ز ریاست پدرانه، کسی که به کاوانی باج داد تا به نیمار اجازه دهد پنالتی‌های پاری‌سن‌ژرمن را بزند، تا هشداری علنی به این بازیکن برزیل درباره آینده‌اش در باشگاه؛ همه اینها در عرض فقط دو سال رخ داد. نیمار از جایگاه یک خرید ستاره‌گونه برای ناصر الخلیفه مالک باشگاه که نامش آذین‌بخش برج ایفل شد، حالا به کسی تبدیل شده که مایه شرمساری باشگاه است و PSG در صدد فروش آن. این جدایی اما دلایلی دارد.
1- همزیستی با امباپه
امباپه یا نیمار. در سال 2020 برای دو پادشاه در یک قلمرو جایی نیست. پیشرفت ستاره تیم ملی فرانسه که قهرمان جام جهانی شده است، کسی که می‌خواهد فرمانده پروژه PSG باشد، آنقدر زیاد و مطلوب بوده که باشگاه را مجبور به اخذ تصمیمی جدی کرده است. با توجه به سن و سالش که 20 سال دارد - در قیاس با نیمار 27 ساله - و این واقعیت که او الگویی بومی است، منطقی‌تر به نظر می‌رسد که باشگاه هوای امباپه را داشته باشد. این بدان معناست که نیمار باید قربانی شود. به علاوه رابطه میان این دو که در ابتدا خوب بود، در ماه‌های اخیر رو به تیرگی رفته است. نمونه‌اش هم بعد از فینال جام حذفی فرانسه بود که نیمار به شیوه‌ای طعنه‌آمیز گفت بازیکنان جوان این تیم باید به توصیه‌های بازیکنان بزرگتر گوش کنند، پیامی که اشاره مستقیم به امباپه داشت.
2- دردسر آفرینی برای باشگاه
نیمار همیشه با صراحت گفته که حضورش در پاریس موقتی خواهد بود. به همین دلیل او قدر خیلی از چیزهایی که در اختیار قرار داده شده بود را ندانست و به تدریج کارش به جایی رسید که دیگر منافع باشگاه را نادیده می‌گرفت و به این ترتیب کاسه صبر مالکان باشگاه رفته رفته لبریز شد. یکی از بارزترین نمونه‌هایش هم مداخله پزشک تیم ملی برزیل، رودریگو لاسمار، برای مداوای مصدومیت متاتارسال نیمار در سال 2018 قبل از جام جهانی بود که باعث ایجاد جنگی بزرگ میان کنفدراسیون فوتبال برزیل و پاری‌سن‌ژرمن شد. نیمار اما در فصل گذشته با سرمربی‌اش توماس توخل رابطه خوبی داشت، موردی که در مورد رابطه‌اش با اونای امری سرمربی سابق PSG صدق نمی‌کرد.
3- عدم بازدهی پروژه
بی‌انگیزه و مصدوم، نیمار دو سال از دوران بازیگری‌اش در پاریس را از دست داد، مقطعی که در بازی‌های حساس تیمش در لیگ قهرمانان اروپا (در هر دو فصل) را از دست داد. این در حالی بود که او در 5 سال نخست دوران بازیگری‌اش هیچ بازی بزرگی را به خاطر مسائل مرتبط با آمادگی جسمانی‌اش از دست نداده بود. در پاریس اما داستان کاملاً عوض شد: دو مصدومیت که هر دوی آنها نیاز به عمل جراحی پیدا کرد و درست در کلیدی‌ترین مقطع فصل او را خانه‌نشین کرد و بدون نیمار پاری‌سن‌ژرمن دو سال متوالی در اروپا ناکام ماند. حالا مالکان PSG به این نتیجه رسیده‌اند که با این شرایط نگه داشتن نیمار فایده‌ای ندارد و او به هیچ عنوان نتوانسته روزهای اوجش در بارسلونا را تکرار کند.
4- فقدان هویت
با پول نفت، پاری‌سن‌ژرمن 222 میلیون یوروی غرامت فسخ قرارداد نیمار را به بارسلونا داد اما با پول نمی‌توان همه چیز را خرید و این پول هم نتوانست تعهد نیمار را بخرد. از همان ابتدای راه، نیمار متوجه شد که رفتنش به لیگی کوچکتر اشتباه بوده است چون در آن ستاره‌ها محدود‌تر و رقبا خشن‌تر هستند و به این ترتیب او دارد تاوان قبول پیشنهاد تیمی نوکیسه را می‌دهد که کاملاً متفاوت از بارسلونا است. فقدان انگیزه در نیمار آنقدر مشهود بود که حالا به غرور قطری‌ها برخورده است.
5- بازی جوانمردانه مالی
بازسازی تیمی که توخل و قطری‌ها می‌خواستند، با هدف فتح لیگ قهرمانان اروپا، نیازمند حرکت در راستای قانون بازی جوانمردانه مالی یوفا است. PSG مدت‌هاست که زیر ذره‌بین یوفا قرار دارد و بعد از ولخرجی‌اش برای خرید نیمار و امباپه در سال 2017، تحقیقات برای رسیدگی به تخلفات احتمالی این باشگاه آغاز شده است. با پول حاصل از فروش نیمار، باشگاه می‌تواند ادعا کند که مطابق قانون بازی جوانمردانه مالی یوفا عمل کرده است و به این ترتیب دستش برای خریدهای بعدی از جمله ماتیس دلیخت و فیلیپه کوتینیو باز خواهد شد.
