کرهٔ جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره (به کره‌ای: 대한민국) نیز شناخته می‌شود، کشوری است در بخش جنوبی شبه‌جزیرهٔ کره در شرق آسیا. پایتخت آن شهر سئول است. سئول پایتخت کشور کره جنوبی و یک شهر مدرن و صنعتی است. این شهر در سال ۱۹۴۸ پایتخت کره جنوبی شد. جمعیت این شهر بالغ بر ۱۰ میلیون نفر و بزرگترین شهر کشور کره جنوبی است. این کلان‌شهر یکی از بزرگترین شهرهای دنیا به حساب می‌آید. محدوده پایتخت کره جنوبی (سئول به همراه محدوده وابسته به سئول) دومین محدوده متروپولیتن در دنیا به حساب می‌آید. این شهر قدمتی بالغ بر ۲۰۰۰ سال دارد و تقریباً یک چهارم کل جمعیت کره جنوبی در این شهر زندگی می‌کنند. این کشور کره شمالی را به رسمیت نمی شناسند.
در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به‌ترتیب، بخش‌های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناخته شدن اولیهٔ کرهٔ متحد در کنفرانس قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه - با ایدئولوژی‌های مختص خود - و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا، منجر شد؛ کرهٔ شمالی و کرهٔ جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست به نام کیم ایل سونگ و در جنوب، یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، به نام سینگمان ری به‌عنوان رئیس‌جمهوری به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز کرد. سرانجام و پس از پیشرفت‌های زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن‌بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که البته هیچ‌گاه توسط کرهٔ جنوبی امضاء نشد، شبه‌جزیره را در امتداد منطقهٔ بی‌طرف در نزدیکی خط مرزی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تاکنون هیچ معاهدهٔ صلحی امضاء نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
حکومت این کشور جمهوری است. قوهٔ مقننه از یک مجلس ملی با ۲۳۱ عضو تشکیل شده‌است. قانون اساسی موجود در سال ۱۹۴۸ تدوین و در سال ۱۹۷۲ اصلاحاتی بر آن افزوده شده‌است. احزاب مهم آن عبارت‌اند از: حزب جمهوری دموکراتیک (DRP) حزب دموکراتیک جدید و حزب دموکراتیک عدالت. کرهٔ جنوبی در سال ۱۹۴۵ مستقل شده و روزهای ملی آن ۱ مارس و ۵ اوت است. این کشور علاوه بر عضویت در سازمان ملل متحد، در سازمان‌های زیر نیز عضویت دارد: آدب، آسپاک، سی سی دی، اسکاپ، فائو، گات، یااآ، ایکائو، بانک جهانی، ایفک، ایمکو، ایمف، ایتو، اونکتاد، یونسکو، یوپو، وهو، ومو.
کرهٔ جنوبی با ۱۰۰٬۲۲۲ کیلومتر مربع وسعت (صد و نهمین کشور جهان) در نیمکرهٔ شمالی، نیمکرهٔ شرقی، در شرق قارهٔ آسیا، در کنار دریای زرد (در غرب) و ژاپن (در شرق) و چین شرقی (در جنوب)، و در همسایگی کشور کرهٔ شمالی (در شمال) واقع شده‌است. کرهٔ جنوبی بخش جنوبی شبه‌جزیرهٔ کره را در بر می‌گیرد، که تقریباً ۱۱۰۰ کیلومتر طول دارد. این شبه‌جزیرهٔ کوهستانی از غرب در کنار دریای زرد و از شرق در مجاورت دریای ژاپن (دریای شرق) قرار دارد. در جنوب این شبه‌جزیره، تنگهٔ کره و دریای جنوب چین واقع شده‌اند.
کرهٔ جنوبی کشوری نیمه کوهستانی است و ارتفاعات آن عمدتاً در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شده‌اند (از جمله کوه‌های تیسماک). جلگه‌ها در آن وسعت فراوانی دارند و مهم‌ترین رودهای آن عبارت‌اند از: هان، ناک‌دونگ، گئوم، بوک‌هان و نام‌هان. این کشور دارای جزیره‌های فراوانی است و جنگل‌ها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب و پرباران است. پایتخت این کشور، شهر سئول (۱۰،۳۴۹،۰۰۰ نفر در سال ۲۰۲۰) است و پرجمعیت‌ترین شهرهای آن عبارت‌اند از بوسان (۳٬۶۷۹٬۰۰۰ نفر)، دائگو (۲،۵۶۶،۰۰۰ نفر)، اینچئون (۲،۶۲۸،۰۰۰ نفر) و گوانگجو (۱،۴۱۶،۰۰۰نفر). بندرهای مهم کرهٔ جنوبی عبارت‌اند از: بوسان در ساحل دریای ژاپن و اینچئون در ساحل دریای زرد.
کل مساحت کشور، ۱۰۰٬۲۱۰ کیلومتر مربع است. کرهٔ جنوبی را می‌توان به چهار منطقهٔ کلّی تقسیم کرد: منطقهٔ شرقی که دارای رشته‌کوه‌های مرتفع و ساحل مسطح است، منطقهٔ غربی با ساحل سطح و وسیع که حوزهٔ آبگیر رودخانه‌ها است و دارای تپه‌های دوار می‌باشد، منطقهٔ جنوب غربی با کوه‌ها و دره‌ها، و منطقهٔ شمال شرقی که حوزهٔ وسیع رودخانهٔ ناک‌دونگ است. نوع زمین در کرهٔ جنوبی بیشتر کوهستانی است که بیشتر آن قابل کشت نمی‌باشد. زمین‌های پست عمدتاً در غرب و جنوب شرقی این کشور واقع شده‌اند و تقریباً ۳۰ درصد از کل مساحت کشور را تشکیل می‌دهند. تقریباً سه هزار جزیره که بیشتر آنها کوچک و غیر مسکونی‌اند در سواحل غربی و جنوبی این کشور واقع شده‌اند. استان Jeju تقریباً در ۱۰۰ کیلومتری جنوب ساحل کره قرار دارد که بزرگترین جزیرهٔ این کشور می‌باشد و که مساحت آن ۸۴۵٫۱ کیلومتر مربع است. استان Jeju همچنین مکان قرارگیری مرتفع‌ترین نقطهٔ کرهٔ جنوبی، Hallasa می‌باشد که دارای ارتفاع ۱۹۵۰ متر از سطح دریا است. جزایر Liancourt Rocks و Vlleungdo شرقی‌ترین و Socotra Rock جنوبی‌ترین جزایر کرهٔ جنوبی می‌باشند. کرهٔ جنوبی دارای ۲۰ پارک ملی و چندین مکان طبیعی ملی مانند Boseon و همچنین پارک اکولوژیکی خلیج Sun cjeon دراستان Jeohha جنوبی است.
