طرفداری- چه از آنها متنفر باشید و چه عاشق شان باشید، لایپزیش هم اکنون در صدر جدول بوندس لیگا قرار دارد و عنوان قهرمان فصل پاییز را به خود اختصاص داده است. با وجود عملکرد های فردی و خیره کننده بازیکنان این تیم، تیمو ورنر فراتر از دیگر هم تیمی های خود، نامش را به عنوان بهترین بازیکن فصل لایپزیش، ثبت کرده است. این فصل یک تولد دوباره برای او به شمار می رود، او دیگر آن بازیکن دو فصل پیش نیست که با وجود بارقه هایی از درخشش، در آخر کار خاصی برای تیمش انجام ندهد.
با عملکرد های بعضا فوق العاده ای که او در گذشته داشته، توصیف تولد دوباره این مهاجم می تواند سخت باشد، ورنر فصل گذشته توانست 16 گل بزند و 9 پاس گل را به ثبت برساند، تا آماری در خور احترام برایش در یکی از 5 لیگ معتبر اروپایی به دست بیاید. همچنین او در اولین فصل حضور لایپزیش در بوندس لیگا (17/2016) توانسته بود با ثبت 21 گل، به لایپزیش برای کسب عنوان نایب قهرمانی آلمان کمک کند.
فصل گذشته درخشش ورنر تحت الشعاع عملکرد هم پست و هم تیمی اش، یوسف پولسن قرار گرفت، جایی که مهاجم دانمارکی 15 گل به ثمر رساند. ورنر قطعا شبیه بازیکنانی نبود که تنها یک فصل درخشان و قابل توجه داشتند، اما مطمئنا در مسیر تبدیل شدن به یکی از بهترین مهاجمان اروپا هم قرار نداشت.
به فصل جاری برمی گردیم، مهاجم سرعتی لایپزیش تا کنون 18 گل به ثمر رسانده است که پیشرفت فوق العاده ای نسبت به عملکردش در 2 فصل گذشته محسوب می شود. با احتساب 6 پاس گلی که در این فصل به ثبت رسانده، می توان این ادعا را داشت که ورنر آماده ترین مهاجم حال حاضر فوتبال اروپاست. او در حال سپری کردن بهترین فصل دوران حرفه ای خود است. این پیشرفت می تواند دلایل زیادی داشته باشد.
مهم ترین دلیل این تولد دوباره را می توان سرمربی جدید آر بی لایپزیش، یولیان ناگلزمن دانست. ورنر پس از دیدار هفته شانزدهم مقابل دورتموند و به ثمر رساندن 2 گل در آن بازی گفت:
من زیر نظر ناگلزمن به مهاجم کاملتری تبدیل شده ام.
و البته این نخستین بار نیست که ناگلزمن به شکوفایی استعداد یک بازیکن جوان کمک می کند.
ورنر نقش در مورد نقش جدیدی که این فصل در لایپزیش ایفا می کند می گوید، نقشی که او را شبیه به یک هافبک هجومی کرده است و آثار آن هم در آمار فصل جاری اش دیده می شود. او علاوه بر اینکه گل های زیادی به ثمر رسانده است، پاس گل های زیادی هم برای هم تیمی هایش ارسال می کند تا آنها هم در گلزنی مشارکت داشته باشند. وی در این مورد می گوید:
فکر می کنم که پاس گل دادن تبدیل به یکی از نقاط قوت من شده است
حرف هایی که نشان می دهد او دیگر آن بازیکن خود محور فصل پیش نیست. تمایل شدید او به شوتزنی باعث می شد که پس از دریافت توپ خودش دست به کار شود و هم تیمی هایش را که در موقعیت بهتری قرار داشتند، نادیده بگیرد. در این فصل به نظر می رسد که ورنر بخش زیادی از این عادت خودخواهانه را کنار گذاشته است:
باید از این طرز تفکر که من تنها گلزن تیم هستم دست بکشیم، می خواهم به جای آن به هم تیمی هایم کمک کنم
این نقل قول نشان می دهد که ورنر دیگر نمی خواهد که تمام توجهات به او معطوف شود و نمایانگر این است که ذهنیت بازی تیمی او ارتقاء پیدا کرده است:
می دانم که بچه ها بسیار به من کمک می کنند و دوست دارم که به نحوی حمایت آنها را جبران کنم
نقش تهاجمی ورنر، به او انعطاف بیشتری در نیمه حریف می دهد. او دیگر مانند فصل پیش، توسط مدافعان حریف محاصره نمی شود و یارگیری تک به تک او بسیار دشوار شده است. او با کمک یوسف پولسن توانسته این آزادی را به دست آورد. سبک متفاوت ورنر و پولسن و حرکات غیر قابل پیش بینی شان باعث پیشرفت ورنر در این فصل شده است.
