زندگی چیه؟ چرا باید مکث کرد و درباره ی هر اتفاقی، و مهمتر چرا باید گذشت از اون اتفاق؟؟ چقدر فرصت دارین تو طول زندگیمون؟ راستش اگر درست نگاه کنیم هر روز و هر لحظه شاید همین الان که داری اینو میخونی فرصتی تازه برای تغییر مسیر زندگیت فراهم بشه،البته خوب یا بد رو نمیدونم،هرچند کی خوب و بد رو تعیین میکنه؟ شاید کار بد از نظر تو یه کار خوب از نظر فرد دیگه باشه
اما با همه ی اینا فکر کنم با هر خط فکری که باشیم از آئیست تا خداشناس از بودایی تا مسیحی از کفار و عابد، تهش همه به این موضوع برسند که باید همدیگر رو ببخشیم،باور میکنید؟
کدوم یکی از ما میتونه ادعا کنه هیچکس رو آزار نداده،حق کسی رو ضایع نکرده یا جوری زندگی کرده که کسی از نظر روحی،جسمی،مالی و... آسیب ندیده
فکر کنم هیچکس...
پس بیا وقت همو نگیریم یا وقت کسی که قرار بینمون داور باشه،تا جایی که میشه کمتر آسیب بزنیم . از همه مهمتر خودمون،خودمون رو ببخشیم
چه خوش گفت خیام بزرگ:
این صورت کون، جمله نقش است و خیال
عارف نبود هر که نداند این حال
بنشین، قدح باده بنوش و خوش باش
فارغ شو، از این نقش و خیالات محال
پ.ن: نقش از selcuk demirel
