بی تردید برای کسب این موفقیت بی نظیر مانشافت بعد از 24 سال نمی توان شخص خاصی را پاسخگو دانست. هیچ بازیکنی در فینال ماراکانا عملکرد خود را عامل این پیروزی ندانست و هیچ بازیکنی نیز به طور صریح مورد تمجید هم تیمی های خود قرار نگرفت. بی تردید رمز پیروزی مانشافت در جام جهانی برزیل "تیم بودن" می باشد، متس هوملس در این زمینه معتقد است:"تنها در صورتی می توان قهرمان جام جهانی شد که به صورت یک تیم واقعی ظاهر شوید." و باستین شواین اشتایگر نیز می گوید:"همراهی و یکدلی بازیکنان نیمکت نشین نیز در این تورنمنت بی نظیر بود و من تا به حال چنین چیزی را تجربه نکرده بودم." و یوگی لوو بعد از کسب ستاره چهارم توسط آلمان ها گفت:"ما همانند یک گروه و مجموعه قسم خورده بودیم که برای قهرمانی جنگیدیم."
اما واقعا این موفقیت نتیجه عملکرد تیمی است یا عملکرد فردی بازیکنان نیز در آن نقشی داشته است؟ شاید نگاهی دقیق تر به اینکه آلمان چگونه در این رقابت ها بازی کرده است، چه دلایلی برای کسب این موفقیت وجود دارد و این که کدام یک از شاگردان یوگی لوو نقش پررنگ تری در این موفقیت داشته اند، بتواند کمکی موثر برای پاسخ به این پرسش باشد که آلمان چگونه قهرمان شد؟
مانشافت در این تورنمنت تیمی کاملا اتعطاف پذیر بود، آنالیزها نشان می دهد که این تیم در هفت بازی جام جهانی به خوبی دستورات و خواسته های یوگی لوو را در زمین پیاده کرده است، با وجود اینکه یوگی لوو در طول تورنمنت مجبور به اعمال تغییرات زیادی در ترکیب نفرات اصلی خود بود. تیم بر اساس حریف مقابل و شرایط بازی به خوبی رو به جلو و یا دفاعی بازی می کرد و البته در طول رقابت های جام جهانی این تیم در مجموع حالتی تهاجمی داشت.
مانشافت در جام بیستم تاکید زیادی بر بازی هجومی داشت، اما در بازی فینال مقابل آرژانتین، این تیم با وجود حضور بیشتر در زمین خودی تا دقیقه 113 موفق به ثمر رساندن گلی نشد. البته یوگی لوو در این دیدار با تصمیم های خود جواب منتقدان خود در خصوص اینکه او در مواقع حساس هیچ برنامه دیگری برای خروج تیم از بحران را ندارد و نمی تواند به صورت فعال و موثر در روند بازی تاثیر داشته باشد، را داد. در فینال ریو کریستوف کرامر جایگزین سامی خدیرای مصدوم شده بود و این بازیکن جوان خود به دلیل مصدومیت مجبور به ترک زمین شد. یوگی لوو در این حین دست به ریسک بزرگی زد و تونی کروس را به یک خط عقب تر منتقل نمود و آندره شورله را به زمین فرا خواند. این تعویض نتیجه داد چون شورله بنیان گذار گل پیروزی بخش و قهرمانی مانشافت بود.
از نکات جالب در مانشافت پست مانوئل نویر سنگربان این تیم بود که به نظر کمی هجومی بود به طوری که پست او به"پست یک کاذب" تعبیر شده است. نویر در این تورنمنت دفعات متعددی از محوطه جریمه خارج شد و می توانست یک سوم انتهایی زمین را به خوبی پوشش دهد، در بازی مقابل الجزایر او نوزده مرتبه محوطه جریمه را ترک نمود و در مجموع تورنمنت 338 بار تماس با توپ داشته است که این آمار او را می توان با بازیکنی نظیر توماس مولر با 395 تماس با توپ مقایسه نمود.
