به نظرم توریرا عالی بازی کرد دیروز، خط دفاع به ویژه هولدینگ خیلی خوب بودن. همه ی اینا یه طرف، اون چیزی که تفاوت اساسی رو تو همچین بازیایی رقم می زنه عملکرد عالی بازیکنای تیم تو خط حمله ست. گل دوم و سوم آرسنال به معنای واقعی دوتا موقعیت مرده بودن که تبدیل به گل شدن همچین موقعیتایی رو گل کردن ی بازیکن کلاس جهانی می طلبه و هرکسی نمی تونه این تفاوتا رو رقم زنه. یه مهاجم خوب مهاجمیه از موقعیتای ساخته شده براش استفاده کنه (البته در تعریف کلاسیکش چون مهاجماییم هستن تو فوتبال مدرن الان که صرفاً نمی شه گل زنن، وجودشون به تاکتیک تیم کمک می کنه). البته منظورم از این موقعیتا موقعیتاییه که انتظار گلزنی می ره ازش. یه پله بالاتر از این مهاجمای خوب مهاجمایی هستن که صرفاً در زمان و مکان مناسب نیستن موقعیتایی رو که ازش انظار نمی ره و یا سخته گل زدن ازش رو تبدیل به گل می کنن و اگه این کارو تو بازیای بزرگ انجام بدن قطعاً مهاجم کلاس جهانی خواهند بود. حالا چرا اینارو می گم؟ چون فرق آرسنال تو این فصل با فصلای گذشته داشتن همچین مهاجماییه؛ دیروز درسته پنالتی تات درست نبود ولی در هر صورت آرسنال از تاتنهام عقب اونم تو وضعیتی که طی یکی دو سال اخیر می شد گفت کلاً تات بهتر عملکرده بود و جو روانیشون بهتر بود، تو همچین لحظاتی در حالی آرسنال نیمه ی اولو بازنده به رختکن رفته بود زدن اون ضربه ی پشت محوطه توسط اوبامیانگ به اون شکل به نظرم یه چیزی ورای مهاجم خوب بودن. گلی که به نظرم یه جورایی تیمو بزرگ کرد. از اون طرف سر گل سومم درسته که چاشنی شانس همراه لاکازت بود اما آیا گلای تات کمتر شانسی بود؟ لاکازت می تونست صبر کنه بازیکنا برسن اما تصمیمی رو گرفت که به نظرم مهمتر از نتیجه ش اعتماد به نفس بالاشو نشون می ده. این که اوبامیانگ و لاکازت با هم تو خط حمله همچین اعتماد به نفسی رو دارن خیلی چیزا رو نشون می ده که مهمترین برگشت به روزاییه که آرسنال تو انگلیس و اروپا تیمی زهردار بود که همه ازش می ترسیدن نه تیمی که صرفاً به خاطر یه حس نوستالژیک تیمای دیگه براش دلسوزی کنن.
جدا بحث این پست در مورد مهاجما پیشرفت بازیکنای تیم مثل هولدینگ، ایووبی و جوونایی که هفته ی پیش تو لیگ اروپا درخشیدن، خیلی از بازیکنا رو می بینیم که به اوجشون برگشتن. واقعاً نمی دونم باشگاه چطور رمزی رو می خواد بفروشه. رمزی امسال درسته که مثل فصل 2014-2013 تو اون آمار بالای گلزنی نیست که البته از یه هافبک باکس تو باکس انظارم نمی ره اما به نظرم بهترین بازیاشو بعد اون فصل و یورو 2016 نشون می ده با وجود این که اکثر اوقات تعویضی بوده تو تیم. ثبت آمار 6 پاس گل تو لیگ برتر و قرارگیری در صدر جدول پاس گل پریمیر لیگ اون به عنوان یار تعویضی. اگه از لحاظ ویژگی هافبک بررسی کنیم رمزی خیلی اوقات عالی بود و بهترین سطحشو ارائه داده. از هر لحاظ به رمزی نیازه اونم تو اوج پختگی. اگه می بینید رئال مادرید اونم با این همه هافبک بزرگ تو خط میانیش جذب رمزی شده بدونید بی دلیل نیست. رمزی تو مرحله ی پختگی دوران بازیش قرار داره و خیلی اوقات شبیه یه رهبر عمل می کنه. البته خیلیا احتمالاً الان در مورد توریرا صحبت می کنن که قطعاً فرق بزرگ این فصل با فصلای قبل وجود همچین هافبکی تو تیمه اما باید این نکته رو هم متذکر شد که رمزی یه جورایی الان روح تیمه. بازیکنی بومی که سالهاست تو تیمه و تجربه ی زیادی داره از طرفی هم تو اوج بختگی و توانایی بازی تو چند پست رو داره. پس فروختنش واقعاً نمی تونه کار جالبی باشه.
یه آمار جالب هم آخر پست بگم که نمی دونم آخرین بار کی بود که آرسنال هم آقای گل لیگ رو تو تیمش داشت و هم بازیکنی که بیشترین پاس گل رو داده اونم تو زمانی که لیگ انگلیس انقدر رقابتی شده که حتی تیمای پایین جدولم خرجای زیادی می کنن.
به امید موفقیت امری با تیم و گرفتن جامای مهم فصل جاری وسه آرسنال.