در دنیای فوتبال بازیکنانی هستند که تعصب به پیراهن تیم خود را هیچگاه به خاطر پول فراموش نکردند.
برای آنها فوتبال یا باشگاه یک شغل نیست بلکه نوعی دیگر از عشق است. باشگاه را خانواده ی خود می دانند و هیچکس خانواده اش را با پول عوض نمی کند.
داستان امروز ما خاویر زانتی بزرگ است.
نام او و نام باشگاه اینتر هیچگاه از هم جدا شدنی نیستند! هیچ طرفدار فوتبالی نیست که هرگاه نام باشگاه اینتر به گوشش بخورد یاد کاپیتان آرژانتینی متعصب آنها نیافتد.
در ۱۰ آگوست ۱۹۷۳ در بوینس آیریس آرژانتین محله ی کوچک دوک سود متولد شد.
در همان محله استعداد فوتبالی خود را پرورش داد.
تنها ۵ سال بعد از به دنیا آمدنش او عاشقانه بازیهای ماریو کمپس و پاسرلا با پیراهن تیم ملی آرژانتین در جام جهانی را به میزبانی کشورش تماشا می کرد.
سپس با حمایت ویژه ی پدرش به مدرسه فوتبال رفت. تنها چیزی که خاویر را آزار می داد ، دیر رفتن او به یک تیم فوتبال بود.
او ۱۹ سال داشت و مربی تیم قول حضور او در تیم بزرگسال را داده بود اما همچنان در تیم جوانان تالرز بازی می کرد.
سپس خاویر به تیم بزرگ منطقه پیوست. خاویر در سن ۲۰ سالگی اولین مسابقه ی حرفه ای خود را برای بانفیلد مقابل ریورپلاته که یکی از بزرگترین باشگاه های آرژانتین است، انجام داد. تنها ۱۷ روز بعد اولین گل حرفه ای خود را مقابل نیولز اولد بویز به ثمر رساند.
غولهای فوتبال آرژانتین به او علاقه مند شدند اما او تصمیم گرفت تا یک سال دیگر در بانفیلد بماند.
سر انجام در سال ۱۹۹۵ به اینتر میلان پیوست و تبدیل به اولین خرید ماسیمو موراتی در اینتر شد.
آنقدر باشگاه اینتر برای خاویر ایده آل بود که او گفت هیچگاه اینتر را ترک نمی کند.
شاید حرف او را کسی باور نمی کرد اما زمان گذشت و گذشت و خاویر سر حرف خود ماند و دو بار پیشنهاد وسوسه انگیز رئال مادرید را رد کرد.
دیگر به جز هواداران اینتر، هر فوتبالدوستی نیز خاویر را دوست داشت! ۱۹ سال حضور در اینتر و کسب ۱۶ جام و بالا بردن ۱۵ جام به عنوان کاپیتان اینتر، دلیلی محکم برای عشق ورزیدن به او بود.
در میان تمام جام های کسب شده، قهرمانی در چمپیونزلیگ ۲۰۱۰ حسابی می درخشد.
آن شب در سانتیاگو برنابئو و اشک هایی که توام بود از عشق ، آرزو و تعصب…!
شماره ۴ فراموش نشدنی نراتزوری زیر نظر ۱۹ مربی کار کرد که در دنیای فوتبال رکورد محسوب می شود.
سخنان دوستان و بزرگان فوتبال درباره ی خاویر زانتی
در این سالها آنقدر خوب بود که آنتونیو کونته ای که از هیچکس تعریف و تمجید نمی کرد، مجبور به تعریف از او شد:
زانتی بازیکنی است که تاریخ‌ساز شد و من گمان نمی‌کنم بازیکنی بزرگ‌تر از او وجود داشته باشد
مالدینی بزرگ،کاپیتان با تعصب تیم آث میلان که سالهای سال رقیب خاویر زانتی بود، درباره ی خاویر می گوید:
زانتی قابل احترام ترین رقیب من بوده است
دیگو سیمئونه سرمربی موفق اتلتیکو مادرید، که در تیم ملی نیز با خاویر همبازی بوده است درباره ی اخلاق و رفتار خاویر می گوید:
حتی یک بار هم خشم را در چهره خاویر زانتی ندیدم
روتو باجو، معروف به بودای فوتبال، درباره ی او گفت:
او شگفت انگیز است. می گویند او دوست دارد مانند باجو باشد؟ من هم دوست دارم شبیه او باشم. او ابدیست
ماتئوس، از وضعیت اینتر پس از خداحافظی زانتی می گوید:
برای برنده شدن باید رهبری مانند زانتی در زمین داشت، مشکل فعلی اینتر نداشتن رهبری مانند اوست
فقط باید زانتی بود تا در دل داوران فوتبال نیز جایگاه مخصوصی داشته باشی! کولینا اینگونه از تراکتور نرازوی توضیح می دهد:
اگر میخواهید فوتبالیست شوید از زانتی الگو برداری کنید
فابیو کاناوارو صاحب توپ طلای سال ۲۰۰۶ می گوید:
اگر میخواید به بالاترین رتبه در ورزش برسید بروید و از زانتی یاد بگیرید،من کاپیتان بودن را از زانتی یاد گرفتم
زانتی آنقدر بی نقص بود که آرسن ونگر، سرمربی ۲۰ سال اخیر توپچی ها نیز نتوانست از او سخنی نگوید:
من از لحاظ شخصی زانتی را میشناسم، اما اگر بخواهیم به توانایی های او توجه کنیم، نمره ۱۰۰ هم برای او کافی نخواهد بود
مایکون، مدافع برزیلی و همبازی زانتی، از رفتار او در زمین بازی می گوید:
اگر شما در بازی اشتباه بدی انجام میدادید، نمیتوانستید عصبانیت را در چهره زانتی ببینید، او به شما کمک میکرد و با راهنمای هایش باعث میشد عملکردتان بهتر شود
خوب بودن در بازی به سبک زانتی یعنی فقط یک بار طول دوران بازیگری خود تعویض شوی!
اخلاق مداری به سبک زانتی یعنی فاصله دو کارت قرمزی که گرفتی، ۱۲ سال فاصله باشد!
در ۲۹ آوریل ۲۰۱۴ کاپیتان برای همیشه بازنشسته شد و شماره ۴ اینتر نیز برای همیشه بازنشسته شد تا شاید با این کار قدردان زحمات بی وقفه اش برای باشگاه باشند.
