طرفداری - تصور اینکه دختری با این اندام زنانه بتواند وزنه‌های سنگین را مهار کند، چندان آسان نیست اما مریم زارع با وجود اینکه شباهتی به وزنه بردارها ندارد اما توانسته به موفقیت‌های قابل توجهی در این رشته ورزشی دست پیدا کند و اکنون پیراهن تیم ملی وزنه برداری بانوان ایران را بر تن دارد.
مریم زارع متولد ۱۳۷۶ یکی از اولین بانوان وزنه بردار ایران در رده سنی بزرگسالان است که توانست در مسابقات آسیایی حضور پیدا کند و با ثبت مجموع ۱۴۱ کیلوگرم در جایگاه هشتم دسته ۵۹ کیلوگرم بانوان در رده سنی بزرگسالان قرار گیرد. زارع در گفتگو با طرفداری از سرنوشت ورزشی خود و چگونگی حضورش در مسابقات آسیایی می‌گوید.
* وزنه برداری در کشور ما معمولاً رشته‌ای مردانه قلمداد می‌شود و این رشته ورزشی کمتر مورد استقبال بانوان قرار می‌گیرد، چه شد که شما به وزنه برداری علاقمند شدید؟
در ابتدا دو و میدانی کار بودم و در ماده هفت گانه فعالیت داشتم. به پیشنهاد مربی ام فعالیت‌هایم را در رشته وزنه برداری آغاز کردم البته در آن زمان دنبال کردن این رشته به صورت حرفه‌ای اهمیت چندانی برایم نداشت. یک سال بعد از آغاز فعالیت‌هایم در وزنه برداری قرار شد یک رکوردگیری انجام بگیرد و من هم به اصرار مربی ام در این رکوردگیری که به میزبانی شیراز برگزار شد، شرکت کردم. نتیجه این شد که استعداد و قدرت بدنی ام در این رشته مورد توجه قرار گرفت و برای حضور در رکوردگیری کشوری انتخاب شدم. از همان زمان تمرینات حرفه‌ای ام را در وزنه برداری آغاز کردم.
* وزنه برداری یک رشته مردانه تلقی می‌شود. این موضوع سبب مخالفت خانواده شما با رشته مورد علاقه تان نشد؟
زمانی که با خانواده ام در مورد فعالیت در رشته وزنه برداری مشورت کردم نگرانی‌هایی داشتند، البته پدرم از همان ابتدا از من حمایت کرد. اما مادرم به دلیل تصورات اشتباهی که از وزنه برداری داشت با فعالیتم در این رشته مخالف می‌کرد. او می‌گفت این رشته برای بانوان مناسب نیست و ممکن است به سلامتی و آینده ات لطمه بزند.
البته پس از مدتی مادرم نیز اطلاعاتی را در خصوص این رشته کسب کرد و نگرانی‌هایش برطرف شد. در حال حاضر خانواده ام یکی از بهترین مشوقان و حامیان من در این رشته ورزشی هستند. هر فردی در زندگی خود اهداف و رؤیاهای زیادی دارد. از همه خانواده‌ها درخواست می‌کنم که اگر فرزندانشان رؤیا یا هدف خاصی دارند، به آنها اجازه دهند که به دنبال اهداف و رؤیاهایشان بروند.
* اکثر بانوان در کشور ما نگرانی‌های زیادی از فعالیت در رشته‌های قدرتی دارند و فکر می‌کنند که فعالیت در این رشته‌ها ممکن است سلامتی آنها را به خطر بیاندازد و اندام آنها را خشن و مردانه کند. نظر شما در این خصوص چیست؟
آنها نباید نگران باشند که با فعالیت در رشته وزنه برداری اندامی مردانه پیدا خواهند کرد. در حال حاضر بیشتر قهرمانان موفق ما در بخش مردان، سنگین وزن هستند و همین مسئله باعث شده که مردم تصور کنند فعالیت در این رشته اندام را خشن می‌کند. اما در واقع اکثر بانوانی که به صورت حرفه‌ای در این رشته ورزشی فعالیت می‌کنند، صاحب اندامی ورزیده هستند.
وزنه برداری نه تنها برای بانوان مضر نیست بلکه موجب تقویت قوای جسمانی و روانی ورزشکار می‌شود. وزنه برداری ورزشی تکنیکی است و داشتن تکنیک در این رشته حرف اول را می‌زند. در واقع اگر وزنه برداران در این رشته تکنیک‌های صحیح را به کار بگیرند و اصولی کار کنند هیچ مشکلی برایشان پیش نمی‌آید.
* از حضورتان در مسابقات آسیایی بگویید.
