تنها خوبی لیورپول ۲۰۱۰ هاجسون این بود که " نخاله فن لیورپولی نما" تو این ور اون ور نمیدیدی. ( اون موقع سایت و تلگرام بازی نبود)
ولی درحدی که میشد این ور اون ور کامنت گذاشت صحبت کرد که معمولاً تو دنیای واقعی اتفاق می افتاد لیورپولیهایی میدیدی که واسه تیم ارزش قائل بودن نه واسه "جام"؛ حالا نه که من به جام و افتخارات آلرژی داشته باشم یا بگم کاش برگردیم به دوران هاجسون تا دیگه امثال اینا رو نبینیم و برعکس حاضرم انقدر موفقیّت بعد از موفقیّت کسب کنیم که این پلاستیکی ها هم بیشتر شن ولی نباید "لیورپولی" به حساب بیان حتّی از جانب خوب لیورپولیا.
مثلاً این فرهنگ بین المللی رئالی هاست که به بازیکن و مربّی زیاد وفادار نیستن و اگه واسه تیم نتونن جام بیارن در خروج بهش نشون میدن؛ از طرفدار تا مدیرعامل هم همین کار میکنن. حالا تیم خودشون دوست دارن بازیکن تو ورزشگاه خودی به خاطر عملکرد بد هو کنن و به ما ربطی نداره ولی مثلاً فحش کشی دروازبان تا مهاجم تا مربی بدنساز و تا کادر مدیریت و خود شخص سرمربّی حتّی در بدترین حالت تو فرهنگ لیورپولی جماعت نبوده چه تو کلکته هند چه ناف لیورپول؛ نمونش اعتراض به گرونی بلیت از ۴۰ پوند به ۷۷ پوند بود که ورزشگاه رو ترک کردن و کسی پوست موز ننداخت وسط زمین و به هنری و کادر مدیریت فحش خار مادر نداد.
همون زمان هاجسون که حتّی از سقوط میترسیدیم کسی تو جمع لیورپولی همه رو فحش کش نمیکرد.
بعد از باخت ۷.۲ به استون ویلا که یکی دیگه از عجیاب ۲۰۲۰ بود یه سریا کلاً پوست اندازی کردن و همون نخاله فن صدا کردنشون هم از سرشون زیادیه.
کلاً این ما لیورپولی هاییم که باید این نخاله ها رو به حساب نیاریم و تحریمشون کنیم وگرنه وجهه ی خودمون به گاج میره.
همینا از مهمترین دلایلی هستن که گروه های لیورپولی تو تلگرام و واتساپ پر شده از خزعبلاتی که هیچی جز بالا پایین شدن هورمون پشتشون نیست و واسه همینا خیلیا مث من از این گروه ها فرار میکنن.
حالا به عنوان "یه" لیورپولی بازم میگم با آدم حساب کردن اینا فرهنگ واقعی لیورپولی بودن زیر سوال نبریم.
