🔥DON PABLO🔥
۱۳۹۹/۰۹/۰۵ ۱۸:۵۸
(نمک نشناسها،بی بندو بارترین و ضعیفترین قشر بشر هستن)
شاید خیلیاتون بدونید خیلیام نه،حداقل طرفداری من از بارسلونا ۲۵سال میگزره تقریبا دوران افتش بارسایی شدم و الانم در افتش بیشتر بارساییم...ن با بازیکنی و ن با سبکی بارسایی نشدم مهاجمش سانی اندرسون بودو بعد کلایورتو...(ک هردوموردم ایرادی نداره)
یه درد دل دارم در مورد لئو مسی با همه یه بارسایی های عزیز ک میبینمشون دلم پر میزنه حالا از چند ساعت طرفداری تا چندین سال:
معتقدم فوتبال همون زندگیه،با خانوادش و همچنین اعضای خانوادش...در احترام ب همه بازیکنای باشگاهها کاری ب تاریخ ندارم ولی قطعا هیشکی اندازه یه مسی یه هوادار بارسایی مخصوصا ایرانی رو خوشحال نکرده،از اولین الکلاسیکوش تا همین بازی بتیس،بالای ۱۷سال کاری کرده افتخار کنیم،ببالیم ب باشگاهمون و ب اعجوبمون بازم تکرار میکنم بالای ۱۷سال سرمونو بالا نگه داشتیم ازش گفتیم،دیگ مث اعضای خانوادمون شده...
مسی در باشگاهی بوده ک ب هزاران دلیل روز ب روز در راه افت و نابودی قدم زده،ب هرکی و هرچیزی عادت کرده از دست داده،من معتقدم ک از حرکات صحبتها و حتی نحوه یه شوت زدن سخت نیس بفهمیم ک کاملا افسردگی حاد گرفته ک زمان و جنگندگیش مشخص میکنه بیرون میاد یا نه...
سوالم اینه کسی از اعضای خانوادمو ک ۱۷سال جنگیده سرامون بالا باشه
چقد درموردش صبوریم؟چند ماه تو مریضیش درکش میکنیم،تحملش میکنیم؟درموردش عصبی نمیشیمو احساست لحظه ای بروز نمیدیم؟
تقریبا ۱۷سال پشتمون بوده ما چقد مث یه مرد پشتش وایمیستیم؟
(خانواده همه چیزه)
(نمک نشناس نباشیم)