مطلب ارسالی کاربران
در فراق صد
پس از سکوت هفته‌یی، برای تسکین آلام، دیگر باره سلام به «صفحه کلید». آن‌هم پس از بازی بارسا- وایکانو در «ترسا ریورو». نمی‌دانم چرا با دیدن نمایش این روزهای «رئال/ بارسا» به یاد این جمله می افتم: سال‌هاست منتظر آمدن روزهای بهترم ولی نمی‌دانم چرا هنوز هم دیروزها بهتر اند!شب گذشته بارسا تا آخرین دقایق باخته بود و به راستی در یک بازی سخت که همه چیز کور گره شده بود، «مُرد تا بُرد». شاید عیب از «والوارده/ سولاری» نباشد، مشکل در خود ما است. ما که بارسای «پپ» را دیده‌اییم و رئالِ «زیدان» را. هواداران «کمپ‌نو و برنابئو»، برای آن هر شب سکتۀ خفیف می‌کنند که رافینیا را در قوارۀ «مسی» و بن‌زما را در قامت «رونالدو» می‌بینند.گذشت روزهای که کهکشانی‌ها و کاتالان‌ها جام را با صد امتیاز بالا می‌بردند. تقسیم عادلانه تر حق پخش تلویزیونی، رشد سایر تیم‌ها، رفتن، افول، پا به سن گذاشتن و عدم کیفیّت ستاره‌ها حاشیۀ امنیّت را از این دو تیم گرفته اند.تغییری باید و دگردیسی شاید تا دوباره نگویند:«قدیما هزار ساعت عشق بود و یک بوسۀ دزدکی، الان هزار ساعت بوسۀ علنی است و دریغ از یک لحظه عشق».
نعمت رحیمی
