آخرین باری که قبل از مسعود شجاعی تراکتور چنین حالتی را شاهد بودیم، به ششمین دوره لیگ برتر فوتبال در سال 1385 بر می گردد که علی دایی پس از 5 هفته در تیم سایپا جانشین لورانت مربی آلمانی این تیم شد و توانست سایپا را به مقام قهرمانی برساند.
به گزارش طرفداری، واگذاری مسئولیت سنگین سرمربیگری تیم به یک بازیکن، کاملا در گرو شخصیت خاص و ویژگی های منحصر به فرد آن بازیکن است.
جایگاهی که برای اولین بار در تاریخ لیگ برتر کشورمان به یک بازیکن خاص و منحصر به فرد به نام علی دایی سپرده شده بود، اینک در تیم خاص و قابل احترام تراکتور به یک بازیکن کاریزماتیک با ویژگی های شخصیتی تأثیر گذار به نام مسعود شجاعی سپرده شده است.
بازیکنی که در طول قریب به دو دهه به دلیل حضور در بالاترین سطح فوتبال ایران، انجام 100 بازی در لیگ معتبر لالیگای اسپانیا، بازی در لیگ های یونان و قطر، و به عنوان تنها بازیکن ایرانی که در 3 دوره جام جهانی حاضر بوده، تبدیل به یکی از بازیکنان ممتاز و خاص ایرانی شده است.
تیم تراکتور که فصل جاری لیگ برتر را با علیرضا منصوریان به عنوان سرمربی آغاز کرده بود، پس از گذشت 5 هفته از مسابقات و به دلیل نتایج نه چندان مطلوب و مهمتر از آن بخاطر نمایش های نا امید کننده تیم، تراکتور با این مربی قطع همکاری کرد و در یک تصمیم متفاوت و جسورانه، مسعود شجاعی را به عنوان سرمربی موقت تیم برگزید.
اگر چه این سمت بر طبق میل و خواست خود مسعود شجاعی نبود، اما او با روحیه مسئولیت پذیری و علاقه ای که به این تیم داشت، پذیرفت موقت و تا مشخص شدن سرمربی اصلی تیم توسط باشگاه مسئولیت فنی را بپذیرد.
از همان بازی اول تیم در هفته ششم می شد فهمید که فلسفه و سبک بازی تیم تراکتور دستخوش تغییرات و تحول چشمگیری شده است که حاصل آن پیروزی در اولین گام بود.
تحولی که بازی به بازی بیشتر احساس شد و تیم تراکتور به گفته کارشناسان تبدیل به تیمی شد که چه در زمان پیش افتادن از حریف و چه وقت عقب افتادن از تیم مقابل روی به ضد فوتبال و بازی تخریبی و اتلاف وقت و فوتبال احساسی نیاورد و همچنان تلاش کرد جوانمردانه و زیبا بازی کند.
اگر چه تثبیت فلسفه ارائه بازی مالکانه و تماشاگر پسند که هواداران پرشور تراکتور و سایر علاقمندان واقعی فوتبال کشورمان را اقناع کند، نیاز به زمان دارد ولی مسعود شجاعی و کادر فنی جدید تیم تراکتور نشان دادند که در همین مدت کوتاه هم می توان به فوتبال ایران روح تازه ای بخشید.
مسعود شجاعی که اصولاً آدم بی حاشیه و با شخصیتی به شمار می رود، در طول این مدت با تمرکز و به دور از جار و جنجال و مصاحبه های رنگارنگ، با مسئولیت پذیری هر چه تمام تر، در موفقیت ها سکوت کرده و در شکست ها بهانه نگرفته است و زمین و زمان را بهم ندوخته است، نه داورها را متهم کرده و نه باشگاه را وادار به صدور بیانیه های آنچنانی.
در شکست های مقابل صنعت نفت و استقلال، عباس چمنیان مربی تیم که او نیز شخصیتی مشابه با مسعود شجاعی دارد، در کنفرانس های خبری پس از بازی، پیروزی حریفان را تبریک گفته و از هواداران تراکتور بابت شکست تیم خود عذرخواهی کرده، حریفان را قابل احترام دانسته و به تیم داوری تعرض نکرده است.
رویه ای که در فوتبال ایران، حتی در لیگ برتر، کمتر شاهد آن هستیم.
بسیاری از مربیان در پیروزی ها مدعی اند که همه چیز گل و بلبل بوده است و آنها نقش اصلی را در پیروزی بر عهده داشته اند و در شکست ها داور و مسئول و بازیکن و هیات مدیره و ... مقصر بوده اند. خود را تبرئه می کنند و حتی دریغ از یک عذرخواهی ساده از هواداران و علاقمندان!
با این تعبیر، فوتبال ایران به دو دلیل باید از مسعود شجاعی حفاظت و صیانت کند:
1- مسعود شجاعی چه در دوران بازیکنی و چه در حال حاضر نشان داد یک شخصیت خاص است که از پتانسیل و ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به یک مربی صاحب سبک و تاثیر گذار در فوتبال ایران برخوردار است.
2- فلسفه فوتبال مسعود شجاعی که ارائه بازی جوانمردانه، تماشاگر پسند و زیبا است، می تواند به ارتقاء کیفیت فوتبال ما کمک شایانی کند.
سجاد امیدی
