همه دیشب ساعت ۸شب پای تلویزیون میخکوب شدند تا مصاف جذاب و دیدنی لیورپول سیتی رو در اتحاد ببینند که این بازی طبق معمول جذاب از آب در اومد و بازی دو دو به پایان رسید و دو تیم هفته آینده بازهم مقابل هم قرار می گیرند حال بریم سراغ تحلیل بازی برگشت
هنگامی که دو تیم برتر جهان با هم روبرو می شوند، مسابقه ای که آنها انجام می دهند اغلب ممکن است کمی خسته کننده یا گیج کننده باشد، زیرا دو طرف بیش از حد به یکدیگر احترام می گذارند و می ترسند و آماده ریسک بسیار کمی هستند. البته زمانی که منچسترسیتی به مصاف لیورپول می‌رود اینطور نبوده است ، زیرا آنها بارها بازی‌های کلاسیک را خلق کرده اند
ما این اعلامیه نسبتاً جسورانه می دهیم که این بازی لیگ در این فصل یکی از بهترین بازی‌های فوتبالی است که تا به حال تماشا کرده‌اید ، و آخرین دیدار آنها بسیار سرگرم کننده بود. خطرات این بار حتی بیشتر بود، زیرا سیتی تنها با یک امتیاز در صدر جدول با 7 بازی باقی مانده از این بازی، لیورپول را با اختلاف تنها یک امتیاز پیش انداخت.
دفاع و خط هافبک هر دو طرف تقریباً خودشان را انتخاب کردند، اما تصمیماتی وجود داشت که باید در جلو گرفته می شد. پپ گواردیولا اولین بازی خود در لیگ را از ژانویه به گابریل ژسوس داد و ریاض محرز و جک گریلیش را روی نیمکت گذاشت و یورگن کلوپ ترجیح داد سادیو مانه و دیوگو جوتا را قبل از خرید زمستانی لوئیس دیاز و روبرتو فیرمینو به خدمت بگیرد
در نگاه اول، همه تصور می کردند که منچسترسیتی از ترکیب معمولی 4-3-3 خود با کوین دی بروین و برناردو سیلوا در دو طرف رودری استفاده خواهد کرد، اما اینجاست که گواردیولا یک برگ برنده در آستین داشت. او از سیلوا در نقش عمیق‌تری در کنار رودری استفاده کرد، در حالی که دی بروین را به جلو سوق داد و به دنبال عملیات در فضای پشت خط مقدم بود.
بنابراین، سیتی از ساختار 2-4-3-1 در مالکیت استفاده کرد، وینگرها کاملاً باز قرار می گرفتند و رحیم استرلینگ برای کشش پشت سر خط دفاعی لیورپول می دوید
همانطور که در تصویر بالا مشخص است، یک شکاف بزرگ بین چهار قسمت جلو و بقیه طرفین وجود داشت. معمولاً این چیز خوبی نیست زیرا پیشرفت توپ را دشوار می کند، اما منچسترسیتی در اینجا برنامه بازی خاصی داشت تا با پرس فوق العاده لیورپول مقابله کند.
برنامه آنها این بود که مالکیت توپ را در ساختار 2-4 خود به گردش درآورند (که با درگیر شدن ادرسون 3-4 شد) و مهاجمان و هافبک های لیورپول را به جلو بکشند
… قبل از اینکه فشار را سیتیزن ها آزاد کنند با یک توپ بلند به سمت یکی از وینگرها یا حتی یک مدافع کناری همپوشانی می کردند
به غیر از این یک نمونه، تمام سوئیچ های منچسترسیتی که به سمت نیمه حریف هدایت می شدند، از راست به چپ می رفتند. این به این دلیل بود که جردن هندرسون در موقعیتی بسیار بالاتر از تیاگو قرار داشت که از تیاگو پیروی کند، بنابراین ترنت الکساندر-آرنولد اغلب تنها می ماند تا در برابر فیل فودن و ژائو کانسلو پابه پای آنها دفاع کند
یکی از بهترین راه‌ها برای تجزیه و تحلیل اینکه یک تیم چقدر برنامه بازی خود را در اختیار داشت، این است که نگاهی به شبکه پاس‌های آنها بیندازید و ببینید که چقدر خوب منعکس می‌شود. از این نظر، شبکه پاس منچسترسیتی از این مسابقه واقعاً یک اثر هنری است
میانگین موقعیت‌های بازیکنان تقریباً دقیقاً منعکس‌کننده مناطقی است که آنها در آنها فعالیت می‌کردند، و ارتباطات قوی بین چهار هافبک دفاعی و دو هافبک نگهدارنده با یک چهار جلویی تنها ، به وضوح تاکتیک سیتی را برای به گردش درآوردن مالکیت در پشت و بعد طولانی نشان می‌دهد.
موقعیت متوسط پیشرفته و غیرعادی استرلینگ نشان می دهد که کار اصلی او دویدن در پشت سر بود، و این امر با این واقعیت تأیید می شود که او فقط 18 لمس در این مسابقه داشت - تا حد زیادی کمترین کاری که او در هر یک از شروع های لیگ برتر خود در این فصل انجام داده است. .
ستاره نمایش برای سیتی دی بروین بود. او آزادی زیادی در نقش خود داشت تا به هر دو طرف برود و خط دفاعی لیورپول را دور بزند، که او به خوبی این کار را انجام داد
پاس دادن و حمل توپ او در مرحله انتقال یک بار دیگر عالی بود، و او به راحتی می توانست با یک پاس گل به گل خود اضافه کند، اگر هم تیمی هایش از موقعیت های فوق العاده ای که او ایجاد کردند استفاده می کردند
پاس های پیشرونده دی بروین توی بازی دیشب
حفظ توپ کوین دی بروین توی بازی دیشب
علیرغم اینکه لیورپول از نظر تاکتیکی شکست خورده است، لیورپول برای بازگشت خود مستحق اعتبار است. هر دو گل تساوی آنها کمتر از 10 دقیقه گل خوردند که خوردند جبران شد ، زیرا آنها هرگز اجازه ندادند میزبان پس از برتری به یک ریتم برسد. با این اوصاف، منچسترسیتی احساس خواهد کرد که فرصت‌هایی برای زدن گل دیگر داشت، از جمله گل آفساید میلی متری استرلینگ، تلاش ژسوس که می‌توانست توپ را به دی بروین برگرداند، و چیپ نافرجام ریاض محرز
اما بازی به تساوی رسید امید گل لیورپول بیشتر بود اما
از طرفی اما موقعیت های سیتی و جریان بازی به نفع سیتی بود که اصطلاحا بهش XT گفته می شود
بدون جانبداری، تساوی بدیهی است یک نتیجه عالی است، زیرا حاشیه خطا را برای هر دو طرف به صفر می رساند و فاصله بالای آن تنها یک امتیاز باقی می ماند. بهتر از این، این واقعیت است که این دو تیم هفته آینده در نیمه نهایی جام حذفی این کار را دوباره انجام می دهند و امیدواریم نمایشگاه دیگری از کیفیت فردی و تاکتیکی با بالاترین درجه را برای ما ارائه دهند
ممنون که مطلب رو دیدین 🌺🌺 به امید یک بازی جذاب دیگه از هر دوتیم توی اف ای کاپ
منبع
سایت Football today
کاری از اتحادیه هواداران لیورپول ❤️❤️❤️❤️❤️
