نادر سامیاز سال 96 (هفت سالگی) فوتبال میدیدم و بازی میکردم، اگر بخوام تو این برهه از سه نفر نام ببرم : رونالدینیو، مسی و رونالدو برزیلی (اورجینال) که البته "رونالدینیو" بخاطر سبک بازیش یه چیز دیگه ست. برای من "رونالدینیو" در زمین فقط یک بازیکن نبود بلکه احساس میکردم "بتهوون" داره سمفونی‌های بی نظیرش رو مینوازه و نوت‌های این سمفونی، مغزم رو وادار به تولید هورمون دوپامین میکردن. لقب شاعر فوتبال تنها مختص خودشه
من فوتبال رو نه با آمار میبینم و نه القاب و نه قیمت قرارداد، فوتبال رو با فوتبال می بینم. آمار نشان دهنده کمیت هست نه کیفیت
