اغلب گفته می‌شود یوردی کرویف پسر یوهان کرویف بزرگ، بازیکن کوچکی بود اما این درست نیست. او زیر سایه‌ی اسم پدرش بود به همین خاطر بازی‌اش هرگز به چشم نیامد. یوردی هافبک دفاعی بود و گاهی نیز هافبک تهاجمی یا حتی در پست مهاجم هم به او بازی می‌دادند زیرا بازیکن پا به توپی بود. او در بارسا B بازی کرد و قاعدتاً پدرش دوست داشت که او در آنجا رشد کند و به او کمک می کرد فوتبالیست قابلی شود اما همه آن کمک های پدرش نبود. یوردی فوتبالیستی برخلاف چیزی که عموم هواداران فکر می‌کنند، بود. به تیم اول بارسلونا آمد و دو فصل خوب را گذراند، گل های مهمی را ساخت و در دو فصل یازده گل برای بارسا زد. زیباترین گل او، گلش به اتلتیکومادرید در فصل ۱۹۹۵/۹۶ بود.
او پس از دوسال بازی کردن در تیم اول بارسا، در ۱۹۹۶ وقتی ۲۲ سال داشت از بارسلونا به منچستریونایتد رفت. یوردی کرویف چهار سال در این باشگاه بازی کرد که بخش عمده آن به مصدومیت گذشت. در این مدت یونایتد سه قهرمانی لیگ برتر و یک قهرمانی در جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا به دست آورد. اما سهم یوردی کرویف از این قهرمانیها تنها یک مدال لیگ برتر بود. او در فصل پر از افتخار ۹۹- ۱۹۹۸ که منچستر قهرمان سهگانه شد، در مجموع تنها ۳۱ دقیقه در زمین بازی حضور داشت. او گاها مصدومیت‌هایش جدی بود و همین او را از داشتن فصول خوب در یونایتد محروم کرد. چهار فصل در یونایتد بود و هشت گل برای شیاطین سرخ زد. اما بدن جوردی دیگر توان تحمل مصدومیت را نداشت.
یوهان کرویف هنگام جراحی بازیکنانش در اتاق عمل حاضر می‌شد تا مطمئن شود تیغی اشتباه به پای بازیکن نرود و به آنها روحیه می‌داد. برخی دکترها در بارسلونا، جراحی را به متخصصان نمی‌سپردند و همین انتقاد شدید کرویف را از آنها برانگیخته بود. یوردی در پایان سال ۱۹۹۵ به جراحی تن داد.
یوهان کرویف در کتاب اتوبایوگرافی‌اش تحت عنوان "نوبت من" درباره مصدومیت جوردی می‌نویسد:"بدترین قسمت اشتباه پزشکان مربوط به پسر خودم بود. یوردی در پایان سال ۱۹۹۵ به جراحی تن داد. جراحی روی غضروف زانوی او که عملی ارتوپدیک است و به نوعی ساده ترین عمل ممکن. متاسفانه جراحی خوب پیش نرفت و دوران فوتبال یوردی را تحت تاثیر قرارداد. او حتی امروز هم در زانویش مشکل دارد. یوردی کمی زانو پرانتزی بود و با بیماری این چنینی، جراح هرگز نباید فقط روی زانو کار کند بلکه باید مراقب بالانس مفاصل نیز باشد. [...] یوردی پس از آن جراحی هرگز نتوانست به خوبی تمرین کند و این به معنای این بود که قابلیت استفاده از تمام توانایی اش را از دست داده است."
بعد از منچستر، یوردی قرضی به سلتاویگو رفت و بعد به آلاوز. سپس فوتبالش را در لیگ جزیره مالت در تیم وایتا به اتمام رساند. یوردی کرویف یک سال نیز برای تیم ملی هلند بازی کرد و حدود هشت سال در تیم ملی کاتالونیا عضویت داشت. یوردی کرویف همانند پدر فقیدش، توانایی بالایی در نوشتن داشت و مدتی نیز برای روزنامه ال پایس مقاله می‌نوشت. یوردی همیشه به واسطه نام فامیل و پدرش شناخته شد بااینکه او فوتبالیست قابلی بود و اگر اشتباهات پزشکان و مصدومیت های متعدد نبود، می‌توانست به درجات بالاتری هم برسد.
