بازاره نقل و انتقالات تابستانی در راه است و تصمیم گرفتیم برای آگاهی مخاطبین عزیز در مورد برخی اصطلاحات که شاید عده ای ، از آنها اطلاعات کافی ندارند نکاتی در سایت منتشر کنیم.
•فرپلی مالی یوفا:
این اصطلاح را زیاد شنیده ایم ؛ قانونی که یوفا تصویب کرد تا افراد ثروتمند که باشگاهی را خریداری میکنند برای جذب بازیکن ملزم به سرمایه گذاری از روی درآمدهای باشگاه شوند و نه جیب خود. این قانون میگوید که باشگاهها به ویژه آنهایی که قرار است در رقابتهای اروپایی شرکت کنند در دوره های مالی یک ساله (از اول ژولای تا ۳۰ ژوئن یعنی از ۱۰ تیر ماه تا ۹ تیر سال بعد) ، میزان خرجکردشان نباید از میزان درآمدشان بیشتر شود و باشگاهها فرصت دارند تا تاریخ ۳۰ ژوئن حسابهایشان را به تعادل برسانند. بعنوان مثال اگر در این یک دوره یک ساله درآمد باشگاهی ۱۰۰ میلیون یورو اما میزان هزینه هایش ۱۴۰ میلیون یورو باشد تراز منفی آنها ۴۰ میلیون یورو خواهد بود و این چیزی نیست که یوفا میخواهد (یوفا اجازه داده تراز مالی باشگاهها نهایتا منفی ۵ باشد). میزان محدودیت ها و جرائمی که یوفا برای باشگاههایی که تراز مالی مثبت ندارند خود نیاز به مطلبی جداگانه برای توضیح دادن دارد ( محروم شدن از نقل و انتقالات یکی از آنهاست).برخی هزینه های باشگاه ها مثل هزینه در زیرساختها و یا تیم های آکادمی و بانوان را در میزان خرجی که آن باشگاه در یک سال داشته لحاظ نمیکنند. همچنین اگر مالکی پولی را به عنوان اسپانسرینگ طی یک قرارداد با شرکتی که به او مربوط است، به باشگاه تزریق کند، ماموران یوفا این قرارداد را بررسی می کنند که قضاوت آنها برحسب قیمت های بازار در آن زمان است (مثل سانینگ که اسپانسر روی پیراهن تمرینی اینتر است).
پیرو این مطلب در مورد محدودیتهایی که توسط این قانون شامل حال اینتر شده فقط کافی است لیگ اروپای ۲۰۱۶-۲۰۱۷ را به یاد آورید که اینتر نتوانست از بازیکنانی مثل کندوگبیا و ژائو ماریو در آن رقابتها استفاده کند زیرا در دوره ی مالی یکساله ی قبلش یعنی فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۶ تراز مالی اینتر منفی ۶۱ میلیون و ۳۰۰ هزار یورو بود . گفتنیست بر طبق قراردادی که در بدو ورود توهیر به اینتر با یوفا بسته شده بود این باشگاه در بلند مدت باید به درآمدزایی می رسید و به همین دلیل یوفا اینتر را بخاطر تراز مالی منفی ۶۱ میلیون یورویی در دوره ۲۰۱۶-۲۰۱۵ دچار جریمه سنگین تر نکرد(همانطور که در بالا گفتیم تراز منفی حداکثر باید ۵ میلیون یورو باشد) .
•سهمیه غیر اتحادیه اروپا:
هر تیم در سری آ طی یک فصل ، فقط میتواند دو بازیکن با ملیتهای غیر از کشورهای اتحادیه اروپا از لیگ های کشورهای دیگر در هر دو نقل و انتقالات تابستانی و ژانویه بخدمت بگیرد. معمولا برخی تیمها یکی از این سهمیه را در تابستان و سهمیه دیگر را نیز در ژانویه پر میکنند زیرا در ژانویه لیگ های قاره آمریکای جنوبی و کشورهای شرق آسیا به اتمام رسیده و این باشگاهها در آن زمان راحت تر بازیکنانشان را به فروش میرسانند . مجددا روی جذب دو بازیکن غیر اتحادیه از لیگ های دیگر تاکید میکنیم زیرا بعنوان مثال بازیکن آفریقایی که در ایتالیا بازی میکند با اینکه کشورش در بین کشورهای اتحادیه اروپا نیست اما جذبش هیچ یک از دو سهمیه تیمهای سری آ را اشغال نمیکند. زیاد شنیده شده که برخی بازیکنان غیر اروپایی (بخصوص آمریکای جنوبی) دارای پاسپورت اتحادیه اروپا هستند که جذب چنین بازیکنانی نیز جزء آن دو سهمیه به شمار نخواهند رفت. فقط گفتن این نکته را ضروروی میدانیم که همه ی کشورهای اروپایی در اتحادیه اروپا حضور ندارند (مثل اوکراین)
•برخی از اصطلاحات موجود در قرارداد ها:
انواع قراردادهای قرضی:
۱. قرارداد قرضی با حق خرید اختیاری: باشگاهها توافق میکنند که بندی را در قرارداد وارد کنند که اگر باشگاه قرض گیرنده ی بازیکن از عملکرد آن بازیکن راضی بود بتواند با رقم از قبل تعیین شده ، او را در انتهای مهلت قرارداد قرضی اش از باشگاه قرض دهنده خریداری کند. بعنوان مثال رافینیا با قرارداد قرضی دارای حق خرید اختیاری ۳۵ میلیون یورویی از بارسلونا به اینتر پیوست و ممکن است اینتر نخواهد از این بند استفاده کند که در آن صورت رافینیا به بارسلونا باز میگردد.
