كمال نیوزهمون طوری که دوستان هر کدوم اشاراتی داشتن، فرگوسن روح یونایتد بود. دیسیپلین و ابهت فرگی تو اتمسفر باشگاه وجود داشت. شما در نظر داشته باشین برای 27-28 سال باشگاه زیر نظر فرگی بزرگ بود. این خیلی معنا داره. اصلا با سیستم باشگاه-مربی در سایر تیمها فرق میکنه. یوونتوس میتونه چند سالی رو با کونته سر کنه و قهرمان بشه. بعدش آلگری میاد و قهرمانی ها همچنان ادامه داره. چون سیستم باشگاهشون تنظیم شده برای چنین تغییراتی. ولی یونایتد این تغییرات در مقیاس سرمربی باشگاه رو برای حدود 3 دهه تجربه نکرده بود. عامل بعدی میتونه عدم پالایش لیست بازیکنان تیم در دوران پسا فرگی باشه. تیمی که با فرگوسن بزرگ آخرین قهرمانی جزیره رو بدست آورد همه بازیکنان اوج بازی رو گذرونده بودن و بعد از اون نیاز به تغییرات تدریجی در سطح بازیکنان بود. حتی در سالهای آخر فرگوسن این تیم همچنان با چالش جانشینی اسکولز مواجه بود. این تیم یه شماره 10 کلاسیک نداشت! دفاع راست تیم لنگ میزد و براردان داسیلوا اصلا و ابدا در حد و اندازه یونایتد نبودن. و عامل سوم میتونه شغل داشتن سرمربی های درجه یک فوتبال در زمان بازنشستگی فرگوسن باشه. آنجلوتی، ژوزه و پپ همگی درگیر پروژه های فوتبالی خودشون بودن و یونایتد مجبور شد رو بیاره به گزینه چندم یعنی مویس و بعدش فن خال! به نظر من دوران گذار یونایتد همچنان در حال سپری شدنه و دل خوش به این صحبتها که اگر کلوپ بود یا پپ، وضعیت ما اینجوری نبود! از اگر و اماها باس عبور کرد. به نظر من این تیم در فصل آینده میتونه برای قهرمانی لیگ تلاش کنه اگر تو تابستون تقویت بشه. من در شرایط فعلی مشکل تیم رو عدم بالانس کیفیت تیم میدونم.