این پیشرفت، به وضوع در تحقیر ماینتس توسط لایپزیش دیده شد. جایی که ورنر توانست در گل و پاس گل، هتریک کند. پست جدید مهاجم لایپزیش به او کمک کرد که نمایش درخشانی را تجربه کند. ورنر مقابل ماینتس، توانست که با حرکاتش در کنار زمین و نفوذ از جناحین، یک عملکرد شگفت انگیز از خودش بر جای گذارد.
مشارکت او در به ثمر رسیدن دیگر گل های لایپزیش به عنوان یک بازیکن پست 10 دیده می شد. این بازی نا متمرکز او باعث شده که حرکاتش برای مدافعان حریف غیر قابل پیشبینی شود. حرکاتی که یارگیر مستقیم او را از جریان بازی خارج می کند و این مسئله به ورنر اجازه می دهد تا با سرعت خوبی که دارد به راحتی پشت مدافعان حرکت کند.
ملی پوش آلمانی با سبک بازی جدیدی که در این فصل اجرا می کند به هم تیمی هایش هم کمک زیادی می کند. تاثیر او را در شکوفا شدن کریستوفر انکونکو به وضوح می توان مشاهده کرد. ورنر با نمایش های درخشانش این اجازه را به امیل فورسبرگ داده تا پس از سپری کردن دوران مصدومیتش به بهترین فرم خود برگردد و همچنین، مارسل سابیتزر به لطف حضور در کنار ورنر، بهترین روز های دوران حرفه ای خود را تجربه می کند. مهاجم ملی پوش لایپزیش همچنین توانسته هماهنگی خوبی را با پاتریک شیک تازه وارد به دست آورد. فیزیک و قدرت سرزنی شیک و سرعت و تمام کنندگی ورنر یک ترکیب رویایی در خط حمله تیم ناگلزمن به وجود آورده است.
عنصر سرعت در بازی ورنر همیشه مشهود بوده است، اما در این فصل او توانسته به خوبی از این توانایی اش بهره ببرد. هتریک او در برابر بروسیا مونشن گلادباخ، گواهی بر این قضیه است. ماتیاس گینتر و نیکو الودی تنها توانستند با چهره ای پر از یاس و ناامیدی، نظاره گر گلزنی او باشند. زمانی که توپ برای مهاجم سرعتی لایپزیش ارسال شد، او حتی از مدافعان حریف عقب تر هم بود، اما ورنر به سرعت توپ را گرفت و با شتاب خوبی که در دو یارد پایانی قبل از ضربه اش گرفت، توانست آخرین مدافع گلادباخ را هم جا بگذارد و با یک ضربه دقیق، گلزنی کند. سرعت او باعث می شود که در این گونه کورس ها، حتی سریعترین مدافین بوندس لیگا هم نمایی جز نمای پشت پیراهن ورنر رو به روی خود نبینند.
