طرفداری | دنی پادیلا (Danny Padilla) زاده سه آوریل 1953 در شهر راچستر آمریکا است. دنیای دنی از هشت سالگی شکل گرفت؛ زمانی که او به همراه پدرش در یک کتاب‌فروشی بودند که نگاه دنی به سوی یک مجله بدن‌سازی با عکسی از لری اسکات لغزید. دیدن عضلات اسکات باعث شد تا دنی به شدت به بدن‌سازی علاقه‌مند شود. دنی پس از دیدن مجله به پدرش گفت که آرزو دارد روزی همانند لری در مجلات بدن‌سازی بدرخشد. او در دوران تحصیلی خود نیز استعداد ویژه‌ای در ورزش‌های مختلف از جمله فوتبال، بسکتبال و ژیمناستیک داشت اما فقط بدن‌سازی بود که حس هیجان را در او زنده می‌کرد. شخصیت مصمم دنی باعث شد تا او تمام هم و غم خود را رسیدن به استیج مسابقات بدن‌سازی بگذارد. نخستین اقدام دنی در کودکی شکل گرفته بود؛ جایی که او برای یکی از مجلات بدن‌سازی نامه فرستاد و از آن‌ها راهکار رسیدن به بدنی ورزیده را جویا شد.
کمبود امکانات، از جمله مشکلاتی بود که دنی در کودکی با آن مواجه شد. جواب نامه دنی از سوی مجله بدن‌سازی مذکور، شامل تمرینات مختلفی با وزنه و هالتر می‌شد؛ امکاناتی که در خانه آن‌ها وجود نداشت. بنابراین، دنی با فلزات کهنه و تکه‌های بریده لوله، برای خود لوازم ورزشی ساخت. انگیزه او برای رسیدن به استیج بدن‌سازی آن‌قدر بالا بود که پیشنهاد بازی برای تیم فوتبال مدرسه نیز او را از هدف اصلی‌اش دور نمی‌کرد. او از 17 سالگی بر روی استیج بدن‌سازی رفت و در 18 سالگی به قهرمانی مسابقات آقای راچستر رسید. این بدن‌ساز در سال 1972 به مسابقات جوانان آقای آمریکا اعزام شد و به رتبه هشتم آن رسید. او پس از رتبه 15 جوانان آقای آمریکای 1973، رتبه 15 رده بزرگسالان همین رقابت‌ها را که به میزبانی انجمن AAU برگزار می‌شد را به دست آورد. در سال 1974، در رده‌بندی جوانان آقای آمریکا و مسابقات آقای جهان قرار نگرفت اما در رده بزرگسالان آقای آمریکا به رتبه 18 رسید. رتبه‌های پایین دنی در مسابقات انجمن AAU باعث شد تا او دیگر در استیج این انجمن ظاهر نشود.
پس از شروع همکاری با انجمن IFBB در سال 1975، پادیلا به قهرمانی کلاس کوتاه‌قد مسابقات مستر USA، به میزبانی این انجمن رسید. این قهرمانی برای پادیلا، ارزش‌های بسیاری داشت زیرا این بدن‌ساز با انتقادات بسیاری در شروع کارش، به دلیل قد 158 سانتی‌متری‌اش روبه‌رو شد و این قهرمانی به نشانه قدرتش در برابر این قضاوت‌های ناعادلانه بود. پادیلا در مستر USA، علاوه بر رتبه نخست کلاس قدی خود، قهرمان رده‌بندی کلی نیز شد. پس از درخشش دنی در سال 1975، او مورد توجه جو وایدر، رئیس انجمن IFBB قرار گرفت و به یکی از بدن‌سازهای مورد علاقه جو تبدیل شد. او در فیلم‌برداری مستند «پمپاژ آهن» حضور یافت و در سکانس‌هایی از آن بازی کرد که بیشتر آن‌ها به دلیل اختلافات دنی با انجمن IFBB، در تدوین نهایی حذف شد. پادیلا هم‌زمان با این مستند، خود را مهیای حضور در مسابقات «یونیورس چمپیونشیپ» می‌کرد تا به عنوان نماینده ایالات متحده آمریکا روی استیج برود. با این وجود، تصمیم نهایی IFBB، حذف پادیلا از این مسابقات و حضور بدن‌سازهای بلندقدتر به نامهای مایک کاتز و کن والر به عنوان نماینده آمریکا بود. این تصمیم منجر به حواشی زیادی برای پادیلا شد و او تلاش‌های بسیاری کرد تا به عنوان نماینده کشور پرتغال در این مسابقات حاضر شود؛ اتفاقی که در نهایت با مخالفت انجمن IFBB به مرحله عمل نرسید.
