شب گذشته در مراسمي كه به مناسبت فلان چيز در فلان جا برگزار شده بود، جهان پهلوان عباس جديدي، قهرمان كشتي ايران و جهان رسم مردانگي را تمام و مبلغ فلان را به فلان بنياد خيره اهدا كرد. باشد كه خدا جهان پهلوان را جزا حسنه و نيازمندان را شفاي عاجل دهاد.
چقدر بند بالا و تيتر اين نوشته براي شما عجيب بود؟
اگر ساعتي را به جستوجوي نام عباس جديدي در فضاي مجازي بپردازيد احتمالا به چيزي جز تمسخر و يا برچسب رياكاري برخورد نمي كنيد.
ما در كشوري زندگي مي كنيم كه براي هر كاري ابتدا نيت فرد مورد بررسي قرار مي گيرد. نيت خواني كردن يكي از كارهاي روزمره ما ايرانيان است. فرهنگي كه به شدت در ما ريشه دوانده است. اما واقعا نيت و هدف اين قدر اهميت دارد؟ آيا داروي سرطاني اي كه با پول احسانِ رياكارانه خريده مي شود در بدن فرد بيمار عمل نمي كند؟ آيا زيرساخت هايي كه از روي رياكاري براي سرپل ذهاب تهيه شده كمك كننده نيست؟
فرض كاملا معقولانه: عباس جديدي دنبال توجه است.
با تمسخر و پس زدن كمك عباس جديدي و عباس جديدي ها، سيگنال قدرتمندي براي ديگرا مشاهير فرستاده مي شود كه ماظب باشيد كه شما نيز در صورت كمك كردن تا مادامي كه نيت پاك نداشته باشيد مسخره خواهيد شد.
نيت پاك نيست؟ خب كه چه؟ اگر عباس جديدي حاضر است در ازاي توجه من و شما به نيازمندان كمك كند، خاك بر سر من و شما كه نه خودمان توانايي كمك بزرگ داريم و نه حاضريم براي حل شدن مشكل چندين كودك سرطاني با عباس جديدي معامله كنيم. چه ايرادي دارد در ازاي كمك هاي عباس جديدي، به جاي شاخ هاي مجازي او را بولد كنيم؟ آيا نوشتن متني كه در ابتداي نوشته آمده سخت است؟
اين توجه باعث مي شود بين مشاهير رقابت ايجاد شود. وقتي عباس جديدي با ٥٠٠ ميليون تومان كمك مي شود جهان پهلوان و خير، حسين رضازاده هم متعاقبا دست به كار مي شود. عليرضا دبير هم دست به كار مي شود. فراموش نكنيد ما در دوراني زندگي مي كنيم M ٠/١ دنبال كننده در اينستاگرام يا ٣ دانه لايك بيشتر، مايه مباهات و فخر فروشي سلبريتي ها به همديگر است. ما ميان يك مشت جنده توجه كه خود را سلبريتي مي نامند زندگي مي كنيم. اگر كُسخلي ممد لمينت و ندا ياسي را معروف مي كند، اگر لخت شدن صدف طاهريان را معروف مي كند، اگر حرف هاي زننده زدن حاجي لند را معروف مي كند، اگر كارهاي در ظاهر فمينيستي مخلوط شده با رمانتيسم كپك زده، مهناز افسار را معروف مي كند، چه ايرادي دارد كمك هاي عباس جديدي به بيماران سرطاني نيز او را معروف كند؟ مگر تعداد توجه كننده بين بازيگران، فوتباليست ها، كسخل ها، فميسنيت ها، خواننده ها و تك تك گروه هاي مشاهير فضاي مجازي محل رقابت نيست؟ چرا اين رقابت به صحنه ي كمك به محك كشيده نشود؟
چرا رسانه هاي ما اينقدر زرنگ نيستند كه با چهار خط چاپلوسي، محتواي حساب ها و جيب هاي سلبريتي ها را روانه محك و شيرخوارگاه آمنه و امثالهم نكنند؟