در دیدارهای مقابل پرتغال و برزیل با توجه به گل زود هنگام آلمان و شرایط بازی، این تیم توانست به خوبی اقتدار خود را نشان دهد، دیدار ها مقابل غنا و الجزایر دو تیم آفریقای از سرعت بالایی برخوردار بود و با توجه به حملات متوالی دو تیم می توان آن را با مسابقه بوکسی مقایسه نمود، آلمان بازی مقابل فرانسه را با زدن یک گل زود هنگام از روی ضربه ایستگاهی و اداره بازی در ادامه و همچنین درخشش نویر به پایان رساند و فینال مقابل آرژانتین ترکیبی از همه این موارد شامل دفاع، کنترل بازی و حملات غافل گیر کننده، بود. هر بازی برای مانشافت چالشی خاص بود و تیم یوگی لوو توانست با واکنش های به موقع و حساب شده، سربلند از آنها بیرون آید.
البته شرایط مناسب بدنی وآمادگی بازیکنان نیز از عوامل مهم این قهرمانی بود و فیلیپ لام کاپیتان آلمان، بعد از پیروزی در فینال این عامل را دلیل اصلی موفقیت مانشافت در جام بیستم می داند که البته آمار نیز چنین چیزی را تایید می نماید، از بین چهار تیم نهایی این جام جهانی بیشترین دوندگی با 783 کیلومتر از آن آلمان ها بود و تیم های هلند (761)، آرژانتین (755) و برزیل(650) در رده های بعدی قرار دارند، در بین بازیکنان نیز بیشترین آمار دوندگی مخصوص به بازیکنان تیم ملی آلمان است، توماس مولر با بیش از 85 کیلومتر دوندگی بیشترین آمار را به خود اختصاص داده است و تونی کروس، فیلیپ لام و بندیکت هوودس دیگر بازیکنان با دوندگی بالا در جام بیستم هستند به طوری که از بین پنج بازیکن برتر جام از این حیث، چهار بازیکن آلمانی هستند.
البته بازیکنی نظیر باستین شواین اشتایگر نیز در بالا بردن آمار تیمی مانشافت از لحاظ دوندگی بسیار موثر بوده است، این بازیکن با وجود حضور سه ساعت کمتر در این تورنمنت نسبت به لیونل مسی، با 63.2 کیلومتر، 500 متر بیشتر از این ابر ستاره آرژانتینی دویده است.
بیش از همه در بازی های تنگاتنگی همانند دیدار مقابل آرژانتین و الجزایر که کار به وقت اضافی کشیده شد، شاگردان یوگی لوو توانستند با اعتماد به قوای جسمی خود در این زمان ها به برتری برسند و از سپردن سرنوشت تیم به ضربات پنالتی جلوگیری نمایند.
مانشافت در حقیقت متعادل ترین تیم جام جهانی بود، البته از لحاظ فردی نیز بازیکنان این تیم در مقابسه با بازیکنان سایر تیم ها از شرایط خوبی برخوردار بودند و برخی از آنها توانستند در بعضی از بازی ها تفاوت ها را رقم زنند، همانند مولر در بازی با پرتغال، متس هوملس در بازی مقابل فرانسه، تونی کروس در بازی مقابل برزیل و باستین شواین اشتایگر در دیدار نهایی مقابل آرژانتین.
علاوه بر این آنالیز آمارها نشان می دهد که مانوئل نویر، فیلیپ لام و تونی کروس ستون های اصلی مانشافت در راه فتح فینال ماراکانا بوده اند، تونی کروس در حقیقت استراتژیست مانشافت در میانه میدان بوده است که هفت بازیکن آلمان بیشترین پاس های خود را برای او ارسال نموده اند. او در این تورنمنت 730 تماس با توپ داشته است که بیشترین آمار مربوط به یک بازیکن در این تورنمنت بوده است. تونی کروس همچنین با 135 تماس با توپ در بازی مقابل الجزایر، رکورد بیشترین تماس با توپ در طول یک بازی از جام جهانی را نیز به خود اختصاص داده است. البته نکته قابل توجه در خصوص او دقت بیش از 90 درصدی پاس های او می باشد.
بی تردید آلمان از لحاظ تیمی قوی ترین در جام جهانی برزیل بوده است، اما در این تیم بازیکنان و ستارگانی نیز بوده اند که در به دست آوردن این موفقیت تاثیرگذار بوده اند، اما مانشافت قهرمانی در جام جهانی را به دلیل درخشش فردی ستاره های خود کسب نکرده است.