کرهٔ جنوبی دومین رشد سریع اقتصادی دنیا در چهار دههٔ اخیر را دارا می‌باشد. در کرهٔ جنوبی، از سال ۱۹۶۳ و تنها در مدت ۴۰ سال، درآمد سرانه بر حسب قدرت خرید، نزدیک به ۱۴ برابر افزایش یافت. دست یافتن به نتیجه‌ای مشابه برای بریتانیا بیش از دو سده (بین اواخر سدهٔ هجدهم و زمان حاضر) و برای آمریکا در حدود یک و نیم سده (از سدهٔ ۱۸۶۰ تا کنون) زمان برد. این پیشرفت قابل توجه که کرهٔ جنوبی را در کمتر از نیم قرن بدل به کشوری پیشرفته و ثروتمند نمود، اغلب معجزهٔ رودخانهٔ هان نامیده می‌شود و در مجامع بین‌المللی، صفت «ببر آسیا» را برای این کشور به ارمغان آورده‌است.
امروزه اقتصاد موفق کرهٔ جنوبی الگویی برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه است. کرهٔ جنوبی اکنون دارای اقتصاد توسعه‌یافتهٔ چندین هزار میلیارد دلاری است و یکی از اعضای سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) می‌باشد و توسط بانک جهانی جزو اقتصادهای دارای درآمد زیاد، و از دیدگاه صندوق بین‌المللی پول و سیا به‌عنوان یکی از اقتصادهای پیشرفته طبقه‌بندی شده‌است. همچنین سئول، پایتخت این کشور، یکی از ده شهر برجستهٔ اقتصادی و مالی جهان است. کرهٔ جنوبی علی‌رغم کمبود منابع طبیعی و دارا بودن کمترین مساحت در میان کشورهای گروه ۲۰، یکی از اقتصادهای نیرومند دنیا تلقی می‌شود. اقتصاد کرهٔ جنوبی، چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و یازدهمین در دنیاست. همانند آلمان غربی و ژاپن، صنعتی‌سازی سریع از دههٔ ۱۹۶۰، کرهٔ جنوبی را به یکی از بزرگترین کشورهای صادرکننده در جهان تبدیل کرد. این کشور، هفتمین شریک بزرگ تجاری آمریکاست. کرهٔ جنوبی دومین میزان ذخایر را در میان کشورهای توسعه‌یافته داراست و همچنین ششمین ذخایر ارزهای خارجی را در جهان داراست. با وجود دارا بودن وضعیت توسعه‌یافته، کرهٔ جنوبی حرکت خود را به سوی رشد اقتصادی سریع، همراه با بیشترین میزان تولید ناخالص ملی، صادرات و تولیدات صنعتی در جهان توسعه‌یافته ادامه می‌دهد. در اکتبر سال ۲۰۰۸، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرد که اقتصاد کرهٔ جنوبی در سال ۲۰۰۹ از کانادا و در سال ۲۰۱۱ از اسپانیا پیشی خواهد گرفت و سرانهٔ تولید ناخالص این کشور در سال ۲۰۰۹ از نیوزلند، در سال ۲۰۱۲ از ایتالیا و در سال ۲۰۱۳ از اسپانیا بیشتر خواهد شد. در سال ۱۹۹۶ کرهٔ جنوبی عضو «سازمان همکاری اقتصادی و توسعه» (پیمانی برای رشد اقتصادی بیشتر) شد. کرهٔ جنوبی همانند بسیاری دیگر از همسایه‌های آسیایی خود، متحمل بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷ آسیا شد؛ اما این کشور قادر گشت که دوباره برخیزد و پس از یک ترمیم سریع به رشد خود به سوی تبدیل شدن به یکی از قدرت‌های عمدهٔ اقتصادی جهان ادامه دهد. کرهٔ جنوبی به‌واسطهٔ شرکت‌های چندملیتی با فناوری پیشرفته، مانند سامسونگ و هیوندای-کیا و ال‌جی، هفتمین صادرکنندهٔ بزرگ جهان است.
کره جنوبی در طول دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در ساخت کشتی‌های مختلف از قبیل سوپرتانکر و سکوهای حفر چاه‌های نفت به یکی از کشورهای سرآمد در جهان تبدیل شد. بزرگترین کشتی‌ساز کره‌ای، شرکت هیوندای بود که یک حوض شناور به گنجایش ۱ میلیون تن در میانه‌های دهه ۱۹۷۰ ساخت. در دهه بعد دوو هم وارد این صنعت شد و در سال ۱۹۸۱ موفق گردید تأسیسات مشابهی با حجم ۱٫۲ میلیون تن در اوکپو واقع در جزیره گئوجه در جنوب بوسان بسازد. با این حال این صنعت در میانه‌های دههٔ ۱۹۸۰ به دلیل وفور نفت خام و رکود جهانی با افت مواجه شد. در این دهه کاهش شدیدی در شمار سفارش‌ها به وجود آمد. سفارش‌های جدید برای سال ۱۹۸۸ جمعاً به ۳ میلیون تن ناخالص رسید که ارزش آن برابر با ۱٫۹ میلیارد دلار می‌شد. این میزان نسبت به سال‌های پیش به ترتیب ۱۷٫۸٪ و ۴٫۴٪ کاهش نشان می‌داد. این کاهش‌ها به دلیل ناآرامی‌های کارگری، عدم تمایل دولت نسبت به تأمین مالی پروژه‌ها و رویکرد جدید توکیو در تأمین مالی کشتی‌سازان ژاپنی با سود کم به وجود آمد. با این حال انتظار می‌رفت صنعت کشتی‌سازی کره جنوبی در میانه‌های دهه ۱۹۹۰ رشد کند چون کشتی‌های کهنه نیازمند جایگزینی بودند.[۷۷] در نهایت کره جنوبی در سال ۲۰۰۸ توانست با کسب سهم ۵۰٫۶٪ از بازار جهانی به عنوان بزرگترین کشتی‌ساز جهان شناخته شود. شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های کشتی‌سازی کره جنوبی عبارتند از: صنایع سنگین هیوندای، صنایع سنگین سامسونگ، شرکت کشتی‌سازی و مهندسی دریایی دوو و شرکت فراساحلی و کشتی‌سازی اس‌تی‌اکس (که هم‌اکنون ورشکست شده‌است).
