به گزارش طرفداری، دیدار شب گذشته تیم های ایتالیا و اسپانیا یکی از دیدنی ترین جدال های تاکتیکی یورو 2020 بود و تا پایان 120 دقیقه نیز در جریان بازی هیچ تیم نتوانست خودش را به برتری برساند.
"Italians can not beat us, but we can certainly lose against them"
- Johan Cruyff
می توانیم بازی شب گذشته را در یکی از نقل قول های منتسب یوهان کرویف فقید خلاصه کنیم؛
ایتالیایی‌ها نمیتونن ما رو شکست بدن، اما ما مطمئناً میتونیم بهشون ببازیم.
اگر به عنوان یک هوادار پای تلویزیون نشسته باشید و بازی شب گذشته را دیده باشید حتما برایتان این سوال پیش آمده است که چرا ایتالیا در این دیدار پیروز شد؟ چرا اسپانیایی که مالکیت توپ و میدان را در اختیار داشتند و موقعیت های خوبی را هم روی دروازه ایتالیایی ها خلق کردند نتوانستند به فینال رقابت ها صعود کند؟
تیم ملی ایتالیا شب گذشته جلوه و ظاهری را از خود نشان داد که در 35 بازی گذشته مشابه اش را ندیده بودیم اگر بازی با سوییس را که ایتالیا با مالکیت 49 درصدی در آن به پیروزی 3-0 رسید را فاکتور بگیریم، آخرین بازی که ایتالیا نسبت به رقیب خود مالکیت توپ کمتری داشت به 35 بازی قبل و سال 2018 و بازی مقابل پرتغال بر می گردد که این تیم با نتیجه 1-0 شکست خورد در همان دیدار مقابل پرتغال نیز ایتالیا 46 درصد مالکیت داشت...
شاید بگویید حتما ایتالیا در طول 35 بازی قبلی با تیم قدری بازی نکرده اما در این بازه زمانی شاگردان مانچینی دو بار با پرتغال، دو بار با هلند، چهار بار با لهستان و یک بار هم با سوییس و بلژیک بازی کرده بودند. هر کدام از این رقبا در فوتبال اروپا رقبایی گردن کلفت به شمار می آیند. بخواهید قبول کنید یا نه، تیم ملی ایتالیا رویکردش را تغییر داده و یکی از بی نقص ترین بازی های مالکانه اروپا را بازی می کند اما شب گذشته ایتالیایی ها به اصل خود بازگشتند.
بیایید ابتدا کار را با بررسی یک سری عدد و رقم آغاز کنیم که می تواند ذهنیت مناسبی از بازی به ما بدهد. (عدد و ارقام از سایت whoscored استخراج شده است و ممکن است با داده های سایت های دیگر تفاوت داشته باشد.)
تیم ملی اسپانیا شب گذشته در مجموع 120 دقیقه مالکیت 70.1 درصدی داشت و ایتالیایی ها در این بازی تنها 29.9 درصد مالکیت داشته اند. این میزان مالکیت منتج به 908 پاس برای اسپانیایی ها و 387 پاس برای شاگردان مانچینی شد. بازی دقیقا همانطور پیش رفت که از قبل پیش بینی کرده بودیم اسپانیا با پاس های عرضی و پر تعداد به دنبال ایجاد منافذ و فضایی در ساختار دفاعی ایتالیا بود و لاجوردی پوشان میدان هم با یک بازی کاملا سریع و انتقالی به دنبال خلق موقعیت روی ضد حملات بودند.
در نیمه اول تیم ملی ایتالیا مالکیت بیشتری نسبت به نیمه دومش داشت و آن بلاک دفاعی فشرده معروفش را هنوز به طور کامل تشکیل نداده بود. شاگردان مانچینی که طبق معمول با سیستم پایه 3-3-4 بازی می کردند هنگامی که توپ را از دست می دادند بسته به شرایط موجود و فرم حمله تیم اسپانیا آرایش 1-3-2-4 یا 3-3-4 به خود می گرفتند.
