مطلب ارسالی کاربران
احساس سفید
همیشه به بلند ترین قله ها که نگاه میکنم، یه رنگه که بزرگیشو فریاد میزنه....
به آسمون که نگاه میکنم، یه رنگه که بهم شادی و امید میده...
آره...، قله ها از سفیدی سرشارن و آسمون از ابرای سفید لذبختش...
از بچگی یادم میاد که دنبال یه توپ چهل تیکه ی سفید بودم تا اونو با تمام قدرتی که توی پاهام جمع شده بود شوت کنم به سمت تک تک رویاهای رنگ باختم تا یادشون بمونه که میشه سفید بود ولی بی رنگ نبود...
نمیدونم رنگ کهکشان هم سفید میشه یا نه،... یا فقط توی دنیای منه که کهکشان ها رنگی میشن؟! اونم از نوع سفیدش...
قاب تلویزیون با همه ی رنگ و وارنگیش، برای من یکی که سفید سفید بود...
دقیقا مثل نازاریو، مثل هیرو، یا حتی مثل یکی که قبلا سفید نبود... مثل فیگو...
یکی که توی دروازه ای بود که تورش همرنگ رویاهام بود، پیرهنش شاید سفید نبود ولی قلبش مثل قداستش سفید سفید بود...
نمیدونم طعم دلنشین این رنگ بخاطر دی استفانو بوده یا پوشکاش... خنتو یا برنابئو....، بوتراگوئنو یا میگل مونیز.... ولی هر کی که بوده، قلبش سفید بوده...
وقتی رائول، رونالدو و زیدان و ردوندو سفیدن، وقتی کارلوس و بکام و راموس سفیدن.... چرا نگیم که فوتبال رنگش سفیده؟!
میخوام با تمام قدرتی که توی حنجرم دارم برم روی اون قله پوشیده از برف و رو کنم به ابرای سفید توی آسمون و بلند فریاد بزنم:
سفید یعنی فوتبال.... سفید یعنی "مادرید".