صنایع خودروسازی و صادرات خودرو یکی از بخش‌هایی مهمی بود که در رشد اقتصاد کره جنوبی در دهه ۱۹۸۰ مؤثر بود. در اواخر دهه ۱۹۸۰ حجم صنایع موتوری کره جنوبی نسبت به ۱۹۸۴ پنج برابر شده بود. کره جنوبی در ۱۹۸۸ بیش از یک میلیون خودرو تولید می‌کرد. در سال ۱۹۸۹ کل سرمایه‌گذاری در صنایع خودروسازی و قطعه‌سازی بیش از ۳ میلیارد دلار بود. در حالی که کل تعداد تولید خودروهای شخصی در ۱۹۸۵ تقریباً ۲۶۳٬۰۰۰ عدد بود این رقم در ۱۹۸۹ به ۸۴۶٬۰۰۰ خودرو رسید. در سال ۱۹۸۸ کره جنوبی ۵۷۶٬۱۳۴ خودرو صادر کرد که از میان آنها ۴۸۰٬۱۱۹ عدد (معادل ۸۳٫۳٪) به ایالات متحده صادر شده بود. در طول دهه ۱۹۸۰ بخش اعظم رشد خودروسازی در کره جنوبی وابسته به افزایش صادرات بود اما صادرات در سال ۱۹۸۹ نسبت به ۱۹۸۸ به میزان ۲۸٫۵٪ کاهش پیدا کرد. این کاهش به دلیل فروش پایین در ایالات متحده به ویژه در بازار خودروهای ارزان‌تر و همچنین مشکلات کارگری در کره جنوبی بود. امروزه کره جنوبی به عنوان یکی از بزرگترین خودروسازان جهان تلقی می‌شود. گروه هیوندای موتور بزرگترین خودروساز کره جنوبی بر حسب درآمد، تولید و حضور در بازارهای جهانی است.
بخش اعظم ذخایر معدنی شبه‌جزیره کره در کره شمالی واقع شده و کره جنوبی فقط منابع گسترده‌ای از تنگستن و گرافیت دارد. هر چند در کره جنوبی معادن زغال سنگ، آهن، سنگ و مولیبدن هم وجود دارد اما حجم آنها وسیع نیست و عملیات معدن‌کاری روی آنها در مقیاس کم انجام می‌گیرد. بسیاری از منابع معدنی کره جنوبی از کشورهای دیگر وارد می‌شود. زغال سنگ کره جنوبی از نوع آنتراسیت بی‌کیفیت است و تنها برای گرم کردن خانه‌ها و دیگ‌های بخار استفاده می‌شود.
ساخت و ساز یکی از مهم‌ترین صنایع صادراتی کره جنوبی از اوایل دهه ۱۹۶۰ بوده و امروزه نیز یکی از منابع حیاتی جذب ارز خارجی و جذب درآمد صادرات نامرئی است. تا ۱۹۸۱، ۶۰٪ از کارهای شرکت‌های ساخت و ساز کره جنوبی در خارج از کشور انجام می‌شد که بیشتر این پروژه‌ها در خاورمیانه اجرا شدند. ارزش قراردادهای آن سال معادل ۱۳٫۷ میلیارد دلار بودند. با این حال ارزش قراردادهای ساخت و ساز در خارج از کشور در سال ۱۹۸۸ به رقم ۲٫۶ میلیارد دلار سقوط کرد که سهم کشورهای خاورمیانه از آن ۱٫۲ میلیارد دلار بود. این رقم نسبت به سال پیش تنها ۱٪ افزایش نشان می‌داد در حالی که ارزش پروژه‌های داخلی معادل ۱۳٫۸ میلیارد دلار شده بود که نسبت به ۱۹۸۷، ۸٫۸٪ افزایش نشان می‌داد.
شرکت‌های ساخت و ساز کره جنوبی در اواخر دهه ۱۹۸۰ تمرکز خود را روی بازار پیشروی داخلی گذاشتند. در سال ۱۹۸۹ نشانه‌هایی از بازگشت دوران خوب برای بازار ساخت و ساز در خارج از کشور دیده شد: شرکت ساخت و ساز دونگ آه قراردادی به ارزش ۵٫۳ میلیارد دلار با لیبی بست تا دومین فاز (و دیگر فازهای) طرح رود بزرگ دست‌ساز را اجرا نماید. ارزش کل ۵ فاز این پروژه در پایان کار به ۲۷ میلیارد دلار می‌رسید. تنها در سال ۱۹۸۹ شرکت‌های ساخت و ساز کره‌ای بیش از ۷ میلیارد دلار قرارداد خارجی امضا کردند.[۷۹] یکی از بزرگترین شرکت‌های ساخت و ساز کره‌ای سامسونگ سی اند تی است که توانسته برخی از بلندترین و چشم‌گیرترین آسمان‌خراش‌های دنیا از جمله سه تا از بلندترین برج‌های دنیا به نام‌های: برج‌های دوقلوی پتروناس، تایپه ۱۰۱ و برج خلیفه را بسازد.
