قصد مسخره که نداری؟
به نظر من در وهله ی اول بیلی شنکلی، که همه ی لیورپولیا نسبت بهش یه حس رهبری و پدری دارن. البته به لحاظ بوجود اوردن زیر ساخت های اساسی باشگاه برای بر پایی یک امپراتوری که تا اواخر دهه ی 80 و طی یک سری اتفاقات( که من میگم عمدی بود) و البته جام هایی که برامون اورد.
در وهله ی بعد روبرت(باب) پیسلی که نیم قرن در سمت های مختلف( بازیکن_فیزیوتراپ_مربی و درنهایت سرمربی) و جام های وحشتناک زیادی که در ده سال برامون اورد.
اگه با فرگوسن مقایسه کنیم(که البته مقایسه ی غلطیه) به نسبت سال خیلی کمتر جام های متعددی اورد. یه برهه ای ما فیکس فینال لیگ قهرمانان بودیم و با اختلاف بهترین تیم جهان بودیم.
به لحاظ بازیکن هم ما کم اسطوره نداریم از خیلی قدیم تر مثل راجر هانت و جلو تر مثل همین دالگلیش( در پست سر مربی جام اورد و حتی همین چند سال پیش که بازم مربی شد اتحادیه برد و فکر کنم فینال fa cup هم رسیدیم.
یا مثلا استیوی که عشقه.
