توضیح: این مطلب برای بازی قبلی در نیم فصل اول بوده اما به خاطر این که بازی رئال تغییرات چندانی نداشته و کیکه ستین هم وقت کافی برای تغییر سبک بازی تیمش نداشته، باز هم دید خوبی نسبت به بازی امشب میده.
شاید ال‌کلاسیکوی امسال مثل همیشه نباشد. مثل وقتی که بارسلونا با سبک خاص بازی‌اش هر حریفی را مجبور به عقب نشینی می‌کرد و رئال پر بود از بزرگ‌ترین ستاره‌هایی که اسمشان ساق پای حریفان را به لرزه می‌انداخت. اما این بازی همچنان از نظر فنی و تاکتیکی جذابیت‌های خاص خودش را دارد که به آن می‌پردازیم.
1⃣ بازی شناور رئال مقابل دفاع منطقه‌ای بارسایی‌ها موفق خواهد شد؟
اگر چه رئال مادرید این فصل ستاره‌هایی ندارد که بتوانند در سخت ترین شرایط بازی را در تک موقعیت‌ها به نفع خودشان تمام کنند، ولی نوع بازیشان به هنگام مالکیت توپ کاملا سازماندهی دفاع حریف را به هم می‌زند. بازیکنان رئال با تحرک و جابجایی‌های متعددشان یک بازیکن را در یک فضای مناسب آزاد می‌کنند. یکی از مواردی که به آن‌ها اجازه می‌دهد این مدل از بازی هجومی را ارائه دهند، بازی رو به عقب کریم بنزما است. او به عنوان مهاجم نوک تیم بازی می‌کند اما شعاع حرکتی وسیعی دارد و خیلی اوقات بیرون محوطه جریمه حرکت می‌کند. مدام به خط هافبک و کناره‌های زمین اضافه می‌شود. این جابجایی ها فقط به مهاجم نوک تیم خلاصه نمی‌شود. برای مثال حرکتی را توصیف می‌کنم که بیش از همه در بازی آن‌ها به چشم می‌خورد. بنزما به کناره‌ها می‌رود و توپ را به او پاس می‌دهند. سپس نشان می‌دهد که قصد نفوذ از کانال کناری را دارد. به این ترتیب مدافع کناری حریف برای دفاع مقابل او به او نزدیک می‌شود. در همین حال مهاجم کناری به وسط فرار می‌کند که هافبک دفاعی مجبور است او را یارگیری کند. پس هافبک هجومی مادریدی ها می‌تواند به فضای پشت محوط حرکت کند در حالی که هافبک دفاعی حریف در آن منطقه مزاحمش نخواهد شد. چرا که با مهاجم کناری رئالی‌ها درگیر شده است.
این فقط یک نمونه از نقشه‌های هجومی رئال با جابجایی هایی است که دفاع حریف را کاملا دچار سردرگمی می‌کند.
اما در مقابل تیم بارسلونا هم مدل خاصی از بازی را در دفاع ارائه می‌دهد. دفاع آن‌ها نه بر اساس پرس شدید روی بازیکن صاحب توپ است و نه بر اساس بستن کامل فضاهای حیاتی جلوی دروازه و نه حتی یارگیری مهره‌های خلاق حریف. بلکه بر اساس قطع پاس توسط هافبک‌هایشان است که قدرت بازی‌خوانی دارند و می‌توانند تشخیص دهند که مقصد پاس بعدی بازیکن مقابلشان کجاست. دی‌یانگ، بوسکتس، راکیتیچ، گریژمان و روبرتو بازیکنانی هستند که بیشتر از باقی بازیکنان قابلیت انجام چنین حرکاتی دارند.
در زمان بازیسازی حریف از عقب زمین، بارسایی‌ها فشار بالایی برای تصاحب توپ نمی‌آورند. فقط به اندازه‌ای صاحب توپ را پرس می‌کنند که مجبور باشد به سمتی خاص یا بازیکنی خاص توپ را پاس بدهد. مثلا حریف را مجبور می‌کنند بازی را به کناره‌ها ببرد. حالا بازیکنی که در کانال کناری توپ را دریافت می‌کند گزینه‌های پاس کمتری دارد که این کار را برای قطع پاس بعدی توسط هافبک‌های بارسا آسان تر می‌کند.