ایتالیا در نیمه اول بازی مالکیت 35 درصدی داشت و از ابتدای بازی شرایط به گونه ای نبود که لاجوردی پوشان با تشکیل چند لاین دفاعی منتظر جلو آمدن اسپانیایی ها باشند بلکه شاگردان مانچینی در ابتدای بازی با پرس و مارک کردن به دنبال توپ گیری و استفاده از اشتباهات اسپانیایی هستند.
در این صحنه بالا بازی کردن ایتالیایی ها را مشاهده می کنید که با بستن گزینه پاس ها به دنبال تحت فشار قرار دادن بازیکن صاحب توپ اسپانیا هستند.
در ادامه این صحنه می بینید که لئوناردو بونوچی، مدافع میانی تیم برای مارک کردن اولمو، یکی از بازیکنان تهاجمی اسپانیا تا میانه زمین هم پیش آمده است. همین جلو آمدن بونوچی نشان از بازی فعالانه و agressive ایتالیا است که مدافع میانی تیم زمان بازیسازی اسپانیایی ها تا آن منطقه برای توپ گیری پیش بیاید. در ویدیو پایین می توانید به خوبی رویکرد ایتالیا را برای بازپس گیری توپ تماشا کنید که چگونه با اعمال فشار روند بازی را به سمتی می برند که اسپانیایی ها در شرایط نامتعادلی توپ را از دست بدهند. چنین صحنه هایی در طول بازی هستند که تفاوت دو تیم با رویکرد دفاعی سنتی را از تیمی با رویکرد دفاعی مدرن جدا می کند.
همانطور که نحوه بازی مالکانه ایتالیا تفاوت هایی با شیوه سنتی آن دارد رویکردهای دفاعی این تیم زیر نظر مانچینی نیز دچار تحولاتی شده است. برای ما این گونه جا افتاده است که high-press با نمایش یک بازی تدافعی در تضاد کامل هستند اما می بینیم که چگونه ایتالیا هر دو را با هم اجرا می کند. البته در دقایق پایانی بازی به دلیل حساسیت بالا و روند بازی و تعویض ها که کمی به ضرر ایتالا پیش رفت حالا که ذهنیتی کلی از رویکرد تدافعی تیم ملی ایتالیا و نحوه برخورد آن ها با بازیسازی اسپانیا به دست آوردیم، کمی به سیستم تیم ملی اسپانیا می پردازیم. اسپانیا هم مثل ایتالیا با سیستم 3-3-4 بازی کرد. سیستمی که این بار یک تفاوت بزرگ با دیدارهای قبلی داشت و هیچ مهاجم نوک تخصصی و کلاسیکی در آن حضور نداشت و دنی اولمو، بازیکنی که ذاتا یک وینگر است بیشتر مواقع در نوک حمله اسپانیا حضور داشت به جز این تغییر اسپانیایی ها تغییر خاصی در رویکرد های هجومی شان برای حمله به دروازه حریف نداند و با همان پاس های عرضی و آغاز بازی از خط دروازه به دنبال رسیدن به گل بودند. یکی از نقاط مثبت استراتژی های تیم ملی اسپانیا از کار انداختن بخشی از توانایی های جورجینیو، رجیستای تیم ملی ایتالیا بود و به این دلیل که جورجینیو در دقایق بسیاری از بازی مارک شده بود دوناروما و دو مدافع میانی تیم که بازی را از خط دفاعی آغاز می کردند مجبور به ارسال پاس های پر ریسک می شدند.