جمعیت کره جنوبی حدود ۵۱ میلیون نفر است. در سال ۲۰۱۶، بیش از دو میلیون خارجی در این کشور به‌طور قانونی زندگی می‌کردند. در سال ۲۰۱۸ میلادی با احتساب حدود ۲۱۰ هزار مهاجر ثبت نام نشده، خارجیان تنها حدود ۴ درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دادند.
اکثریت قومی این کشور را کره‌ای‌ها تشکیل می‌دهند. ۴۶٫۵ درصد از مردم این کشور بی‌دین هستند، ولی مابقی مردم آن اکثراً پیرو آیین‌های بودایی، کنفوسیوسی، چوندوگیو و مسیحی کاتولیک و پروتستان هستند. زبان رسمی و رایج، زبان کره‌ای است.
از سال ۱۹۴۵ که دو کره از هم جدا شدند، تغییرات فرهنگی را تجربه کرده‌اند، ولی فرهنگی مشترک داشته‌اند. از نگاه فرهنگی، شبه‌جزیرهٔ کره بخشی از همسایهٔ بزرگترش، یعنی چین بوده‌است. دو کره هیچ‌وقت نتوانسته‌اند از این حیث، جدا از چین باشند. در برنامه‌های فرهنگی و آموزشی، وزیران فرهنگ کرهٔ جنوبی، مردم را هم به هنر سنتی تشویق می‌کنند و هم به هنر مدرن. هنر سنتی تحت تأثیر آیین کنفسیوسی و تائوئیسم بوده‌است. سفالگری کره نظیر سفالگری جوسون، بیکجا، بونچونگ و گوریو در عالم زبانزد است. با توجه به این که کره در تاریخش ویرانی و سازندگی زیادی را تجربه کرده، معماری این کشور از آمیزهٔ زیبای طبیعت و معماری به وجود آمده‌است. پشت بام کاهگلی و سامانهٔ دوبنده‌دار (شبیه هلال) و زمینی آن که توسط اوندول فرا گرفته شده و گرما داده شده‌است. کمال هنرشان را می‌توان در ۹ اثر به ثبت رسیده در یونسکو مشاهده کرد. موسیقی کره‌ای (کی پاپ) هم در سال‌های اخیر با درخشش گروه‌ها و خواننده‌هایی مانند استرو(گروه موسیقی)، سای، آی یو، گرلز جنریشن، اکسو (گروه موسیقی) ،سوپرجونیور، ای پینک، بی‌تی‌اس (گروه موسیقی)،پیشرفت زیادی داشته‌است که از آن با عنوان موج کره‌ای یاد می‌شود و باعث ترویج فرهنگ این کشور در تمام دنیا شده‌است.
کره جنوبی تاریخی طولانی و شگفت‌انگیز دارد و میزبان فرهنگی حیرت انگیز، غذاهایی عالی، مردمانی مهربان و زیرساخت‌های توریستی بسیار خوب نظیر قطارهای سریع‌السیر است. کره‌ی جنوبی همچنین با داشتن جاذبه‌های گردشگری گسترده، از معابد بودائی در قله‌های کوه گرفته تا آسمان‌خراش‌های مدرن در سئول، کشورها تضادها محسوب می‌شود. کره همچنین دارای یکی از منحصربه‌فردترین جاذبه‌های جهان است که می‌توان از آن دیدن کرد؛ سرزمینی ناشناخته که بخشی از مرز نظامی میان دو کشور کره‌ی شمالی و جنوبی است و همچنان در حالت جنگی قرار دارد.
کاخ چانگ دیوک گونگ : از میان ۵ کاخ بزرگی که در قرن پانزدهم میلادی از سوی خاندان چوسان (Joseon) در اطراف سئول ساخته شد، کاخ چانگ دیوک گونگ همواره اقامتگاه سلطنتی محبوب پادشاهان بوده است. چانگ‌دیوک‌گونگ جایی است که پادشاه و خاندان سلطنتی زندگی روزانه‌ی خود را در آن سپری می‌کردند. اینجا یک ساختمان نیست، بلکه مجموعه‌ای از ساختمان‌های مختلف است که هرکدام از آنها کارکردی متفاوت دارند. برخی محل اقامت خاندان سلطنتی و برخی دیگر کتابخانه، اتاق غذاخوری و اتاق ملاقات هستند. مطمئن شوید که حتماً بخشی از زمان بازدید خود از این کاخ را به بازدید از باغ ۳۰ هکتاری کاخ در پشت محوطه‌ی اصلی اختصاص می‌دهید. این باغ پر از راه‌های مختلف، فضاهای سبز، ساختمان‌های پاگودا، جویبارها و دریاچه‌های رنگارنگ است.
بوسان : آیا می‌دانستید که می‌توان در کره‌ی جنوبی کنار ساحل دریا رفت؟ بوسان دومین شهر بزرگ کره‌ی جنوبی است و مناطق ساحلی آن پر از سواحل و اقامتگاه‌های زیباست. در اینجا فرهنگ و تاریخ موج می‌زند. به هنگام سفر به شهر بوسان، حتماً از معبد بئومئوسا و دهکده‌ی گامِچئون (Gamecheon) دیدن کنید. گامچئون یک دهکده با معماری اروپایی بر فراز صخره‌ای مشرف به دریاست و ورژن کره‌ای منطقه‌ی سانتورینی در یونان به شمار می‌آید. عاشقان غذاهای دریایی باید حتماً به بازار جاگالچی (Jagalchi)، بزرگترین بازار تجاری غذاهای دریایی کره، سر بزنند. بخشی از این بازار به روی مصرف‌کنندگان باز است و رستوران‌های فراوانی در آن وجود دارد که خریدهای شما را برایتان می‌پزند. درنتیجه شما می‌توانید ماهی‌های خریداری‌شده‌ی خود را در همان بازار میل کنید.
جئونجو : این شهر تاریخی، زمانی پایتخت معنوی خاندان چوسان بود. جئونجو حدود ۹۰ دقیقه با قطار تا سئول فاصله دارد. اینجا خانه‌ی بسیاری از معابد باستانی در دهکده‌ای با خانه‌های تاریخی و قدیمی است. این دهکده‌ها در سراسر کره یافت می‌شوند و در آنها محله‌های باستانی و خانه‌های قدیمی محافظت‌شده‌ای به چشم می‌خورد. این دهکده‌ها به بازدیدکنندگان حس زندگی در کره‌ی باستان را می‌دهند. برخی از این خانه‌ها به روی تورهای گردشگری باز هستند و برخی دیگر تبدیل به موزه، رستوران و هتل شده‌اند.