اما این مدل دفاع کردن مقابل تیم رئال مادرید خطراتی هم دارد. بازیکنی مثل لوکا مودریچ می‌داند که بهترین زاویهٔ حمایت از صاحب توپ چیست و چه طور باید جاگیری کند که قبل از دریافت توپ کسی آن را قطع نکند. از آن‌جا که بارسا بیشتر سرمایه گذاری‌اش برای دفاع را به قطع توپ اختصاص داده، بستن فضا و یارگیری کمتر برای آن‌ها تعریف شده است که اگر بازیکنی مثل مودریچ یارگیری نشود و فضای مناسب را هم در اختیار داشته باشد، می‌تواند به خوبی بازیسازی کند و در نهایت موقعیت خلق کند.
باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا والورده باز هم یارگیری و بستن فضا را در اولویت‌های بعدی اش قرار می‌دهد یا برای این بازی حساس با توجه به حضور چنین بازیکنانی به شیوهٔ دیگری تیم را به زمین می‌فرستد.
2⃣ سرعت بالای حملات بارسا، کابوس دفاع پر اشتباه این روزهای رئال مادرید
به احتمال زیاد ترسناک ترین مورد برای رئالی‌ها حملات سریعی است که این روز‌ها تیم بارسلونا به خوبی از آن استفاده می‌کند.
بازیکنان بارسلونا به محض این که توپ را می‌گیرند آن را رو به جلو برای مهاجمان سریعشان سوارز و گریژمان ارسال می‌کنند که به سرعت یک فرار رو به جلو را ترتیب دادند. شاید حتی این پاس‌های رو به جلو چندان دقیق نباشند اما سوارز و گریژمان می‌دانند که چه طور باید مدافع حریف را روی چنین پاس‌هایی تحت فشار قرار دهند که اشتباه کند. مثلا یک پاس رو به جلو به پشت دفاع حریف ارسال می‌شود و این مدافع از مهاجمان بارسا به توپ نزدیک تر است. در این حالت مدافع باید بدنش را بین توپ و حریف قرار دهد و نگذارد به توپ ضربه بزند. اما مهاجمان بارسلونا مهارت خاصی در مغلوب کردن حریف در چنین درگیری‌هایی دارند.
این مورد دردسر بزرگی برای دفاع مادرید است.
3⃣ بازیکنانی که با توجه به شرایط شانس درخشش دارند
علاوه بر این که گفتیم مودریچ در یک سمت و سوارز و گریژمان در سمت دیگر با توجه به سبک بازی دو تیم می‌توانند در نتیجه نهایی تاثیر گذار باشند، باید نام چند بازیکن دیگر هم ذکر کنیم:
وینیسیوس جونیور بازیکنی است که اگر فضا به او داده شود می‌تواند خطرناک تر از هر کسی ظاهر شود. پا به توپ خوب و مهارتی که برای حرکت در عرض و زدن شوت دارد، او را تبدیل به یکی از ستاره‌های رئال کرده است.
لیونل مسی در چند هفتهٔ اخیر آمادگی خوبی از خود نشان داده است. مسی حالا تجربهٔ زیادی برای حضور در بازی‌های بزرگ دارد که در هم آمیختن این تجربه و نبوغش او را غیر قابل کنترل کرده است.
والورده، هافبک جوان رئالی‌ها، به خوبی جواب اعتماد زیدان را داده است و بیش از هر بازیکنی با سیستم این روزهای رئال هماهنگ شده است. والورده کمتر مشکلی با این سبک از بازی تیمشان دارد و همین باعث می‌شود که آمادگی ذهنی و فنی اش برای درخشش در این بازی مهم به اندازه کافی باشد.