او در سال 1976 به رتبه نخست کلاس قدی خود در آقای آمریکای IFBB و رتبه دوم کلاس وزنی‌اش در یونیورس IFBB رسید. در سال 1977، موفقیت دیگری به کارنامه پادیلا اضافه شد و این بدن‌ساز به رتبه نخست کلاس سبک‌وزن و رده‌بندی کلی آقای آمریکای IFBB رسید. این موفقیت، با حواشی جالبی برای پادیلا همراه بود. او پس از پایان مسابقه و رتبه نخست رده‌بندی کلی، در حال استحمام بود که با تصمیم داوران، پس از اعتراض رقیب مستقیمش، راجر کالارد که رتبه نخست کلاس میان‌وزن را به دست آورده بود، به استیج بازگردانده شد. در حالی که پادیلا، پس از استحمام نیمه‌کاره خود با موهایی آغشته به شامپو، راهی استیج شده بود، باز هم نظر داوران را جلب کرد و بی هیچ حرف و حدیثی، قهرمانی آقای آمریکا را به دست آورد. او در کلاس وزنی خود در مسابقات یونیورس IFBB نیز رتبه نخست را به دست آورد.
دنی در سال 1978 به نخستین رقابت خود در مسابقات مستر المپیا رسید و به رتبه سوم کلاس سنگین‌وزن و رتبه ششم رده‌بندی کلی آن رسید. از دیگر نتایج سال دنی، رتبه دوم جام جهانی حرفه‌ای‌ها و رتبه نخست سبک‌وزن مسابقات آمریکا و جهانیان بود. او در سال 1979 به مسابقات گوناگونی فرستاده شد و به رتبه دوم شب قهرمانان (در رقابت با رابی رابینسون)، رتبه سوم فراخوان حرفه‌ای فلوریدا و رتبه پنجم بهترین جهان، گرندپری پنسیلوانیا و کلاس سبک‌وزن مستر المپیا رسید. در سال 1980، رتبه پادیلا در مستر المپیا به رتبه دهم تنزل پیدا کرد اما او در گرندپری میامی، به عنوان سومین بدن‌ساز برتر شناخته شد. از بهترین نمایش‌های دنی، می‌توان مستر المپیای 1981 را نام برد که رتبه پنجم رده‌بندی کلی را برایش به همراه داشت. خیلی‌ها اعتقاد داشتند که پادیلا در این دوره مستر المپیا، استحقاق رتبه بالاتری را داشته و به حق خود نرسیده است. پادیلا برای موفقیت در این دوره، رژیم غذایی و تمرینات سختی را پشت‌سر گذاشته و با کاهش وزن زیادی راهی این آوردگاه شده بود.
تجربیات بعدی پادیلا در استیج شامل رتبه پنجم شب قهرمانان و رتبه 12 مستر المپیا در سال 1982، رتبه نهم شب قهرمانان در سال 1983، رتبه هفتم قهرمانی حرفه‌ای‌های جهان در سال 1984، رتبه 16 مستر المپیا در سال 1985 و رتبه 13 قهرمانی حرفه‌ای‌های جهان در سال 1986 می‌شد. دنی تا سال 1990، در مسابقات بدن‌سازی حضور نیافت اما در این سال به استیج بازگشت. او پس از بازگشت به جایزه بزرگ‌های مختلفی فرستاده شد و در نهایت، رتبه چهارم فنلاند و ایتالیا، رتبه پنجم انگلیس و فرانسه و رتبه هفتم آلمان و هلند را به دست آورد. از دیگر تجربیات سال 1990 دنی، رتبه دوم فراخوان حرفه‌ای آبشار نیاگارا و رتبه سوم شب قهرمانان بود. او در سال 1991 به انجمن وینس مک ماهون (WBF) پیوست و در مسابقات گرندپری آن، رتبه دهم را به دست آورد. او در سال‌های 1994 و 2000 در مسابقات المپیا مسترز حضور یافت و به رتبه‌های هفتم و دهم آن رسید. لقب جدی پادیلا در دوران ورزشی‌اش، «غول‌کش» یا «Giant Killer» بود. با پیشنهاد جو وایدر، نام پادیلا در سال 2009 به تالار مشاهیر انجمن IFBB رسید.
از سری خاطرات ورزشی