برج سئول: بله. هرکسی که از سئول دیدن می‌کند، باید بالای برج سئول برود و این شهر را از نمایی ۳۶۰ درجه ببیند. برج سئول تقریباً بر روی کوهی بنا شده و همراه با بلندی خود برج، به شما امکان ایستادن در ارتفاع ۵۰۰ متری از سطح دریا و شهر را می‌دهد. اما بد نیست کمی هم در منطقه‌ی کوهستانی اطراف برج گشت‌وگذار کنید. برج سئول در نزدیکی قله‌ی کوه نامسان (Namsan) و محوطه‌ی پارک نامسان قرار دارد. در این پارک مسیرهای کوه‌پیمایی فراوانی به چشم می‌خورد که همگی آنها چند دقیقه تا مرکز تجاری شهر سئول فاصله دارند. در سئول یک تله‌کابین وجود دارد که شما را از شهر به محوطه‌ی زیر برج می‌برد. شما می‌توانید از اینجا به کوهنوردی در اطراف بپردازید. پس از بالا رفتن از کوه و سوار شدن بر تله‌کابین، بخشی از زمان خود را به دیدار از دهکده‌ی نامسان هانوک (Namsan Hanok) اختصاص دهید. این دهکده شامل ۵ هانوک یا خانه‌ی قدیمی و سنتی کره‌ای می‌شود که مورد مرمت قرار گرفته‌اند.
دهکده بوکچون هانوک : دهکده‌های هانوک که در معدود نقاط سئول و سراسر کره یافت می‌شوند، موزه‌های زنده هستند. آنها محله‌های باستانی حفاظت‌شده و بازسازی‌شده هستند. برخی از این دهکده‌ها نظیر بوکچون هانوک در مکان اصلی خود قرار دارند، درحالی‌که برخی دیگر از دهکده‌ها به سبک باستانی و با خانه‌های قدیمی در هر جایی از کره ساخته شده‌اند. این دهکده‌ها به بازدیدکنندگان فرصت مشاهده‌ی حال و هوای زندگی در یک خانه‌ی باستانی و همچنین چگونگی زندگی در ۶۰۰ سال پیش کره را می‌دهند. می‌توان در این دهکده خیابان‌های باریک و کوچک را تجربه کرد و به کاوش فرهنگ کره‌ای رفت؛ زیرا بسیاری از خانه‌های قدیمی تبدیل به موزه شده‌اند یا اینکه به تشریح فرهنگ کره‌ای می‌پردازند. برخی از این خانه‌ها اختصاصی هستند و برخی دیگر تبدیل به هتل شده‌اند.
پارک ملی سئوراکسان : این شگفتی طبیعی اسرارآمیز نیز به‌مانند پارک ملی یوسمیته (Yosemite) دارای کوه‌ها، دریاچه‌ها، آبشارها، نهرها و کیلومترها مسیر کوه‌پیمایی و پیاده‌روی است و به شما اجازه‌ی کاوش در اطراف خود را می‌دهد. پارک ملی سئوراکسان (Seoraksan) به تنوع طبیعی آن معروف است، زیرا در این پارک بیش از ۱,۵۰۰ گونه‌ی جانوری و بیش از هزار گونه‌ی متفاوت گیاهی وجود دارد. درون پارک ملی سئوراکسان دو معبد بودائی نیز وجود دارد. یکی از این معابد به «معبد یک‌صد حوضچه» معروف است، زیرا در اطراف آن حوضچه‌های فراوانی وجود دارد که از جویبارهای کوهستانی تغذیه می‌شوند. وقتی‌که از پیاده‌روی خسته شدید، یک تله‌کابین وجود دارد که شما را به بالای کوه سئوراکسان با منظره‌ای خارق‌العاده از کوه‌ها و دره‌ها می‌برد. پارک ملی سئوراکسان با اتوبوس ۴ ساعت و با خودروی شخصی ۳ ساعت تا سئول فاصله دارد.
منطقه غیرنظامی در مرز دو کره : ازآنجایی‌که دو کشور کره‌ی شمالی و جنوبی همچنان در وضعیت جنگی نسبت به هم قرار دارند، در مرز میان این دو کشور، یک منطقه‌ی غیرنظامی (DMZ) وجود دارد که به‌شدت تحت مراقبت بوده و مین‌گذاری شده است. دیدار از این منطقه تنها در قالب تورهای گردشگری امکان‌پذیر است. این منطقه ۴ کیلومتر عرض دارد و به منطقه امنیتی مشترک معروف است. نزدیک‌ترین شهر به این منطقه پانمونجوم (Panmunjom) است. تور بازدید از این محوطه شامل یک بازدید از فروشگاه خرید سوغاتی در کره شمالی و اتاق کنفرانس کمیسیون آتش‌بس ارتش می‌شود. بازدیدکنندگان می‌توانند در این محوطه پا به آن‌سوی مرز کره‌ی شمالی بگذارند، درحالی‌که همچنان در اتاق بین مرزی هستند. این محوطه و اطراف آن دارای چندین برج دیدبانی، پارک و موزه نیز است.
مرکز جهانی لوته : درست در مرکز شهر سئول، یک پارک تفریحی قرار دارد. اینجا مکانی جذاب برای گذران اوقات روز و غرق شدن در فرهنگ تجاری واقعی کره‌ای است. مرکز جهانی لوته (Lotte) شامل یک هتل، سالن‌های نمایش فیلم، یک موزه‌ی اقوام با نمایش‌های سنتی و تفریحاتی نظیر پیست پاتیناژ می‌شود. دیدار از این مرکز هم برای بچه‌ها و هم بزرگ‌ترها جذاب است و صرف‌نظر از وسایل بازی و جاذبه‌های آن، مراکز خرید و کارگاه‌های هنری و نمایش‌های فرهنگی بی‌شماری برای تماشا در مرکز جهانی لوته وجود دارد. در این مرکز، یک تم پارک سرپوشیده‌ی بزرگ و یک تم پارک روباز به نام جزیره‌ی جادویی نیز به چشم می‌خورد. برای یک تجربه‌ی بزرگ‌تر از یک تم پارک روباز، به پارک اورلند در خارج از سئول بروید که نسخه‌ی کره‌ای دیزنی‌لند به‌حساب می‌آید. این پارک حدود ۴۵ دقیقه تا سئول فاصله دارد.
