طرفداری | دمیتری فومین (Dmitry Fomin) زاده 21 ژانویه 1968 در شهر سواستوپول در شبه جزیره کریمه، منطقه مورد مناقشه روسیه و اوکراین است. او با قد دو متری خود در پست پشت‌خط‌زن والیبال بازی می‌کند. فومین در خانواده‌ای با پیشینه ملوانی و دریانوردی بزرگ شد و در جوانی به ورزش‌های متفاوتی مشغول بود اما از میان آن‌ها، والیبال را برگزید. او والیبال را زیرنظر آناتولی پودولسکی، فرا گرفت و سپس راهی باشگاه والیبال لوکوموتیو کیف شد. او سه سال عضویت این باشگاه را داشت و به یک قهرمانی در فصل 88-1987 جام حذفی شوروی رسید. عملکرد خوب فومین که مورد توجه مربیان تیم ملی والیبال شوروی قرار گرفته بود، او را در سال 1989، راهی زسکا مسکو کرد. دو قهرمانی لیگ شوروی، نایب قهرمانی جام جهانی باشگاه‌ها، یک سوپرکاپ اروپا و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، از افتخارات فومین به همراه باشگاه زسکا بود.
هم‌زمان با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این والیبالیست، میهن خود را ترک کرد و در سال 1992، راهی راونای ایتالیا شد. او در ایتالیا به دستمزدی بالاتر از دوران خود در روسیه رسید و توانست به افتخاراتی چون دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و دو سوپرکاپ اروپا برسد. فومین در سال 1996 به باشگاه بزرگ سیسلی ترویسوی ایتالیا منتقل شد تا سطح متفاوتی از رقابت والیبالی را تجربه کند. دمیتری در این باشگاه، افتخارات بیشتری همچون سه قهرمانی لیگ والیبال ایتالیا، یک جام حذفی این کشور و یک لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. او در دو دوره مسابقات لیگ قهرمانان اروپا، برترین بازیکن جام شد. پس از پایان ماجراجویی در ترویسو در سال 2002، این والیبالیست روس، با وجود پیشنهادات مختلف از سوی تیم‌های ایتالیایی، تصمیم گرفت تا ماجراجویی جدیدی را در قاره آسیا امتحان کند. او با قراردادی راهی تورای آروز ژاپن شد تا به کارنامه ورزشی خود، رنگ و بوی جدیدی ببخشد. فومین در ژاپن، مدتی مصدوم بود و به همراه تیم ژاپنی به رتبه پنجم لیگ والیبال این کشور رسید. پس از یک سال حضور در جمع سامورایی‌ها، فومین به کشورش بازگشت و به مدت سه فصل در زنیت کازان بازی کرد. ماحصل بازگشت فومین به دیار خود، یک قهرمانی جام حذفی روسیه بود. او در سال 2006، از دنیای والیبال خداحافظی کرد.
او در سال 1989، پس از درخشش در لیگ والیبال اتحاد جماهیر شوروی، برای نخستین بار به تیم ملی والیبال این کشور دعوت شد. نخستین تورنمنت ملی او، جام جهانی 1989 بود که با رتبه سوم والیبال شوروی همراه بود. در ادامه ماجراجویی‌های ملی، این بازیکن در تورنمنت‌های ملی مختلفی شرکت کرد و به همراه تیم ملی والیبال شوروی، دو طلا در قهرمانی 1991 اروپا و جام جهانی 1991، یک نقره در مسابقات گودویل 1990 سیاتل و یک برنز مسابقات قهرمانی 1990 جهان را به دست آورد. از جمله عناوین فردی او به همراه تیم ملی شوروی، بهترین اسپکر و ارزشمندترین بازیکن جام جهانی 1991 بود. او در سال 1992، برای نخستین بار به مسابقات المپیک اعزام شد و با رتبه هفتم، بارسلون را ترک کرد. پس از فروپاشی شوروی، این بازیکن به تیم ملی والیبال روسیه دعوت شد و برای این کشور به میدان رفت. او به همراه روس‌ها به مدال برنز مسابقات قهرمانی 1993 اروپا رسید و عناوین بهترین زننده سرویس و اسپکر این مسابقات را به دست آورد.
او در المپیک 1996 آتلانتا، این بار کاروان والیبال روسیه را همراهی کرد و در نخستین دوره حضور مستقل روس‌ها در والیبال المپیک، رتبه چهارم را تجربه کرد تا دستش از مدال المپیک، کوتاه بماند. بزرگ‌ترین ناامیدی فومین در رده ملی والیبال، عدم دعوت به مسابقات المپیک 2000 سیدنی بود؛ او در حالی که قول مدیران والیبال روسیه را برای دعوت به این المپیک گرفته بود، از رسیدن به این آوردگاه در لحظات پایانی بازماند زیرا مدیران روس به او اطلاع دادند که در لیست سرمربی‌شان قرار ندارد. به همین دلیل بود که فومین، پس از سال 1998، دیگر در تیم ملی والیبال روسیه دیده نشد. یکی از تورنمنت‌های مهم فومین در والیبال ملی روسیه، لیگ جهانی 1995 بود که با نایب قهرمانی تیمی و کسب ارزشمندترین بازیکن و بیشترین امتیازآور آن توسط این والیبالیست، همراه بود. فومین پس از بازنشستگی به مربیگری در باشگاه‌های مختلف آقایان و بانوان روسیه مشغول شد.
از سری خاطرات ورزشی