اسپانیایی ها در این دیدار 908 پاس رد و بدل کردن و اتفاقا این مالکیت اسپانیایی ها آن ها را در این بازی به مالکیت خوبی رساند و لاروخا در این دیدار xg 1.52 را به دست آوردند اما مثل بازی های قبلی باز هم نتواسنتند از این موقعیت ها استفاده کنند قبل از بازی هم گفته بودیم اسپانیا در بخش استفاده از موقعیت هایش مشکل دارد. در ویدیوی زیر می توانید رویکرد تیم ملی ایتالیا در فاز حمله و انتقال توپ از دفاع به حمله را مشاهده کنید.
همانطور که دیدید با پرهیز از هر نوع پاس اضافی و عرضی توپ را به جلو هدایت می کنند. البته باز بازی کردن اسپانیایی ها هم در سرعت بالای بازی تاثیر داشت. در مجموع tempo و ضرب آهنگ تیم ملی ایتالیا بالا بود. (ضرب آهنگ بازی با میزان میانگین ضرب هایی که هر بازیکن به توپ می زند سنجیده می شود. هر چه تعداد ضرب ها کمتر باشد ضرب آهنگ بازی بیشتر است.)
ترکیب ابتدایی دو تیم در بازی دیشب
از میان 908 پاسی که اسپانیایی ها دادند، 576 پاس رو به جلو و 376 عدد پاس رو به عقب بود و این در حالی بود که از 387 پاس ایتالیایی ها 272 پاس رو به جلو بود. مقایسه همین چند عدد همان بازی عرضی و طولی اسپانیا و ایتالیا را به ما نشان می دهد و همین اتفاقات نسبت تعداد پاس های progressive ایتالیا را بالا می برد.
Progressive pass : یک نوع از پاس که اگر مبدا و مقصدش در زمین خودی باشد باید 25 متر، اگر مبدا در زمین خودی و مقصد در زمین حریف باشد 20 متر و اگر مبدا و مقصد در زمین حریف باشد 15 متر را بپیماید.
سر آلف رمزی معتقد بود بهترین تیم، تیمی است که بتواند توپ را با سه ضرب به محوطه جریمه حریف برساند. رویکرد ایتالیا روی ضد حملات هم دقیقا از این قانونی پیروی می کند. بیایید صحنه گل را یک بار دیگر با هم مرور کنیم:
همانطور که دیدید بازیکنان ایتالیا با سه پاس توپ را به محوطه جریمه اسپانیا می رسانند و کیه زا با یک شوت دقیق دروازه سیمون را باز می کند نکته جالب ماجرا این است که اسپانیایی ها هم گل خود را زمانی به ثمر رساندند که از فضای پاس های عرضی فاصله گرفتند و با دادن سه پاس vertical توپ را به محوطه جریمه ایتالیا رساندند.
در نیمه دوم روند بازی نسبت به نیمه اول تغییر کرد و پس از این که ایتالیا گل را به ثمر رساند، روبرتو مانچپینی تولوی و پسینا را به میدان فرستاد دو تعویضی که خیلی منطقی به نظر نمی آمد و روبرتو مانچینی کمی زود تیمش را به عقب فراخواند. روی همین اتفاق هم مقاومت آن ها سرانجام در دقیقه 80 شکست. البته در این بازه زمانی ایتالیا ضد حملاتی را هم ترتیب داده بود اما از هیچ کدام استفاده نکرد و در مجموع روند بازی این تیم تا پایان بازی منقطع شد و فقط در فاز دفاعی توانست عملکرد خوبی را داشته باشند. تیم هایی در شرایط ایتالیا که گل اول را دریافت می کنند، مستعد دریافت گل دوم هم هستند اما آتزوری به خوبی خودش را در بازی حفظ کرد. در این بین می توانیم اعتباری هم به انریکه برای تعویض هایش بدهیم که به خوبی ریتم بازی را به نفع اسپانیا کرد. گرچه ورود تیم بدون مهاجم نوک تخصصی در این بازی خیلی ایده به جایی نبود اما ورود به موقع موراتا آن ها را از شکست نجات داد. بازیکنانی مثل اولمو بازی با پای بسیار خوبی دارند و خودشان را به خوبی در موقعیت قرار می دهند اما آن ها هیچ قوت گزینه خوبی برای زدن ضربات آخر نیستند...
