خیلی از دوستان با تعجب پرسیدند: «با اینهمه مدافع بهتر، چرا نادری؟؟؟؟»
مربیان بزرگ دنیا، خیلی مواقع در استراتژی دفاعیشون از چیدمان سه به اضافه یک (۱+۳) استفاده میکنن.
تو این مطلب کوتاه، تعریف کوتاهی از سه به اضافه یک، نمونه هایی از تیمهایی با این چیدمان، خاصیتهای چیدمان و همچنین نقاط ضعفش رو مرور میکنیم.
تعریف
در این نوع چیدمان چهار دفاعه خطی، یک مدافع کنار تقریبا ایستا و در خدمت کارهای دفاعی و مدافع سمت مقابل با خصوصیات سریع، دریبلینگ بالا و سانتر کننده مناسب چیده میشه.
نمونه
پرسپولیس برانکو(جلال،شجاع،انصاری)+(محرمی یا شیری تازه وارد)
بارسلونای پپ(پیکه،پویول،ابیدال)+(دنی آلوز )
چلسی مورینیو(تری،کاروالیو،ایوانوویچ)+(اشلی کول)
اینتر مورینیو (لوسیو، ساموئل،چیوو)+(مایکون)
رئال مورینیو(راموس،پپه، آربلوا))+(مارسلو)
یا همین بازی چند شب اخیر سیتی و لیورپول
سیتی پپ(کمپانی،استونز، لاپورته)+(دانیلو)
برتریها یا خواص
۱- مدافع رونده آزادانه، نزدیک به محوطه جریمه حریف و بسیار فعال در کار هجومی
و مدافع کنار ایستا، مراقب ضد حملات حریف
۲- دفاع از دروازه خودی روی کرنرها و ایستگاهی های حریف با سه مدافع آخر(برتری عددی در محوطه جریمه، روی هوا)
۳- هجوم روی دروازه حریف روی ضربات ایستگاهی و کرنرها با سه مدافع آخر( موقع زدن ایستگاهی ها روی دروازه حریف، بهترین و خطرناکترین بازیکنها مدافعین آخر خودی برای گلزنی هستند(شجاع و دو گل سه امتیازی))
نقاط ضعف
۱- در مواقعی که تیم تحت فشار و در فکر حفظ نتیجه است، مدافع کنار ایستا که معمولا سرعت کمتری نسبت به وینگرهای حریف داره، روی دور زدنهای حریف جا میمونه و باعث سانتر از کناره ها توسط حریف میشه(خطرناکترین سانتر، نزدیکترین سانتر به خط عرضی زمینه)
۲- مدافعین ایستای کناری، زودتر خسته میشن. توانایی بدنی کمتری از مدافع تخصصی لب خط دارن.
که معمولأ از دقیقه هشتاد به بعد افت بدنی مشهودی دارن
نمونه اش چند شب پیش تو ترکیب سیتی، که گواریولا فورأ لاپورته رو بیرون کشید، دانیلو رو به سمت چپ آورد و اگر اشتباه نکرده باشم، واکر رو برد سمت راست جای دانیلو.
مطمئنا، برانکو به بازیکنی مثل نادری با وجود مصدومیت انصاری و ماهینی برای استراتژی خاص خودش نیاز داشت و کسی هم نمیتونه از کار همچین مربی بزرگی ایراد بگیره...