۲. قرارداد قرضی با حق خرید اجباری: باشگاه قرض گیرنده پس از مهلت اتمام قرارداد قرضی مجبور است رقم تعیین شده را به باشگاه قرض دهنده بپردازد و بازیکن را بخدمت بگیرد. رقم حق خرید اجباری برخلاف حق خرید اختیاری ، بلافاصله در همان دوره ای که بازیکن قرض گرفته شده روی حسابهای باشگاه تاثیر میگذارد نه زمانی که قرار است بازیکن خریداری شود . بعنوان مثال روبرتو گالیاردینی در ژانویه ۲۰۱۷ با قرارداد قرضی و با حق خرید اجباری ۲۴ میلیون یورویی در تابستان ۲۰۱۸ ، راهی اینتر شد ولی این رقم را در دوره ی یکساله ۲۰۱۶-۲۰۱۷ محاسبه کردند و نه دوره ی ۲۰۱۷-۲۰۱۸.
۳. قرارداد قرضی بدون حق خرید (dry loan): در این حالت بازیکن پس از اتمام مهلت قرارداد قرضی اش به باشگاه خود باز میگردد.
قرارداد قرضی میتواند رایگان و یا غیر رایگان باشد. قرارداد قرضی رایگان قراردادی است که باشگاه قرض گیرنده بخش یا تمام حقوق بازیکن را پرداخت میکند در حالی که قرارداد قرضی غیر رایگان علاوه بر اینکه باشگاه باید بخش یا تمام حقوق بازیکن را بپردازد مجبور است مبلغی را نیز به باشگاه قرض دهنده بعنوان رقم انتقال پرداخت کند. همچنین قرض گرفتن یک ساله ی(با حق خرید) بازیکنی که یکسال از قراردادش باقی مانده مجاز نیست. بعنوان مثال انتقال یان کارامو از باشگاه کان به اینتر در تابستان ۲۰۱۷ . قرارداد کارامو تا تابستان ۲۰۱۸ با کان اعتبار داشت و این باشگاه فرانسوی برای انتقال قرضی و با حق خرید اجباری او به اینتر مجبور شد در ابتدا قراردادش را تمدید کند و سپس او را قرض دهد.
حق بازخرید : معمولا این حق بازخرید را در مورد بازیکنان جوان و با استعداد میتوان دید. باشگاهها معمولا بازیکنان مستعد و آینده دار خود را به باشگاههای دیگر می فروشند و حق بازخرید را در قراردادشان وارد کرده تا بتوانند در آینده او را بخدمت بگیرند. اگر باشگاه سومی قصد خرید آن بازیکن را داشته باشد باید در ابتدا رضایت باشگاهی که حق بازخرید او را در اختیار دارد بدست آورد. بعنوان مثال سنا میانگه مدافع بلژیکی اینتر در تابستان ۲۰۱۷ با مبلغ ۳,۵ میلیون یورو به کالیاری پیوست و در قراردادش حق باز خریدی به ارزش ۱۰ میلیون یورو برای اینتر تا سه فصل آینده وجود دارد .
بند آزاد سازی (حق فسخ): این بند در قرارداد برخی بازیکنان وجود دارد که هزینه انتقال را تعیین میکند. اگر باشگاهی رقم حق فسخ قرارداد یک بازیکن را بخواهد بپردازد باشگاهی که بازیکن را در اختیار دارد حق رد کردن آن را نخواهد داشت. در این موارد باشگاهها فقط باید با آن بازیکن از نظر شخصی در ابتدا به توافق برسند. بعنوان مثال اینتر در تابستان قبل ۲۴ میلیون یورو بند آزاد سازی ماتیاس وسینو را پرداخت کرد و فیورنتینا حق رد کردن آن را نداشت و مذاکرات طرفین فقط برای پرداخت آن رقم در دو قسط بود که فیورنتینا این پیشنهاد اینتر را پذیرفت. اگر باشگاه خواهان یک بازیکن که در قراردادش بند فسخ وجود دارد بخواهد رقم پایین تری برای او بپردازد باید با باشگاه مالک بازیکن مذاکره کند که در آن صورت آن باشگاه میتواند پیشنهاد را رد کند. بعنوان مثال در قرارداد مارسلو بروزوویچ بند آزاد سازی ۵۰ میلیون یورویی موجود است ولی سویا در ژانویه ۲۰۱۸ موافقت اینتر برای انتقال قرضی او با حق خرید نزدیک به ۳۰ میلیون یورویی را بدست آورد که درنهایت اسپالتی مانع این انتقال شد.
انتقال آزاد: اگر یک بازیکن فقط یک سال از قراردادش با باشگاه خود باقی مانده باشد در صورت عدم توافق برای تمدید قرارداد ، به محض پایان یافتن نقل و انتقالات ژانویه یعنی زمانی که فقط ۶ ماه از قراردادش باقی مانده میتواند با باشگاهی که او را میخواهد وارد مذاکره شود و درصورت توافق روی دستمزدها پیش قرارداد را امضا کند تا در تابستان به آن تیم به صورت آزاد یا رایگان بپیوندد. ( نویسنده : مرتضی بابایی )
