در دادگاه نورنبرگ پس از پایان جنگ جهانی دوم از گاز زیکلون بی به عنوان یکی از عوامل دخیل در هولوکاست نام برده شد ولی بعدها نظریاتی درباره ی اثبات یا رد این ادعا به وجود آمد.
زیکلون بی نام نوعی گاز کُشنده و برگرفته از سم سیانور بود که رژیم آلمان نازی برای نسلکشی دستهجمعی اسیران در اردوگاههای مرگ هولوکاست، از آن استفاده میکرد. یکی از دلایلی که منکران هولوکاست در این رابطه بیان میکنند این است که:
1-استفاده از گاز سیانور (سیکلون ب) برای کشتار مردم مقرون به صرفه نمیباشد. این شیوه اعدام در آمریکا، گرانترین شیوه اعدام محسوب میشود. یک مهندس آمریکایی بنام لشتر، که سمت مشاور در امور اعدام را در برخی ایالات آمریکا بر عهده داشت پس از بازدید دقیق و فنی که در سال ۱۹۸۸ از اردوگاههای مورد ادعا به عمل آوردهاست در گزارش خود صراحتاً اعلام کرد: «در هیچیک از این مکانها، اتاق گاز اعدام وجود نداشتهاست.»
2-نشانهای از گاز سیانور در دیوارهای اتاقهایی که گفته میشود برای کشتار یهودیان استفاده میشده پیدا نشد.
در سال ۱۹۸۸ فرد لوچتر توسط ارنست زوندل استخدام شد که در آن زمان در کانادا به جرم انکار هولوکاست دادگاهی بود. او حاضر شد به عنوان متخصص در دادگاه شهادت دهد و مبلغ ۳۰۰۰۰ دلار دریافت کند. لویچتر به آشویتز سفر کرد و از محل بازدید کرده و با افراد آن مصاحبه نمود. او در گزارش خود نتیجه گرفت که این محل نمیتواند به عنوان اتاق گاز مورد استفاده قرار گرفته باشد. او نتایج کار خود را در گزارشی به نام گزارش لویچتر منتشر کرد. دادگاه از او درخواست کرد که در دادگاه حاضر شده و شهادت دهد که او اینکار را انجام داد. گزارش او در بین انکارکنندگان هولوکاست بسیار پرطرفدار بود و به بسیاری زبانها ترجمه شد. در سال ۱۹۸۸ او به چندین اتاق گاز سر زد و نمونههایی از دیوار آنجا بدون هماهنگی با مسئولین آن تهیه کرد. تمامی اعمال او توسط یک فیلمبردار همراه او ضبط شده بود. او نمونهها را به بوستون آورد و به آزمایشگاه آلفا آنالیتیکال که یک آزمایشگاه شیمیایی بود داد و از آنها درخواست کرد که آن را آزمایش کند.
او در گزارش خود نوشت که تمامی نمونهها یا منفی بودند یا نزدیک به مرز شناسایی بودند. او نوشت که این مقایسه در مقایسه با نمونههای کنترل نشان میدهد که این اتاقها هیچگاه به عنوان اتاق گاز مورد استفاده قرار نگرفته بودند. مقدار بسیار کم زیکلون بی نشان میدهد که این اتاقها در زمانی با زیکلون بی ضدعفونی شدند که این امر در مورد تمامی اتاقهای اردوگاهها صادق است.
مدیر آزمایشگاه جیمز روث در دادگاه شهادت داد. او تنها در دادگاه متوجه شد که نمونهها مربوط به کجا بودند. روث گفت که او نمیدانسته است که نمونهها مربوط به اتاق گاز است و در این صورت او باید تنها لایه رویی نمونه را آزمایش میکرد. در حالی که او تمامی نمونه را آزمایش کرده بود. مخالفان لویچتر اعتقاد دارند که او از این محل ۵۰ سال بعد از جنگ جهانی دوم بازدید کردهاست و احتمال یافتن هرگونه آثار در نمونهها بسیار کم است.
بیشتر نتیجهگیری لویچتر بر اساس مقایسه او بین اتاقهای گاز و اتاقهای ضد عفونی که در آن نیز از زیکلون بی استفاده میشد است. روش او نمونههایی با درصد بالای زیکلون بی از اتاقهای ضد عفونی بدست آورد حال آنکه این نتیجه در مورد اتاقهای گاز منفی بود؛ ولیکن نتایج او بر پایه این فرضیه هستند که مقدار زیکلون بیمورد نیاز برای کشتن یک انسان بسیار زیاد است.
لطفا نظراتتون رو به اشتراک بذارید.
منبع: Hitler's Death Camps:The Sanity of Madness