ویژگی مهم دیگری که در بازی ورنر مشاهده می شود، تبدیل کردن موقعیت های تک به تک به گل و تمام کنندگی مرگبار این بازیکن است. هر هایلایتی که از او ببینید متوجه این موضوع می شوید، او به راحتی دروازه بان ها را دریبل می زند و گل های زیادی را از این طریق به ثمر می رساند. بدون توجه به موقعیت و زاویه ای که در اختیار دارد، ورنر معمولا تصمیم درست را اتخاذ می کند. برای مثال گل دومی که او در بازی مقابل دورتموند به ثمر رساند را تماشا کنید، تیمو با پاس رو به عقب برانت توپ را در اختیار گرفت و بورکی را به راحتی دریبل زد تا گل تساوی تیمش به ثمر برسد. این توانایی، همچنین نشان دهنده هوش بالای او به عنوان یک بازیکن است. او می تواند خودش را به خوبی باشرایط جدید تطبیق دهد، مثل هماهنگی با پست جدیدی که ناگلزمن این فصل برایش در نظر گرفت. علاوه بر این، قدرت واکنش سریعی که او دارد، این بازیکن را از سایر بازیکنان سرعتی دیگر متمایز کرده است. ورنر می تواند به سرعت از اشتباهات مدافعان و دروازه بان های حریف استفاده کند و ار این اشتباهات، گل بسازد. برای نمونه گل سوم او به گلادباخ را مشاهده کنید، ضربه سر رو به عقب بازیکن حریف را به سرعت دریافت می کند و با طی مسافتی 30-40 متری، هتریکش را کامل می کند.
علاوه بر ویژگی هایی که گفته شد، ورنر یک نمونه با کیفیت از بازیکنی با هوش و ذکاوت ذاتی است، چیزی که او را از خیلی ها متمایز می کند. عجیب نیست که او را در حال انجام کار های جدید ببینیم و یا مشاهده کنیم که دست به انجام حرکات ریسکی می زند. این را می توانیم باز هم در بازی مقابل دورتموند ببینیم و شاهد باشیم که چگونه این هوش به کمکش می آید؛ لایپزیش توپ را در زمین حریف از دست داده است و همه بازیکنان شکل و حالت تدافعی به خودشان می گیرند، البته همه به جز ورنر. او برگشتش به عقب برای انجام وظایف دفاعی را به تعویق می اندازد و پشت خط دفاع دورتموند و در موقعیتی آفساید، به انتظار می نشیند. خود او که می گوید کارش یک "شانس بزرگ و قمار" بوده است. هر چه که بود، او برد بزرگی کسب کرد. برنت او را ندید و با پاس به عقبی که فرستاد، یک گل به لایپزیش هدیه کرد. گل دوم او کار را به تساوی کشاند تا پس از یک نیمه نمایش ضعیف مقابل تیم میزبان، لایپزیش موفق شود به بازی برگردد. قدرت بازیخوانی و دید ورنر به او یک بُرّندگی خاص در مقام یک بازیکن را می دهد.
برّندگی که به او این اجازه را داده تا با یکی از بهترین مهاجمان جهان، روبرت لواندوفسسکی بر سر آقای گلی بوندس لیگا رقابت کند. رقابتی که می تواند از آقای گل شدن مجدد مهاجم لهستانی جلوگیری کند. لواندوفسکی در 6 فصل اخیر، 4 بار آقای گل بوندس لیگا شده است. ورنر در تمجید از لواندوفسکی گفته است:
او هم سطح مسی و رونالدو بازی می کند.
به هر حال، شرط رقابت پایاپای با چنین بازیکنی برای ورنر این است که شرایطی که اکنون در آن هست را ادامه دهد.
فرم خوب ورنر در خط آتش لایپزیش، به این تیم کمک کرده است که قهرمان نیم فصل بوندس لیگا شود و برای ادامه فصل هم یک مدعی بزرگ قهرمانی به حساب آید. اما هدف لایپزیش در این فصل تنها به بوندس لیگا محدود نمی شود. شاگردان ناگلزمن قرار است در ماه فوریه، در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا به مصاف تاتنهام مورینیو بروند، جایی که ورنر می تواند خودش را مقابل یکی از بهترین تیم های اروپا و نایب قهرمان فصل گذشته اثبات کند. آخرین مرحله از تولد دوباره او در رقابت های اروپایی رقم خواهد خورد، اتفاقی که اگر رخ دهد می تواند جایگاه تیمو ورنر را به عنوان یکی از بهترین مهاجمان اروپا، تثبیت کند.