سال گذشته حدود ۶ ماه در اردوهای تیم ملی در تهران تمرین می‌کردم و در نهایت موفق شدم به عنوان یکی از اولین بانوان وزنه بردار ایرانی در چهل و هشتمین دوره از مسابقات وزنه برداری قهرمانی آسیا در رده سنی بزرگسالان شرکت کنم. این مسابقات که یکی از مراحل گزینشی و کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو به حساب می‌آمد. در این مسابقات من در دسته ۵۹ کیلوگرم به روی تخته رفتم و در یک ضرب وزنه‌های ۵۷، ۶۱ و ۶۴ کیلوگرم را بالای سر بردم و در حرکت دوضرب نیز دو وزنه ۷۳ و ۷۷ کیلوگرم را مهار کردم اما در مهار سومین وزنه حرکت دوضرب خود در ۸۲ کیلو ناموفق بودم و با ۱۴۱ کیلو در مجموع مقام هشتم را کسب کردم.
البته رکورد شخصی ام تا قبل از اعزام خیلی بهتر از رکوردم در مسابقات آسیایی بود و با وجود اینکه حرکاتم را صحیح اجرا کردم نتوانستم رکوردهای قبلی ام را تکرار کنم. من تا قبل از اعزام به این رقابتها در دسته ۶۴ کیلوگرم بودم و برای مسابقات مجبور شدم کاهش وزن داشته باشم و همین مسئله باعث شد که نتوانم در رقابتهای آسیایی عملکرد مطلوبی را به نمایش بگذارم.
* سطح مسابقات قهرمانی آسیا را چطور ارزیابی می‌کنید؟
سطح مسابقات آسیایی بسیار بالا بود و بهترین وزنه برداران آسیا در این رقابتها حضور داشتند. در این مسابقات رکوردهای دنیا در بسیاری از دسته‌ها توسط آسیایی‌ها جابه جا شد. می‌توانم قاطعانه بگویم که وزنه برداران ما اگر بتوانند در سطح آسیا مدال بگیرند قطعاً در رقابتهای جهانی و المپیک هم مقام آور خواهند بود.
* از نظر شما آیا بانوان وزنه بردار کشور ما پتانسیل مدال آوری در آسیا را دارند؟
بله، در رقابتهای آسیایی اخیر، وزنه بردارن با تجربه‌ای از کشورهای چین، ژاپن و کره جنوبی شرکت کردند که برخی از آنها بیش از ده سال سابقه فعالیت و حضور در مسابقات وزنه برداری داشتند. با این حال ما توانستیم با حداقل امکانات و مدت زمان کمی که برای شرکت در این رقابتها داشتیم، به نتایج خوبی دست پیدا کنیم و این نشان می‌دهد بانوان وزنه بردار ایران از پتانسیل بالایی در این رشته برخوردار هستند.
* امیدی به حضور در المپیک دارید؟
تمام تلاش خود را به کار گرفته‌ام که بتوانم عملکرد بسیار بهتری را در مسابقات آتی به نمایش بگذارم. امیدوارم با انجام تمرینات مستمر و حمایت مسئولhن بتوانم موفق به کسب سهمیه المپیک شوم. ما طی یک سال توانستیم از تمرین با وزنه ۲۰ کیلویی به وزنه ۸۰ کیلویی در حرکتهای یک ضرب و دوضرب برسیم. در مسابقات آسیایی هم موفق شدیم در بین ۲۱ کشور در مجموع مقام نهم را به دست آوریم. قطعاً با تمرینات بیشتر می‌توانیم موفقیت‌های چشمگیرتری داشته باشیم.
* دغدغه و مشکلات شما در وزنه برداری زنان چیست؟
متأسفانه در سطح کشور و در بسیاری از استان‌ها امکانات و زیرساخت‌های لازم برای بانوان وزنه بردار وجود ندارد و شرایط تمرین برای ما به طور کامل موجود نیست و این موضوع برای من که در شیراز تمرین می‌کنم نیز صدق می‌کند. مهمترین خواسته من فراهم کردن یک سالن وزنه برداری ویژه بانوان است که بتوانم تمرینات خود را هر روز در صبح و عصر دنبال کنم.
ما حتی مجبور هستیم با میل هالتر‌های مربوط به وزنه برداری مردان تمرین کنیم که خطرساز است. هالتری که آقایان استفاده می‌کنند در مقایسه با هالتر مورد نیاز بانوان، وزن و اندازه متفاوتی دارد. وزن هالتر آقایان ۲۰ کیلو و وزن هالتر بانوان ۱۵ کیلو است و هالتر بانوان قطر کمتری دارد و همین باعث می‌شود که نحوه دست گرفتن این هالترها متفاوت باشد. امیدوارم که مسئولین از ما حمایت کنند و سالن و امکانات مورد نیاز را در اختیارمان قرار دهند.
*و چه هدفی را دنبال می کنید؟
به اهتزاز درآوردن پرچم ایران در مسابقات المپیک مهمترین هدفم از فعالیت در این رشته ورزشی است. من با آرزوی بلند کردن پرچم ایران و نام کشورم می‌خواهم در رقابتهای المپیک شرکت کنم و مطمئن هستم که به این هدف دست خواهم یافت. شیرین‌ترین خاطره ورزشی ام در وزنه برداری لحظه حضورم روی تخته مسابقات آسیایی بود. عشق من به این رشته باعث شد که تمام سختی‌ها و مشکلات را به جان بخرم. وزنه برداری و بلند کردن وزنه برای من یعنی بلند آوازه کردن نام ایران!
