طرفداری- شب گذشته پس از تساوی تیم های چلسی و تاتنهام، لستر سیتی قهرمان لیگ برتر انگلستان شد. این مهم، دو سال پس از قهرمانی در چمپیون شیپ اتفاق افتاد. از مسیری که به قهرمانی رسید، برایتان نوشتم و در این یادداشت تلاش شده تا با رئیس تایلندی باشگاه لستر سیتی که قهرمانی را ممکن کرد بیشتر آشنا شوید.
به ندرت می شود در سطح اول فوتبال سکوهایی را پیدا کرد که اینطور قدر دان رئیسی کت و شلوار پوش روی سکوها باشند. در فوتبال انگلستان توده هایی خوش خیم مانند رندی لرنر (استون ویلا) و استن کرونکه؛ شیاطینی مانند گلیزر ها، اویستون ها (بلک پول) و رولند داچاتلت (چارلتون) و دیوانه هایی مانند ماسیمو سلینو (لیدز یونایتد) و کمپانی ونکیز (فروش گوشت مرغ در هند که مالکیت بلک برن را بر عهده دارد) وجود داشته اند و با همه این نام ها؛ کمبودی در خصوص پشت میز نشین های منفور نداشته ایم. 
دنیایی فاصله بین هواداران بلک پول، لیدز یونایتد و لستر سیتی
اما یک استثنا در این بین وجود دارد. در شهر 337 هزار نفری لستر در شرقِ میدلندز، یک تایلندی کار را در دست گرفت و بی اینکه بی حساب پول به مجموعه تزریق کند، به محبوبِ هواداران تبدیل شد. بدون شک خرید آبجو و دونات مجانی برای هواداران شما را به فردی محبوب تبدیل می کند اما برای مثال اتفاقی که در روز تولد "خان ویچای" بر فراز کینگ پاور استادیوم افتاد و پیغام "تولد مبارکی" هواداران، فراتر از این حرف ها بود.
در سال 2010 بود که باشگاه را به عنوان عضوی کلیدی از کنسرسیوم سرمایه گذاری فوتبال آسیا (به اختصار AFI) با تنها 40 میلیون پوند خریداری کرد. ویچای در راس کار بود و هدف را تغییر قرار داد. مبالغ بیشتری برای خرید بازیکن و دستمزد پرداخت شد. نمود واقعی آینده نگری زمانی بود که در دسامبر 2013 تمام 103 میلیون پوند بدهی باشگاه را بین سهامداران تقسیم کرد تا هر کدام سهمی از رهایی باشگاه از قرض داشته باشند و این طور شد که آینده باشگاه، تضمین شد. 
بیست و پنج سال پیش بود که نخستین قدم ها را در تجارت برداشت. در سال 1989 بود که خرده فروشی -معاف از حق گمرک- کینگ پاور را راه اندازی کرد و شرکتی که حالا 12 هزار متر مساحت دارد و هفت هزار نفر برایش کار می کنند، در آن زمان تنها یک مغازه در مرکز شهر بانکوک بود. در طی سال ها دو فرودگاه را به مایملک خود اضافه کرد و این طور بود که کسب و کار خود را گسترش داد. مرکز آن ها حالا به عنوان یکی از محبوب ترین مراکز برای توریست های چینی تبدیل شده است. فوربس او را مردی با سرمایه ای دو میلیارد پوندی اعلام کرده است. شایان ذکر است که سرمایه او در سال 2007، تنها 141 میلیون پوند بود و در کمتر از ده سال کسب و کار خود را بیش از ده برابر افزایش داد.
رنگ و بویی از تظاهر را نیز می شود در این مرد کوتاه قامت 58 ساله دید. عاشق چوگان است و جت گلف استریم جی 650 دارد و برای حضور در هر بازی، با هلی کوپتر سفر می کند و یا در مرکز زمین کینگ پاور با بالگرد خود فرود می آید. او در سال 2009 از سوی پادشاه تایلند به پاس خدمت به اقتصاد کشورش، نشان عالی سلطنتی دریافت کرد. در واقع نام خانوادگی او، خود نشان سلطنتی است. پیش از سال 2009، او به نام ویچای راکسریاکسورن شناخته می شد و پس از آن بود که به مانند همه افراد مود وثوق پادشاه (لقبی به مانند شوالیه در انگلستان) به نام خانوادگی سریواداناپرابها مفتخر شد. 
به جز آبجو و دونات ها، باید به کمک های او به هواداران مسافر باشگاه در سفر به شهرهای دیگر اشاره کرد. باشگاه ده پوند از بلیط بازی های خارج از خانه هر هوادار را پرداخت می کند. شاید این تفاوت اعداد، رقمی بز رگ را به وجود نیاورد؛ اما تغییراتی بزرگ تر در نگاه مردم به وجود می آورد. با همه این شرایط؛ موفق نبودن در زمین می توانست وجود داشته باشد اما ویچای ایده های دیگری هم داشت. یکی از ایده هایی که جهان فوتبال را به خنده وا داشت، حضور یک کاهن بودایی در ورزشگاه کینگ پاور بود. اولین تصاویر از مردانی در لباس های نارنجی در آن حوالی پیش از پیروزی 5-3 مقابل من یونایتد در فصل گذشته منتشر شد و نایجل پیرسون سرمربی وقت باشگاه تائید کرد که هر هفته پیش از مسابقات -انگار برنامه ای برای کسب موفقیت- تعدادی از آن ها به ورزشگاه و رختکن می آیند.
اما برنامه دیگری نیز در اتاق کار آقای رئیس کلید خورده بود. در می 2014، گفت که می خواهد 180 میلیون پوند خرج کند تا تیم در سه سال آینده به جمع پنج تیم برتر انگلستان برسد. آن ها در دو سال، با رقمی که از نیمی از آن مبلغ هم کمتر بود، به جایگاهی بهتر از آن که در تصور آقای رئیس بود رسیدند. باید به نقش استعداد یاب های موفق در این زمینه اشاره کرد. همینطور به تجربه کلودیو رانیری، سنگ بنای نایجل پیرسون و عملکرد باورنکردنی بازیکنان. اما مردی که روی سکوها با چشم های مهربان بازی ها را نگاه می کند، شایسته بیشترین اعتبار است.
▬ در ساعات پایانی 28 اکتبر 2018، طی یک خبر فوری اعلام شد که هلیکوپتر مالک لستر سیتی پس از تساوی این تیم برابر وست هم سقوط کرده است و او همراه با تمام اعضای خانواده‌اش، درگذشته است.