پارک ملی و دریایی هالیئو : این پارک ملی زیبا شامل کیلومترها ساحل بکر با بیش از ۳۰۰ جزیره‌ی مجزا می‌شود. هرکدام از این جزایر دارای مسیر پیاده‌روی مختص به خود با منظره‌ای تماشایی رو به اقیانوس و صخره‌ها است. این محوطه همچنین شامل یک تله‌کابین می‌شود. مسیر تله‌کابین حدود ۲.۴ کیلومتر است و ۹ دقیقه طول می‌کشد تا گردشگران به بالای آن برسند. پاداش شما در آن بالا، مناظری حیرت‌انگیز از اطراف و ساحل و همچنین جزیره‌ی ژاپنی دائِمادو (Daemado) است. پارک ملی هالیئو (Hallyeo) حدود یک ساعت با اتوبوس یا خودروی شخصی تا مرکز شهر سئول فاصله دارد.
جزیره جیجو : این جزیره‌ی آتش‌فشانی که به‌اندازه‌ی یک سفر هوایی یک‌ساعته تا سئول فاصله دارد، مقصد بسیار محبوبی در کره‌ی جنوبی است. این جزیره به سواحل زیبا و تاریخ و فرهنگ غنی خود افتخار می‌کند. بلندترین کوه کره، هالاسان (Hallasan)، به همراه کیلومترها غار بزرگ از جنس لاوا در جزیره جیجو قرار دارند. می‌توان از این غارها از جنس مواد مذاب سرد شده دیدن کرد. ابعاد این غارها در اندازه‌ی تونل‌های راه‌آهن است. هر زمان در جیجو بودید، حتماً از ساحل جونگمون (Jungmun) برای تماشای زنان غواص دیدن کنید. این زنان بدون هیچ تجهیزاتی به زیر آب می‌روند تا بتوانند انواع مختلف ماهی‌ها را به‌عنوان غذای دریای صید کنند. این سنت صدها سال پیش و زمانی رواج یافت که مردان محلی همگی با قایق‌های ماهیگیری به دریا می‌رفتند. این جزیره همچنین کیلومترها مسیر پیاده‌روی دارد و در آن چشمه‌های آب گرم فراوانی یافت می‌شود.
دروازه گوانگوامون: این جاذبه‌ی گردشگری، یک دروازه‌ی بزرگ است که در گذشته به پشت دیوارهای دژی راه داشت که کاخ گیونگ‌بوک‌گانگ در وسط آن بود. این دروازه همراه با کاخ گیونگ‌بوک‌گانگ در قرن پانزدهم میلادی ساخته شد، اما بارها تخریب شد و مجدداً مورد بازسازی قرار گرفت. دروازه‌ی گوانگوامون (Gwanghwamun) در سال ۲۰۱۰ به مکان اصلی خود در مقابل کاخ و میدان گوانگوامون بازگشت و با مصالح اصلی و قدیمی مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت. مرمت قبلی این دروازه با استفاده از روش‌های بازسازی غیرسنتی و با مصالحی چون بتن انجام گرفته بود، اما دروازه‌ی جدید به روشی کاملاً سنتی بازسازی و در ساخت آن از چوب و مصالح دست‌ساز استفاده شده است.
در سال‌های اخیر، پیشرفت تکنولوژیکی کره جنوبی این کشور را بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخته است و کسی چندان با خوراک‌های سنتی این مردمان منظم و سختکوش آشنا نیست. البته به لطف غذاهای لذیذی مثل «کیمچی» که به مذاق جهانی خوشمزه آمده است، کم‌کم افراد بیشتری تمایل به چشیدن غذاهای کره‌ای پیدا کرده‌اند. کره‌ای‌ها هم سعی بر این دارند که در خلال فیلم‌ها و سریال‌های‌شان، فرهنگ تغذیه‌ای خود را به جهان معرفی کنند. در اینجا شما را با سیزده غذای کره‌ای آشنا می‌کنیم که هرگز از چشیدن آنها پشیمان نخواهید شد.
کیمچی (ترشی سبزیجات) : یکی از قدیمی‌ترین و شاید اصلی‌ترین غذاها در فرهنگ تغذیه‌ی کره‌ای‌ها، «کیمچی» (Kimchi) یا همان ترشی سبزیجات با ادویه‌های تند است. کیمچی ترکیبات مختلفی دارد اما اصلی‌ترین جزء آن را کلم تشکیل می‌دهد. طعم منحصر به فرد و خاص کیمچی و همچنین ارزش غذایی بالا، فیبر فراوان و کالری پایین این خوراک خوشمزه، آن را در میان گردشگران خارجی به غذایی محبوب تبدیل کرده است. البته برای خود کره‌ای‌ها، کیمچی به دلیل ارزش فرهنگی چشمگیری که در خود دارد، از اهمیت و محبوبیت بالایی برخوردار است. کره‌ای‌ها معتقدند که بدون کیمچی، سفره شام کامل نیست.
بیبیمباپ (برنج مخلوط) : «بیبیمباپ» (Bibimbap) در اصل ظرفی از ترکیبات مخلوط شامل برنج، سبزیجات مزه‌دار شده و سرخ شده، قارچ، گوشت گاو، سس سویا، سس فلفل چیلی و تخم مرغ نیمرو است. البته این ترکیبات در هر منطقه‌ای متفاوت است که معروف ترین نوع آن متعلق به مناطق «جئونجو»، «تانگیونگ»و «جینجو» است.
