مطلب ارسالی کاربران
پایان دوران لوو
بعضی ترکیب ها عجیب دلنشینند. مثل رئال مادرید سال های نه چندان دور زیدان، مثل بارسای گواردیولا، مثل اینتر مورینیو.
اما نقطه مشترک تمام تیم های جذاب فوتبال، در پایان به موقع آنها بوده. درست مانند یک تورنمنت که تیم موفق لزوما شروع باشکوهی ندارد و شرایط را گام به گام پیش میبرد تا جایی که باشکوه ترین نمایشش، فینال باشد، هنر یک مربی در اوج خداحافظی کردن است.
شاید کمتر هوادار آلمانی میپذیرفت که روزی لوو برای آلمان تکراری شود، اما به ترکیب که دقیق تر نگاه میکنیم همه چیز خوب است. بازیکنان خوب و آماده، شرایط جانبی مناسب و کادر فنی قوی. با این وجود چرا باید آلمان از دیدار مقابل کره جنوبی در جام جهانی تا به امروز چنین مسیری را طی کند؟ احتمالا دلیلی برایش نخواهید یافت ؛ همانگونه که لوو تا کنون نیافته!
اما شاید این حلقه گمشده در این میان، خود لوو است. آب راکد مانده ای که قطعا پر از جوش و خروش برای طغیان است، اما اسیر جریانی تکراری است. رییس، شاید بهتر باشد جایی دیگر هم شانس حضورت را داشته باشد.
شاید یک پایان تلخ، بهتر از تلخی بی پایان باشد
