بایرن هاینکسکنکور یه زمانی سخت بود. زمان ما کنکور ۹۲، ازین دی وی دی های درجه یک نبود. یعنی بود ولی کمیاب بودن اونم فقط یه بابایی به اسم استاد احمدی میساخت
یادمه اینقدر سطح آموزشمون پایین بود که مثلا دی وی دی مهدی بازرگان برای شیمی دوم دبیرستان تو بازار گیر نمیومد. من شیمی دوم دبیرستان رو توی زمستون کنکور شروع کردم خوندن با فیلمای بازرگان و تستاشو زدم
یا مثلا مبحث گراف از ریاضی گسسته رو یکی از بچه ها دی وی دی از مجموعه ی همین استاد احمدی رو خریده بود داد به من استاد شدم. یعنی سه ما الکی میرفتیم مدرسه برا یاد گرفتن عن! یه دی وی دی تو دو سه روز یه مبحثو برام جمع میکرد
کلاس های کنکور قلم چی میذاشت میگفت معلم هامون پروازین(یعنی از تهران میان) و همونا هم استادای خوبی بودن ولی قشنگ نصف روز ریده میشد توش برای یه جلسه کلاس با کلی خستگی
من خدا رو شکر رشته مورد نظرم رو توی یکی از دانشگاه های دولتی خوب قبول شدم ولی داغ کونسوزیه قبول نشدن تو دانشگاه های تهران تا ابد رو دلمه. (میتونستم برم کشاورزی یا معدن یا نساجی یا آی تی و مدیریت و صنایع و کامپیوتر تهران بخونم)
فیزیک دینامیک و سینماتیک یه فیلمی بود از خسرو ارغوانی فرد. مال خواهرم بود که یه سال قبل من کنکور داشت قلم چی بهشون داده بود برای جمع بندی. چنان خوب آموزش میداد که من بعد از دیدن فیلماش میرفتم خیلی سبز و نشر الگو و خوشخوان رو مثل آب خوردن میزدم. ولی فقط همین چندتا مبحث رو داشتم. همینا رو عالی زدم. برای هندسه تحلیلی و آمار و احتمال شخصا پاره شدم و با تلاش خودم و اتلاف کلی انرژی قوی شدم. برای حسابان ازین کلاسای قلم چی رفتم طرف خوب درس میداد ولی بعدش از خستگی چرت میزدم.
یعنی به خدا اگر الان بود قشنگ یه مجموعه دی وی دی میخریدم و توپ توپ میبستم برا دانشگاه های تهران
بعدم الان نصف رقیبای شما میرن خارج از کشور. زمان ما همه چمبرک زده بودن میومدن کنکور میدادن