بولگوگی (خورشت گوشت گاو کبابی) : «بولگوگی» (Bulgogi) غذایی آبدار و خوش طعم از گوشت گاو کبابی، یکی از محبوب‌ترین غذاهای گوشتی مردم کره در سرتاسر جهان است. در سال ۲۰۱۱ و بر اساس راْی گیری «CNN» از خوانندگان بخش گردشگری خود، این غذا رتبه‌ی بیست و سوم از فهرست خوشمزه‌ترین غذاهای دنیا را به خود اختصاص داده است. بولگوگی معمولا با سیر و پیاز‌های خرد شده کباب می‌شود تا گوشت طعم بهتری بیابد. گوشت هم در کاهو پیچیده می‌شود و با سس سنتی «سامجانگ» که رب قرمز تند و غلیظ است میل می‌شد.
جاپچائه (نودل سرخ شده مخلوط) : «جاپچائه» (Japchae) معمولا همراه با غذای اصلی در وعده‌ی ناهار یا شام سرو می‌شود. این غذای سنتی کره‌ای، مخلوطی از نودل، سیب زمینی شیرین سرخ شده، سبزیجات رشته رشته شده، گوشت گاو و مقداری سس سویا و شکر است. بسته به سلیقه‌ی آشپز، ترکیبات دیگری مانند قارچ هم گاهی به این مخلوط اضافه می‌شود. جاپچائه را به خاطر طعم شیرین و خوشمزه و همچنین بافت نرم و جویدنی‌اش می‌شناسند.
هوئدوک (پنکیک شیرین شهددار) : «هوئدوک» (Hoeddeok) را که به عنوان نوع شیرین‌تر پنکیک غربی می‌شناسد، غذای خیابانی محبوب کره‌ای‌ها، به خصوص در فصل سرد زمستان است. این خوراکی شیرین به صورت خمیر‌های گرد و مسطح است که با مخلوطی از دارچین، عسل، شکر قهوه‌ای و تکه‌های کوچک بادام زمینی پر شده و در تابه پخته می‌شود. پوسته بیرونی ترد و بافت درونی نرم است و طعم خوشمزه‌ی آن باعث می‌شود هیچ‌کس نتواند در برابر هوئدوک مقاومت کند.
دوکبوکی (کیک برنج تند) : «دوکبوکی» (Ddukbokkie) یک غذای کره‌ای تند است که از کیک‌های استوانه‌ای برنج، کیک مثلثی ماهی، سبزیجات و سس چیلی قرمز شیرین تهیه می‌شود. می‌توانید این خوراکی را از فروشندگان خیابانی هم تهیه کنید. کسانی که دوکبوکی می‌خورند، از ترکیب طعم شیرین و تند آن لذت می‌برند.
سئولئونگ تانگ (سوپ قلم گاو) : «سئولئونگ تانگ» (Seolleongtang) سوپ سنتی و گرم کره جنوبی است که از قلم گاو و گوشت گاو تشکیل می‌شود. سئولئونگ تانگ غذای بومی مردم سئول است و اغلب با توجه به سلیقه‌ی مصرف کننده، با نمک، فلفل سیاه، پیازچه خرد شده و سیر خرد شده مزه‌دار می‌شود. آب این غذا به رنگ سفید شیری است و اغلب با برنج خورده می‌شود. سئولئونگ تانگ را با بافت نرم و خوشمزه و در عین حال جویدنی‌اش می‌شناسند. این غذا را می‌توانید در منوی بیشتر رستوران‌های کره‌ای سئول بیابید.
پرچم کرۀ جنوبی برای نخستین بار در ۶ مارس ۱۸۸۳ از سوی دودمان جوسان به رسمیت شناخته شد. به‌عنوان پرچم ملی و نشان غیرنظامی و نشان استان شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۲:۳ می‌باشد. سفید رنگ سنتی در فرهنگ کرۀ جنوبی است و در پس زمینۀ پرچم به کار رفته‌است که نشان‌دهندۀ خلوص و صلح است. دایرۀ مرکز آن که مشتمل بر دو رنگ آبی (نیروی کیهانی منفی و مخالف) و قرمز (نیروی کیهانی مثبت) است نشان‌دهندۀ تعادل در هستی است؛ و خطوط سیاه رنگ آن هم نشان‌دهندۀ چهار عنصر چهارگانه (هوا-آب-آتش-زمین) می‌باشد.
فکت های کره جنوبی
1. نام کره جنوبی از کلمه گوریو (Goryeo) گرفته‌شده است. ژنرال گئونگ وانگ (Wang Geon) در سال 918 قبل از میلاد مسیح سرزمین گوریو را با نام سرزمین بلند و پاک نام‌گذاری کرد.
2. دو افسانه درباره پیدایش سرزمین کره وجود دارد. برخی معتقد یک خدای انسان‌نما به نام دانگمیونگ یا جومونگ (Dangun) در سال 2333 قبل میلاد این سرزمین را پایه‌ریزی کرد. اما نظریه قوی‌تری وجود دارد که در سال 1100 قبل از میلاد فردی به نام کیجا که از قبیله مانچو چین بود با همراهان خود راهی دشت‌های کره شمالی شد.
3. جومونگ یا کمان دار ماهر را پسر هه موسو (به معنی پسر آسمان) و یوها (به معنی دختر خدای رودخانه هابک) توصیف کرده‌اند. 4. صبح‌های آرام (Land of the Morning Calm)، سرزمین کوه‌های بلند و دشت‌های زیبا، سرزمین ادب و فرهنگ ازجمله مهم‌ترین القاب کشور کره جنوبی در دنیاست.
5. ساعت کاری در کشور کره جنوبی دیرتر از سایر کشورهای آسیایی همسایه خود آغاز می شود اما با این وجود کره جنوبی جزو بزرگ ترین اقتصادهای دنیا قرار دارد.
6. در کره جنوبی نیز مانند ایران مشکل بیکاری جوانان وجود دارد و بیشتر جوانان به کارهای پاره وقت مشغول هستند. به طور متوسط هر فرد که شغل ثابت ندارد دارای 3 کار پاره وقت است.
