شد.
نمايش درخشان تو تركيب تيم ملي ايتاليا در راه رسيدن به فينال يورو ٢٠١٢.
١٣-٢٠١٢: تداوم نمایش های خیره کننده و تثبیت قهرمانی با یوونتوس.
١٤-٢٠١٣: همینطور درخشش ها ادامه داشت تا اینکه خيلي زود مصدومیت شدید براش پیش اومد و فصل رو از دست داد.
١٥-٢٠١٤: با ادامه ي روند خوبش يكي از مهره هاي اساسي براي رسيدن يوونتوس به کسب دوگانه ی داخلی و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان بود. هر چند خيلي از هواداراي غير يوونتوسي انتظارش رو ندارن اما سایت squawka از بین 4 هافبک یوونتوس، یعني ویدال و پوگبا و پیرلو، مارکیزیو رو بهترینشون دونسته. همچنين که بعد از ته وز و کیه لینی سومین بازیکن برتر سال یوونتوس شد.
نكته ي جالبي كه شايد بخوايد بدونید اينكه، تو بازی فینال با حضور ژاوی، اینیستا، پیرلو و مسي بیشترین موقعیت رو مارکیزیو خلق کرده بود.
١٦-٢٠١٥: يوونتوس در نبود ماركيزيو فصل رو بحران زده شروع کرد. با برگشتن مارکیزیو یوونتوس هم به روند بردهاش ادامه داد. فصلي كه همه يوونتوس رو تموم شده مي دونستن ولي تيم برگشت و در آخر باز هم قهرمان شد. اون یوونتوس متزلزل در حضور مارکیزیو هیچوقت شکست نخورد.
[ اگه تو بازیای خوب فصل همه خوب بودن و نمیشد تشخیص داد که نفر اصلی کیه، فک می کنم تو اون بازیایی که تیمي نتیجه نمیگرفت میشد فهميد که چه کسی حضور نداره که تیم نتیجه نمیگیره]
١٧-٢٠١٦: مصدومیت، مصدومیت و مصدومیت.
با وجود مصدومیت ها باز هم عملکرد بسیار خوب تو بازیهايي كه حاضر بود داشت و اوجش دو بازي نیمه نهایی بود.
چند نكته ى خارج از تايم لاين:
درباره ي نقش ماركيزيو تو مثلث MVP و بعدتر با اضافه شدن پوگبا، خط هافبك چهارنفره مقاله هاي زيادي وجود داره و هدف من بحث فني و تشريح نقشش نيست. فصل ٢٠١٥ رو كه ويدال و پيرلو جدا شدن و تا تقريبا هيفده-هيجده هفته پوگبا غيب رو در نظر بگيريد:
یوونتوس اون فصل رو با ضعف شروع کرد ولی از کجا عملكرد يوونتوس خوب شد؟ از گل کوادرادو به تورینو؟ آره حتما یه گل دقیقه نود همه چیرو عوض کرده. حقيقت اينه كه روحيه ي برد بعد از دربي مهم بود ولي از اون مهمتر عملكرد فني تو زمين بود. تكرار ميكنم اون فصل ضعيف هيچ كدوم از باخت هامون در حضور ماركيزيو نبود. فصل رو افتضاح شروع کردیم و تا مارکیزيو برگشت شروع کردیم به بردن.
براي اينكه يه بازيكن افسانه و اسطوره ي يك باشگاه باشه به چه چيزهايي نياز داره؟ نقش پررنگ در قهرماني هاي باشگاه؟ سالهاي طولاني همراهي با باشگاه؟ رد كردن پيشنهادهاي مختلف از باشگاه هاي ديگه؟
كلاوديو ماركيسيو هر چند خوشحالي بعد گل عجيب، مدل موي خاص يا حركات با توپِ جذاب اما اضافه نداره اما تونسته با یوونتوس ٦ قهرمانی سري آ كسب كنه. ٣ بار قهرمان جام حذفی بشه ، ٢ بار فینال لیگ قهرمانان رو با يوونتوس تجربه كنه و بخش مهمي از تيم افسانه اي يوونتوس باشه. در دوران حضورش تو يوونتوس با وجود اینکه هافبکه سابقه ي بهترين بازيكن فصل يوونتوس شدن رو داره و تو سالهايي كه ايتاليا ضعيف ترين روزهاش رو سپري ميكرده عضو مهمي براي ایتالیا بوده و البته كه ٢٦ ساله که لباس یووه تنشه.
یه سوال، پس چرا ما اونقدر كه از بقيه شنيديم از ماركيزيو نشنيديم؟ خب اين طبيعت فوتباله، جواب اين سوال شما با جواب اين سوال من يكسانه: چرا رونالدو توپ طلا داره ولي اينيستا نداره؟ پستهايي هستن كه كمتر ديده ميشن.
براي مفهومتر شدن صحبتم اين رو ازتون مي پرسم: وقتی میگن یونایتد ٢٠٠٨ یا ٢٠٠٩ قبل از هر چيزي چی یادتون میاد؟ رونالدو، رونی و ته‌وز؟ یا اسکولز ؟ شایدم ویدیچ و فردیناند و اون زوج رویایی ؟ و یا حتی فندرسار افسانه ای؟ به هر حال مطمئنم اگه یونایتدی نباشین کریک جزء اولین کسایی نیس که به ذهنتون میاد.
«معمولا افسانه ها به نثر مسجع يا منظوم هستن و خوارق عادات توشون رايجه و حماسي سازي ميشن. من اما سعي كردم با حقايق و فكت ها براتون اين افسانه رو تعريف كنم. نمیدونم شما به چی میگین اسطوره، اما برای من ماركيزيو از یک اسطوره فراتره»
* تيتر رو از روي توييتر squawka كپي كردم كه بعد از اعلام آمار ماركيزيو بعد از فينال برلين گذاشته بودن و توش ماركيزيو رو "فسانه ي ناسروده" خطاب كرد.