نکته دیگر بازی دیشب عملکرد خوب زوج کیلینی و بونوچی بود که علاوه بر وظایف دفاعی، روحیه تیمی ایتالیا پس از دریافت گل اول را به خوبی حفظ کردند و در حالی که بازیکنانی مثل راموس به دلیل دعوت نشدن و فان دایک به دلیل مصدومیت این بازی ها را از تلویزیون تماشا می کنند این دو مدافع کهنه کار برگ برنده بازی شب گذشته بودند.
اسپانیا شب گذشته مالک توپ و میدان بود و از لحاظ زیبایی بصری یک بازی خوب را انجام داد و عامه هواداران فوتبال که این ورزش را به عنوان سرگرمی می بینند از عملکرد اسپانیایی ها راضی بودند و آن ها را برتر از ایتالیا می دانستند اما این نکته را هیچ وقت فراموش نکنید، برتری در فوتبال به این معنا نیست که شما فلان درصد مالکیت توپ و فلان تعداد پاس داشته باشید بلکه برتری به این معناست که تیم شما با یک استراتژی درست و حساب شده برای دربند کشیدن تیم حریف به میدان بیاید. برتری به این معناست که ایتالیا پس از 35 بازی چهره ای دیگر از خود نشان داد و اسپانیا را شکست داد... ایتالیا توپ را به اسپانیا داد اما ابتکار عمل را به حریف واگذار نکرد. صحنه های تاثیرگذار بازی را مرور کنید؛ ایتالیا با روش خودش به گل می رسد و اسپانیا هم وقتی می خواهد گل خورده را جبران کند، از روش خودش دست می کشد و به شیوه ایتالیا گل می زند!
رویارویی دو فوتبال متفاوت (یکی بازی در عرض و دیگری بازی طولی) برای آنالیزورها و تئوریسین ها هم دستاوردهای مهمی داشت. حالا می شود ساعت ها و بارها این بازی و به خصوص نحوه انتقال توپ اسپانیایی ها از زمین خودی به زمین حریف و مهم تر از آن نحوه فضا سازی بازیکنان ایتالیا که بعد از تصاحب مالکیت توپ، در کمترین زمان ممکن و بدون اتلاف وقت، لایه های تیم حریف را قبل از شکل گیری، می شکافتند و در نقطه های خالی زمین، گزینه پاس متعدد برای طراح ضد حمله و بازیکن هم تیمی صاحب توپ ایجاد می کردند، را دید و از آن مدل های تاکتیکی جدید استخراج کرد. فوتبال در دنیا، همیشه بعد از برگزاری یورو، فنی تر و مدرن تر می شود. تا بوده همین بوده که یورو محل تست ایده های خلاقانه مربیان مولف و جام جهانی محل اجرای ایده های امتحان پس داده است. تا این جا در یورو 2020، ایده های آقای مانچینی، دست بالا را می گیرد. آقای انریکه هم با کمال احترام به فوتبال مالکانه ای که ارائه کرد، می تواند به نصیحت مورینیو، توپ را با خودش به اسپانیا ببرد!
قسمت های قبل:
پای کلاس درس یورو | از انعطافی که چکی ها باید به خرج دهند تا طعمه ای در قامت شکارچی/ تحلیل فنی
پای کلاس درس یورو؛ از بازی های امشب چه چیزی بیاموزیم؟ | تحلیل فنی
ایستگاه تاکتیک | انعطاف مقدس، تیکیتالیا!
آلمان - انگلیس؛ قیام سه علیه سه؟ | تحلیل فنی
چرا اسپانیا با مالکیت 82 درصدی مقابل سوئد موفق به گل زنی نشد؟
تفاوت رویکرد آتزوری با مانچینی | نگاهی به ایتالیا - ترکیه