7. مردم در کره جنوبی کمتر از شش ساعت در شبانه‌روز می‌خوابند و سعی می کنند از زمان های بیداری خود حداکثر استفاده را انجام دهند.8. در کره جنوبی تعداد زیادی رستوران، کافی‌شاپ و فست فود وجود دارد. تعداد کافی‌شاپ‌های کره جنوبی از ساکنان شهرهای آن بیشتر است.
9. کافی شاپ در کره جنوبی چیزی بیش از مکانی برای خوردن است. بیشتر قرار ملاقات های کاری، قرارهای آشنایی ازدواج و گاها درس خواندن در محیط کافی شاپ ها انجام می شود.
10. مردم کره جنوبی در اثر تلفیق فرهنگ با امریکا و کشورهای اروپایی تمایل دارند وعده های غذایی خود را در رستوران ها و کافی شاپ سِرو کنند. شام تیمی در کنار دوستان و همکاران لذت بخش ترین تفریح روزانه مردم کره است.11. نوشیدنی موردعلاقه مردم کره آیس کافی، موهیتو و چند نوشیدنی سنتی کره است. آنها علاقه زیادی به انواع نوشیدنی‌های سودا دارند.
12. مردم کره جنوبی ترجیح می دهد بیشتر نوشیدنی مصرف کنند تا غذا! البته کارشناسان فرهنگی معتقد هستند این عادت غذایی و کم خوردن مردم کره جنوبی به کمبود مواد غذایی در سال هایی گذشته برمی گردد.
13. نودل کره، جاجانگمیون، کیم چی، رولت تخم‌مرغ، سوپ جلبک از جمله محبوب ترین غذاهای کره ای است.
14. کره ای ها سنت غذایی جالبی دارند که اگر بخواهند علاقه خود را به فردی نشان دهند حتما 5 نوع غذا برای او آمده می کنند.
15. سرویس بهداشتی عمومی در تمامی مکان‌های شهر وجود دارد. شاید یکی از مهم‌ترین عوامل راحتی گردشگران درگشت و گذار شهری را بتوان وجود امکانات خوب سرویس بهداشتی عمومی دانست.
16. کودکان در بدو تولد یک ساله محسوب می‌شوند. مانند بسیاری از کشورهای شرق آسیا نوزادان به دنیا آمده یک ساله هستند.
17. افراد بالای شصت سال در کره بسیار مقدس و محترم هستند. در تقویم باستانی کره دوره زندگی هر فرد 60 سال بود و افرادی که بیشتر از 60 سال عمر می‌کردند دارای جایگاه ویژه ای بودند. این عقیده بر اساس اعتقاد به تناسخ زندگی بین بومیان کره جنوبی شکل گرفت. اگرچه که بیشتر مردم کره به دلیل سبک زندگی تاریخی و سخت خود بیشتر از 50 سال عمر نمی‌کردند. 18. مردم کره به بزرگ‌ترها و افراد با تجربه بشدت احترام می‌گذارند. حتی در شرایط عصبانیت شاهد بی‌احترامی کوچک‌تر به بزرگ‌ترها و یا کارمندان کم تجربه به ارشدهای خود نخواهید بود.
19. برای صدا کردن از صفت "شی، 씨" در انتهای نام افراد استفاده می کنند. توجه کنید که این صفت نباید در کنار فامیلی یا نام خانوادگی افراد استفاده شود چون نشانه بی احترامی به فرد است.
20. لقب در کره جنوبی بسیار مهم است. بیشتر مردم برای صدا کردن افراد از القاب استفاده می‌کنند.21. تنها 3.2 درصد از مردم کره جنوبی دارای اضافه وزن هستند. این رکوردی است که مردم کره جنوبی و ژاپن در جهان دارند.
22. علت لاغر بودن مردم کره جنوبی را می‌توان در نوع طبخ غذاها، علاقه شدید به نوشیدنی به‌جای غذا، تحرک مناسب مردم کره دانست.
23. بیشتر مردان کره ای به آرایش علاقه دارند. بیش از یک‌چهارم از مواد مصرفی آرایش مردانه در کره جنوبی مصرف می‌شود.
24. زیبایی حرف اول را می‌زند. در کره جنوبی خانم‌ها و آقایان بشدت به زیبایی ظاهری خود اهمیت می‌دهند. بیشترین تعداد عمل جراحی زیبایی در دنیا بعد از ایران به کره جنوبی تعلق دارد.25. زنان کره ای گلف بازان ماهری هستند. 38 نفر از 100 نفر برتر دنیا در گلف بانوان کره ای هستند.
26. مصرف الکل در کشور کره آزاد است. البته در سال های اخیر به دلیل مشکلات ناشی از مصرف الکل از نظر سلامتی جامعه و جرم های انجام‌شده سعی در وضع قوانین برای این مورد شده است.
27. جرم و جنایت در کره جنوبی بشدت پیگیری می‌شود. این پیگیری از سوی دادستانی کشور، مطبوعات و رسانه ها به طور جدی پیگیری می‌شود.
28. صنعت غذا، پزشکی و آی تی در کشور کره جنوبی پیشرفته است. به طور مثال بلندگوهای آیفون توسط شرکت کره ای سامسونگ طراحی‌شده است.29.عدد 4 بدشگون است. این عقیده که عدد چهار باعث بد بیاری است از فرهنگ چین وارد فرهنگ کره جنوبی شد.
30. کی پاپ یا سرآمدان موسیقی کره از پرطرف‌داران هنرمندان در دنیا هستند! بیش از 2 بیلیون نفردر دنیا انواع برنامه‌های کره ای بخصوص گانگنام استایل (Gangnam Style) را دنبال می‌کنند.
31. کره جنوبی را کشور اینترنت بدانید! در همه نقاط کشور کره دسترسی به اینترنت با سرعت فوق‌العاده بالا وجود دارد.
32. اولین زندان روباتیک دنیا در سال 2012 در کره جنوبی افتتاح شد. این کشور برای مرزبانی بین مناطق کره جنوبی و شمالی از روبات نیز استفاده می‌کند.
....................................................
آشنایی با کشورها (187) : بورکینافاسو
آشنایی با کشورها (186) : برونئی
آرشیو مطالب
