میلان درحالی به میدان مبارزه با کالیاری رفت که نیاز مبرمی به سه امتیاز بازی داشت، اما دفاع تیمی و منطقی کالیاری باعث توقف تیم گتوزو شد.
میلان بازی را با سیستم معمول خود یعنی ۳-۳-۴ شروع کرد، کالیاری با سیستمی متفاوت یعنی ۲-۱-۳-۴ با چهار هافبک به میدان آمد، آزمونی سخت برای بیلیا، کسیه و بوناونتورا برای جنگیدن با چهار عنصر میانی تیم حریف در ورزشگاه ملتهب ساردینیا آرنا.
۱۵ دقیقه خاموشی
پرسینگ سنگین تیم کالیاری از همان ابتدای بازی نوید یک بازی بسیار سخت را برای شاگردان گتوزو می داد؛ دو مهاجم کالیاری، پست ۱۰ و به صورت “چرخشی” یکی از شاتلرهای لوزی کالیاری (دو بازیکن میان هافبک دفاعی و پست ۱۰) با تشکیل جبهه ای سنگین و چهار نفره بک لاین میلان را در دقایق ابتدایی بازی در یک سوم خودی حبس کرد، در ۲۰ دقیقه نخست بازی، نه تنها کالیاری با سماجت خود با یک ضد حمله برق آسا به گل رسید، بلکه دو بار نیز تیر دروازه دوناروما را لرزاندند.
کسیه و بوناونتورا درحالی که در این شرایط می بایست با حرکات خود گره گشا می شدند، اما تحت تأثیر جو ملتهب ورزشگاه و البته فشار بی امان جبهه پرسینگ جسورانه کالیاری از جریان بازی خارج شده بودند، سوسو و چالهان نیز تحت تاثیر یارگیری منظم فول بک های کالیاری و البته عملکرد هوشمندانه پست شیش این تیم براداریچ نتواستند تیم گتوزو را از گرداب ۱۵ دقیقه ای کالیاری نجات دهند.
پارت ۱ (۱
ایجاد حلقه محاصره در ابتدای بازی توسط هافبک های کالیاری و سردرگمی کسیه و بوناونتورا
پارت ۱ (۳
هجوم و پرسینگ شدید ابتدای بازی توسط بازیکنان کالیاری
بازیسازی از عمق دستور مهم گتوزو در اوج بحران
درحالی که کالیاری فشار زیادی بر بک لاین میلان وارد می کرد، گتوزو مصرانه بازیسازی از عمق را در دستور کار خود قرار داده بود، موساکیو و رومانیولی با عرض دادن و فاصله گرفتن از هم ستون های اصلی این پلن بودند، درحالی که خط هافبک تیم تحت فشار شدید پرسینگ کالیاری از دور خارج شده بود، کالابریا و رودریگز نقش پلی میکر ها و انتقال دهنده ها را بر عهده داشتند، درواقع این حرکت واکنشی اجتناب ناپذیر اما صحیح از سوی گتوزو بود.
از دقیقه ۱۵ بازی، کالیاری فشار خود را بر روی بک لاین میلان کمتر کرد و رفته رفته حالت منفعلانه و تدافعی به خود گرفت، کسیه و بوناونتورا که از شر هافبک های جلو کشیده کالیاری خلاص شده بودند، توانستند کم کم خود را در جریان بازی قرار دهند، چالهان و سوسو بیشتر پا به توپ شدند و نفوذ های کالابریا و رودریگز به اوج خود رسید. از دقیقه ۱۵ تا ۴۵، میلان حملاتی را بر دروازه کالیاری تدارک دید که در یکی از این حملات بوناونتورا می توانست با کمی دقت نتیجه را به تساوی بکشاند.
پارت ۲ (۱
بازیسازی از عمق در نیمه اول
پارت ۲ (۳
پارت ۲ (۲
نقش پلی میکری فول بک های میلان
مثلث چپ و راست، تاکتیک تهاجمی گتوزو
تراکم بالای خط هافبک کالیاری و دفاع متراکم آن ها، میلان را متمایل به کناره ها کرد، عمده حملات میلان در این بازی شامل سانترها، نفوذ ها و حملات درتوی وینگرها و فول بک ها تحت حمایت کسیه و بوناونتورا بود، بدین سبب دو جبهه نفوذی در بالها شکل گرفت: ۱- سوسو، کسیه و کالابریا در سمت راست ۲- چالهان، بوناونتورا و رودریگز در سمت چپ؛ وظیفه این دو جبهه تهاجمی تغذیه هیگواین و سمت مخالف یعنی جبهه مستقیم بود، سانتر، نفوذ و درتوها در نیمه اول و بخش اعظم نیمه دوم بر عهده جبهه راست بود، جایی که سوسو به پشتیبانی کسیه بیشترین نفوذ را انجام داد.
تغییر جبهه تهاجمی سمت چپ
چالهان و بوناونتورا بازی خوبی را ارائه ندادند و اکثر بار حملات میلان بر دوش مثلث نفوذی سمت راست بود، گتوزو در ۲۰ دقیقه اخر بازی هر سه عضو جبهه چپ را تغییر داد، باکایوکو به جای بوناونتورا، لاکسالت به جای رودریگز و کاستیخو به جای چالهان، پس از این تغییرات دامنه حملات میلان به هردو سمت متعادل تر شد، باکویوکو با خصلت شاتلری بالای خود و استارت هایش جان تازه ای به خط هافبک میلان داد، کاستیخو و لاسکات نیز نفوذ هایی را در عمق دفاع کالیاری تدارک دیدند.
پارت ۳ (۱
پارت ۳ (۲
مثلث های کناری
پارت ۳ (۳
دوندگی و شاتلری باکایوکو
نیمه دوم با مالکیت مطلق میلان همراه بود، دفاع متراکم و فشرده کالیاری اجازه تنفس به مهاجمین میلان نمی داد و اکثر حملات میلان زهر دار نبودند، گل میلان نیز با سماجت کسیه به ثمر رسید، جایی که اگر مدافع کالیاری دقت بیشتری میکرد احتمالا میلان می بایست برای به ثمر رساندن گل اول به آب و آتش میزد.
final 2
Final 1