مطلب ارسالی کاربران
ریکاردو زامورا؛ ال دیوینو
زامورا از دروازه بانان قدیمی و پرآوازه دهه 20 و 30 میلادی تیم ملی اسپانیا و باشگاه های بارسلونا، اسپانیول و رئال مادرید است. این گلر سرشناس که ملقب به «ال دیوینو» در دنیای فوتبال است به خاطر پوشیدن کلاه لبه دار و یک شال گردن سفید در زمین فوتبال مشهور بود که بعدها توسط چندین بازیکن هم عصرش این نوع پوشش تقلید شد. زامورا مارتینز متولد 21 ژانویه 1901 (بهمن ماه 1279 شمسی) در شهر بارسلونای اسپانیاست. شروع به کار این گلر 186 سانتی در 13 سالگی و باشگاه یونیورسیتاری بود و تا 15 سالگی در این تیم مشغول به بازی بود. زامورا فوتبال حرفه ای خود را از باشگاه اسپانیول در سال 1916 شروع کرد و به مدت 3 فصل وظیفه مراقبت از دروازه این تیم را برعهده داشت. وی به اسپانیول کمک کرد تا در سال 1918 قهرمان جام کاتالونیا شود.
او سپس در سال 1919 راهی بارسلونا شد و سه فصل موفق را با این تیم گذراند. وی با بارسلونا موفق شد در سال های 1920 و 1922 به مقام قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) برسد. زامورا در هر سه فصل حضورش در این تیم به سه قهرمانی پیاپی در جام کاتالان رسید. زامورا پس از سه فصل حضور در بارسلونا در سال 1922 مجددا به اسپانیول بازگشت. در فوریه 1929 اولین بازیش را در لالیگا با اسپانیول انجام داد و در همین سال با این تیم قهرمان جام کاتالونیا شد و اولین کوپا دل ری اش را با تیم اسپانیول به دست آورد. ریکاردو زامورا پس از انجام 26 بازی در لالیگا برای اسپانیول، در سال 1930 به رئال مادرید، که در آن زمان با نام منتخب مادرید فعالیت می کرد، پیوست. رئال مادرید با کمک گلر سرشناس خود و دیگر بازیکنانش موفق به کسب اولین لالیگای تاریخ خود در فصل 32-1931 شد. یک سال پس از آن، زامورا بار دیگر با رئال مادرید فاتح لالیگا یا لیگ سراسری جدید کشور اسپانیا شد. در سال آخر حضور زامورا و در فینال جام حذفی اسپانیا، رئال مادرید موفق شد با نتیجه 1-2 بارسلونا را شکست دهد و فاتح این رقابت ها شود. زامورا در این بازی، درخشش فوق العاده ای داشت و توانست در طول این مسابقه چندین موقعیت گلزنی را از هم تیمی های سابق خود بگیرد. وی پس از 6 فصل حضور موفق در رئال مادرید و کسب 4 جام با ارزش با این تیم، راهی فوتبال باشگاهی فرانسه و تیم نیس شد.
وی یک سال در این تیم مشغول به بازی شد و در سن 37 سالگی با پیراهن این تیم فرانسوی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. در عرصه رقابت های ملی، ریکاردو زامورا در سال 1920 به همراه جوزپ سامیتیر، فلیکس سه سوماخا، پی چی چی و خوزه ماریا بلائوسته، اعضای اولین تیم ملی اسپانیا را تشکیل دادند. مربی این تیم نیز «فرانسیسکو برو» بود و به همراه این تیم، زامورا توانست مدال نقره المپیک 1920 بلژیک را ببرد. زامورا 46 بازی ملی برای تیم ملی اسپانیا انجام داد و در جام جهانی 1934 نیز حضور داشت.
زامورا در 8 سپتامبر 1978 (شهریور 1357 شمسی) در سن 77 سالگی درگذشت. به یاد این دروازه بان افسانه ای فوتبال اسپانیا از سال 1958 از سوی روزنامه مارکا جایزه ای (جایزه ریکاردو زامورا) به دروازه‌بانی تعلق می‌گیرد که پایین‌ترین نسبت گل خورده به تعداد بازی‌ها را در طول یک فصل داشته باشد. زامورا توسط مجله ورلدساکر به عنوان یکی از برترین بازیکنان قرن بیستم انتخاب شده است.
